Op het pleintje achter de Nieuwplaatz staat een piano. Uit de boxen klinkt een eenvoudige ritmische beat. Het zijn de attributen van het moderne dansersduo Rosa Allessie en Jamie de Groot. Gekleed in kinderlijke, clownesque outfits dansen zij het gevecht om de piano en het ontstaan van een vriendschap. Terwijl de beat als een soort hartslag toeneemt, wordt deze aangevuld door baslijnen en pianostukken. Met deze act vloeit de middag over in de avond. Bijna ongemerkt, want de zon laat zich nog even vrolijk zien. Alleen het teruglopend aantal gezinnen met kinderen en de geurende nasi uit de keuken maken duidelijk dat het inmiddels etenstijd is.

Vintage vleugel

Alleen al de soundcheck van The Stream is interessanter dan de twee dichters die op het singer-songwriterpodium optreden. Martin Max Aart de Jong en Gideon Roggeveen presenteren afwisselend humoristisch bedoelde gedichten en poëzie met een wat serieuzere lading. Helaas zijn de grappen zo flauw en uitgekauwd dat je je als publiek echt niet serieus genomen voelt. Dat maakt het lastig om de gedichten met serieuzere lading een eerlijke kans te geven en er onbevangen naar te luisteren.

De humor van Jan Stroomer is leuker. Behalve presentator van deze dag is hij ook zanger en pianist van de Leidse band The Stream. Achter zijn vintage uitziende vleugel met hier en daar wat krasjes op het ongelakte hout, praat hij de melodieuze poprocknummers van moeiteloos aan elkaar. Zijn spreekstalmeestersmoking heeft hij voor de gelegenheid even verruild voor een opvallend rood colbertje. Hoewel The Stream momenteel aan het touren is met hun theatershow Past Perfect, spelen ze op het Amuse Festival zonder theatrale omlijsting. De band klinkt strak, met een uitstekende ritmesectie, bestaande uit bassist Boris Egberts en drummer Koen van Dijk, en een glansrol voor Jans virtuoze pianospel. De backing vocals van zangeres Susan Joyce maken het helemaal af. “Voor Koen is dit zijn eerste professionele gig,” vertelt Jan. “Dit is namelijk zijn eerste optreden als afgestudeerd drummer.” Het is slechts één van de vele leuke weetjes die hij over de festivalbezoekers uitstrooit. Hij lijkt het op het podium minstens zo naar zijn zin te hebben als het weinige publiek dat aandachtig in het gras zit te luisteren. “’Vergeet je niet te genieten?’ zeggen mensen als ze zien hoe druk ik in de weer ben met de organisatie van het festival. Maar nee hoor… dat doe ik gewoon meteen!” zegt hij stellig.

Huishouden met zelfspot

Een stuk ingetogener is de performance van The Avonden. Twee heren, beide Mark genaamd, spelen gitaar en één van hen zingt er ironische, Nederlandstalige teksten bij. “Normaal zijn we met een band van vier man,” zegt zanger/gitarist Mark. Het klinkt als een excuus voor alles wat er mis zal gaan en die opmerking zet de toon voor een optreden dat druipt van de zelfspot. Mark en Mark lijken hun inspiratie vooral uit het huishouden te halen, met lyrics als “de verwarming moet worden ontlucht, maar ik kan niet toveren” en een lied over het vermeende geluk dat je ten deel zal vallen na de aanschaf van een twintigdelige messenset op afbetaling. Ook groenten en fruit zijn duidelijk een thema: bloedsinaasappels, tomaten, aardappels en blauwe bessen passeren de revue. Het lijkt allemaal wat knullig, en dat is ook precies de act. Iedere poging tot flink uithalen of raggen op de gitaren (compleet met overgave suggererende grimassen) lijkt mis te gaan, waarna Mark zich er ook nog voor veronschuldigt. Allemaal best grappig, maar naarmate het optreden vordert ook wel steeds meer van hetzelfde.

Lucas got a party

“Wat is het hier supergezellig!” roept zangeres SaraLee Vos van Electric Love enthousiast, wanneer ze rond 20:15 uur het hoofdpodium betreedt. Dat is dé manier om de stemming erin te houden op het inmiddels nog wat rustiger geworden festivalterrein. Nu alle ouders met kleine kinderen zijn vertrokken, is er voor de overgebleven bezoekers nog meer ruimte om te dansen. Desondanks komt het publiek maar moeilijk in beweging. “Wie hier vooraan een dansje komt doen krijgt een LP,” probeert SaraLee. Twee stellen gaan erop in en wagen een paar passen. De rest van de bezoekers blijft zittend genieten van het optreden, of zet zijn of haar goede gesprek onder het genot van een biertje voort. Aan de muzikanten ligt het in ieder geval niet: de band staat vet te grooven en speelt alsof ze voor een dansende menigte staan. Hun funky tracks passen bovendien prima bij deze zonnige zomeravond.

Gitarist en knopjesnerd Lucas Meijers is mede-organisator van het Amuse Festival en daarom is het nummer ‘Lucas got a party’ vandaag wel extra toepasselijk. SaraLee verzorgt haar eigen backing vocals tijdens het optreden. Met paneel vol knopjes dat ze aan een armband draagt, neemt ze zichzelf live op en speelt dat dan tijdens de nummers weer af. “Zijn jullie klaar voor tantrische seks?” roept ze om het publiek nog wat meer op te zwepen. “Wie dat hier vooraan even wil komen voordoen krijgt twee LP’s!” Helaas is daar geen animo voor, maar het Aziatisch aandoende ‘Tantric Lover’ klinkt wel erg lekker. Net als ‘Monsanto’, waarin Afrikaanse invloeden doorklinken. Dit nummer gaat over het omstreden biotechnologische bedrijf, onder meer bekend van genetisch gemanipuleerde zaden en dubieuze bestrijdingsmiddelen. “Een protestsong op afrobeat,” aldus SaraLee. Jammer dat er niet meer publiek was voor dit uitstekende optreden.

Dansbare plaatjes

Ook slotact Kraak & Smaak moet het helaas met een half leeg festivalveld doen. Zij draaien een dj-set met stuk voor stuk prima dansbare plaatjes, een perfecte afsluiter voor zo’n gevarieerd en toegankelijk festival. Maar helaas… het handjevol bezoekers dat nog aanwezig is, is voornamelijk met elkaar aan het kletsen. Er zit zelfs iemand een boek op zijn e-reader te lezen. Pas tegen het einde is er een groepje lekker aan het dansen voor het podium. Op zich heeft iedereen het nog altijd prima naar zijn zin, en de teleurstelling is dan ook best groot als het optreden rond 22:15 uur vrij abrupt eindigt.

Even dreigt de bar dicht te gaan, maar die mag gelukkig nog open blijven. Vanwege de omwonenden mag er echter geen muziek meer gemaakt worden. Of dat veel uitmaakt voor de festivalgangers die toch al de hele dag aan het kletsen zijn, valt te betwijfelen. Het Amuse Festival was een prima afscheidsfeestje van de Nieuwplaatz-locatie aan de Ter Haarkade, maar met wat meer bezoekers was het nog een stuk leuker geweest. Hopelijk trekt een volgende editie van het festival op een nieuwe locatie meer publiek. Met een kwalitatief vergelijkbare programmering belooft dat zeer de moeite waard te worden.