‘Zie je wel’, zeiden de verstokte rockers in 2017. ‘Zie je wel, hij is een flut artiest, hij bakt er helemaal niks van.’ Justin Bieber had zojuist zijn concert voltooid op Pinkpop, en de haters hadden gelijk gekregen. Bieber had duidelijk geen flauw idee waar-ie was, straalde niet bepaald uit dat hij er zin in had, en het had er alle schijn van dat-ie ook nog eens stond te playbacken. Na afloop mopperde Jan Smeets dat hij spijt had van het binnenhalen van de Canadese superster. Hij vond het al niks, maar had zich laten overhalen door de programmacommissie. Jan, je moet toch met je tijd mee, pop heeft de toekomst, je wilt toch ook jonge mensen trekken?! Hij kreeg gelijk, die avond.
Toch was dat niet het einde van de pop aspiraties van Pinkpop. Een jaar later bewees Bruno Mars dat het wel degelijk kan, een super strakke, imponerende popshow op het hoofdpodium van Landgraaf. Twee jaar later - op de editie die uiteindelijk niet doorging door covid - boekte Pinkpop poprapper Post Malone als headliner. En verdeeld over de line-ups zien we meer en meer mainstream pop opduiken in het programma. Waar Pinkpop in de jaren negentig nog honderd procent een alternatief festival was, kun je er dit jaar kijken naar acts als Ellie Goulding, OneRepublic, The Driver Era, The Script en ex-One Direction-lid Niall Horan, en van Nederlandse bodem acts als Nielson en Rondé. Hoe is het zo gegroeid? Is het een bewust ingeslagen weg? Rob Trommelen noemde onlangs in dagblad De Limburger immers Arctic Monkeys ‘te links’ om het festival te kunnen headlinen. Is dit het eind van een tijdperk?
Met Robbie Williams en P!NK heeft Pinkpop dit jaar maar liefst twee grote popartiesten als headliners. Dat zal even wennen worden voor de doorgewinterde rockers. En het blijft niet bij de headline spots: over de hele linie is het festival in Landgraaf meer pop dan ooit tevoren. Boeker Jarn van Strijen legt uit.
Should I stay?
Het begint allemaal bij de bovenkant van de poster, waar naast rock royalty Red Hot Chili Peppers dit jaar dus twee popsterren prijken: P!NK en Robbie Williams. Dat was niet helemaal het plan, vertelt MOJO-boeker Jarn van Strijen. ‘Pinkpop heeft natuurlijk een flinke traditie in de rock. Toen we begonnen aan de line-up van 2023 was het idee dat er twee meer rock-georiënteerde headliners zouden zijn. We hadden daarnaast de mogelijkheid om P!NK uit te nodigen, wat we gezien haar staat van dienst een heel mooie vonden. Een van de geplande headliners viel vervolgens weg, op een moment dat praktisch alle grote artiesten hun tours al af hadden. Robbie Williams had vlot drie Ziggo Domes uitverkocht en acht jaar geleden een goede show gegeven op Pinkpop. Hij bleek gelukkig beschikbaar.’
Robbie Williams was dus acht jaar geleden al een van de eerste popsterren die Pinkpop afsloot, en dat deed hij inderdaad naar tevredenheid, met een hit-revue met veel vaart en gevoel voor humor. Ook P!NK stond eerder op het festival, toen als laatste act op het tweede podium. Dat was toen al best opvallend, maar lang niet meer zo onwennig als toen Robbie Williams voor het eerst in Landgraaf speelde, in 1999. Hij kwam tot de tanden toe bewapend, met zijn enorme charme en een slimme setlist. Robbie Williams was op dat moment net een paar jaar vertrokken uit boyband Take That en wilde zich graag bewijzen als credible artiest. Hij hing met Oasis en speelde tijdens zijn set ‘Song 2’ van Blur. Midden in de alternatieve leeuwenkuil, tussen Alanis Morissette en Skunk Anansie, pakte hij de hele boel in en durfde hij het aan zijn publiek uit te dagen met The Clash-classic ‘Should I Stay Or Should I Go?’. Zeg het maar!
Robbie Williams op Pinkpop 2015
Geen tape-act
Pinkpop heeft dit jaar bijvoorbeeld een artiest met net zo’n historie als Robbie Williams: Niall Horan, ex-lid van boyband One Direction. De popzanger speelt in Landgraaf twee tijdslots voor P!NK. Want zo werkt dat: als je Metallica boekt, zet je die dag net even wat meer heavy rockacts neer, voor een popster laat je het veld opwarmen door andere popartiesten. Jarn van Strijen: ‘Met twee meer pop-headliners en gezien het feit dat popmuziek weer flink aanwezig is ‘in de markt’ zoals wij dat zeggen, hebben we wel bewust gelet op dat er ook door de rest van de dag heen pop elementen zitten. Bijvoorbeeld Niall Horan inderdaad, die onlangs een Ziggo Dome-show heeft aangekondigd, maar ook in de tent en op Stage 4. Dat trekt wellicht weer een iets ander of jonger publiek aan ja, maar Pinkpop blijft breed georiënteerd en met ook een hele batterij aan gitaar acts op het programma, van Queens of the Stone Age tot The Hu tot Brutus.’
Jarn van Strijen suggereert dat het een kwestie is van een ‘groeiende markt’, en daarmee als het ware een golfbeweging. Maar mainstream pop is natuurlijk altijd populair, dat is essentie ervan. Het toenemend aantal pop-acts is eerder een gevolg van de ingezette koers van het festival: sinds 2006 gaat Pinkpop voor de grootste artiesten van de wereld, de stadion-acts. Het was een cruciale afweging die in Landgraaf gemaakt werd na de tegenvallende editie van 2005: we gaan voor groot, en we zijn bereid om diep in de buidel te tasten. Alleen: het aantal rock-acts in die categorie is redelijk beperkt: Rammstein, Pearl Jam, Metallica, Muse, wat oudere rotten als The Rolling Stones en Bruce Springsteen, Pinkpop heeft ze allemaal gehad de laatste vijftien jaar, sommigen zelfs meerdere keren. Wil je meer variatie, dan zul je naar de mainstream pop moeten kijken.
Waar het ooit ondenkbaar was dat zulke acts op het festival staan, is het stukje bij beetje steeds normaler geworden. Weet je nog, dat het een punt van discussie was dat The Sugababes naar Landgraaf kwamen? Wat kan wel, wat kan niet? Volgens de MOJO-boeker past niet elke popartiest zomaar op Pinkpop: ‘Het gaat natuurlijk om de beleving van een liveshow, die een popact ook prima kan geven, maar het moet geen tape-act worden.’
TikTok sensaties
Ok, een popartiest moet dus vlees op de botten hebben, geen slappe tape-act en echt live. Maar of dat zo is weet je niet altijd. Zeker niet in het geval van een specifieke categorie artiesten: TikTok-sensaties. Pinkpop heeft er een paar, vooral onderaan de poster: Sera, UPSAHL, Dylan, allemaal verse acts die in no-time de wereld veroveren. Ze staan wel vooral op het podium waar Pinkpop gokjes mag wagen: Stage 4. Jarn van Strijen: ‘Een TikTok-sensatie kan helemaal nieuw zijn, of een gevestigder act die op dat platform opeens een opleving heeft, zoals bij Tom Odell het geval is. Vooral van die nieuwe categorie is het dan de vraag hoe dat vervolgens op het podium is. Hebben ze al wel een volledige set? Komt het goed over, of is het vooral leuk in een kort videofragmentje? Dit soort acts duikt ook op in het clubcircuit, dus daar kunnen we dan door het jaar heen mooi een van onze spionnen op afsturen. Of in het geval van bijvoorbeeld GAYLE had Lowlands de gok genomen, en konden wij dus afgelopen zomer in Biddinghuizen zien dat ze daar met band staat en meer in haar mars heeft dan ‘abcdefu’.’ Iets soortgelijks geldt voor The Driver Era: twee broers (live zelfs drie) die in het festivalcircuit totaal onbekend zijn, maar die onlangs wel TivoliVredenburg Ronda en 013 uitverkochten en daar voor een zee van jonge meiden speelden.
We gaan zien hoe dat allemaal valt op Pinkpop, want het kan nog steeds schuren. Geinig incidentje in dat kader onlangs op BBC’s Big Weekend, een festival in het Schotse Dundee. Royal Blood, een echte rockband, gaf daar af op het publiek, dat amper voor ze klapte. ‘Misschien moet ik ons even voorstellen, want niemand lijkt te weten wie we zijn. Wij heten Royal Blood, en dit is rockmuziek. Wie houdt er van rockmuziek? Negen mensen, fantastisch…’ Klinkt als een middelmatige band met spatjes (en dat is het natuurlijk ook), maar je moet er wel bij weten dat Royal Blood die dag voor Niall Horan (daar is-ie weer) en Lewis Capaldi speelde, met op hetzelfde podium die dag ook Anne-Marie, Zara Larsson en Becky Hill. Allemaal pop-acts.
De vaste bezoeker gaat het verschil zeker zien, komende week, zoals je op Pinkpop heel vaak per dag een andere sfeer hebt. Pinkpop 2023 wordt meer pop dan ooit, zoveel is duidelijk. Maar het einde van een tijdperk, daar is volgens Jarn van Strijen geen sprake van. ‘Nee, met de pop van dit jaar wordt niet bewust een pad richting andersoortige headliners voor toekomstige edities afgesloten. Met de huidige populariteit van popmuziek zit er allicht volgend jaar ook het een en ander van deze smaak in het programma, maar ook voor de gitaarliefhebbers zal er genoeg te genieten blijven!’