Nieuw werk van Eefje de Visser! Dit weekend verschijnt de EP Blauwe Regen, een ode aan vruchtbaarheid, nieuw leven en alsmaar veranderende relaties. Het is de epiloog van Bitterzoet, dat zoveel prijzen won dat Eefje er een kast mee kan vullen. Op dit moment zitten zij en haar lief Pieterjan tussen de luiers van hun kersverse baby, maar het tourleven lonkt ook weer.

Eefje! Met een EP over nieuw leven lijkt het me geen gekke vraag: hoe gaat het met jullie drietjes?
‘Goed hoor… Jeetje. Ik moet zeggen: we zitten nu in een moeilijke fase. Het is lastig qua slaap omdat ik zelf soms niet meer in slaap kom ’s nachts. Dan lig ik echt uren wakker. Iedereen heeft het over die eerste paar maanden, maar ik vind het nu zwaarder omdat ik niet meer ingesteld ben op dat slaaptekort. En ik heb net een keelontsteking achter de rug. Het touren wordt wel spannend: ik lig nu steeds extreem vroeg in bed, dat kan dadelijk niet meer. Ik moet zorgen dat ik niet vol adrenaline in mijn bed kom te liggen. Touren en een baby, eigenlijk een lastige combinatie. Maar met de baby gaat het supergoed. Hij is nu vijfenhalve maand. Hij kan rollen, beide kanten op. Hij heeft al twee tandjes, die kreeg hij al in de vierde maand, echt gestoord vroeg. En ik merk dat zijn motoriek verandert, hij kan nu dingen goed vastpakken met beide handen. Ik was aan het drinken, en hij pakte met beide handjes dat glas vast. Hij deed me precies na, deed zijn mond naar het glas en wilde er ook een slokje uit nemen.’

Je zingt over opbloeiend nieuw leven, in bloei schieten, een bonkend hart. Mag ik dit een aanstaande baby-EP noemen?
‘Zo zou ik het zelf niet noemen, omdat je dan in de kinderliedjeshoek gaat zitten. En ik heb de nummers al gemaakt voordat ik zwanger was. Maar het klopt wel dat ik veel over verlangen en instinct heb geschreven. Ik vind het een mooi thema, omdat het ons stuurt, het maakt ons mens. Zonder verlangen kunnen we niet vooruit. Het gaat ook over lust en sensualiteit. We hebben het gemaakt in de lockdown, in de fase dat we hadden bedacht dat er een babytje mocht komen. ‘Startschot’ schreef ik in de zomer van 2020. Ik woon aan een hele drukke straat, een soort Amsterdamsestraatweg. Het was heel heet, ik zat op de stoep in de zon te schrijven: voor mij gaat het over de natuur en voortplanting, hoe de zon en regen die planten doen groeien, en leg een link naar vruchtbaarheid in zijn algemeenheid. En ‘Storm’ schreef ik met de festivals in gedachten: over grote groepen die samenkomen om muziek en emoties te beleven. Dat dat toen niet kon, maar er een grote behoefte was om samen in zo’n trip te geraken. Bitterzoet was best een donkere plaat, voor mij persoonlijk is dit een optimistischer, hoopvoller geluid. Leuk dat ik daar nu een manier voor heb gevonden die bij me past. Het is niet per se vrolijk, verliest zijn diepgang hopelijk niet, maar wel met hoop en warmte. ‘Golven’ is dan nog het donkerste nummer: ik had het oorspronkelijk in opdracht voor het Eurovisie Songfestival gemaakt, toen nog in het Engels. Het gaat over relaties, over een goede manier om samen te zijn als koppel, met elkaar te leven. Het is niet altijd makkelijk, soms zit je ook in zwaar weer.’

Als je een kind krijgt, verandert je onderlinge relatie natuurlijk ook. Opeens moet je samen zorgen voor zo’n wezentje, en heb je veel minder tijd om romantisch samen te zijn.
‘Ja, ik denk dat we nu allebei wachten tot de baby wat groter is en er wat meer ruimte komt voor onszelf. Nu willen we vooral genieten van de babytijd, want die duurt eigenlijk maar heel kort. We zijn nu effe niet meer zo vrij, maar dat komt wel weer – al moet je dat wel zelf organiseren. Het sleutelwoord voor nu is aanvaarding, dan kun je er ook het best van genieten.’

(tekst gaat verder na de video)

Je hebt weleens gezegd dat je het beste schrijft als je veel vrije tijd hebt. Ik ben zelf nu 10 maanden vader en vind het best wel moeilijk om ruimte te maken voor werk wanneer de baby in de box ligt te tetteren of een hap zand uit de plantenbak pakt. Hoe gaat dat bij jullie?
‘In het begin dacht ik nog: ik kan wel wat werken als hij erbij is, maar… Met een kleintje erbij is het moeilijker om je gedachten los te maken. Het gaat zo instinctief, daar kun je niks aan doen. Ik heb vooral moeite met administratieve dingen doen, briefings voor artwork geven, ingewikkelde mails sturen. Daarvoor moet je je koppie erbij houden.

'Maar als je op een creatieve manier met taal bezig bent, moet je je koppie er juist niet bij houden. Dán komt het mooiste. Het is een kwestie van loslaten, eerst maar eens zien wat er überhaupt komt. Ik probeer het tekstschrijven nu zoveel mogelijk tussendoor te doen. Als ik over straat loop met de baby, of aan het douchen ben, dan laat ik de melodieën door mijn hoofd gaan. De zinnen die opkomen, die schrijf ik op. Als ik dan een haakje vind, een goede zin die veelzeggend is en mooi klinkt in de melodie, dan ontstaat er weer een puzzel waarvoor ik meer concentratie nodig heb. Ik weet niet hoe snel het zal gaan met het vijfde album, als–ie meer naar de opvang gaat kan ik sneller dingen af gaan maken.’

Als je zo tussendoor schrijft, lukt het je dan nog wel om over andere dingen te schrijven dan tummy time, oefenhapjes broccoli en doorlekkende luiers?
Ze giechelt. ‘En de Rapley-methode, hahaha. Ja hoor, absoluut. Als ik zo aan het schrijven ben, komen er toch altijd dingen naar boven die wat dieper zitten met mij. De Rapley-methode en tummy time vind ik leuk, hoor, maar ze komen niet van een diepere plek. Ik schrijf ongetwijfeld onbewust over moederschap, maar niet op een hele letterlijke manier. Ik plaats het liever in een filosofischere, meer universele context.’

Als je moeder wordt, gebeurt er zoveel met je lichaam en geest. Is je stem eigenlijk veranderd?
‘Goede vraag. Ik merkte in de zwangerschap wel dat mijn stem is veranderd, ik vind dat hij mooier is geworden. Ik ben meer in het moment tijdens het zingen, ik ben er wat meer bij. Dat zei de vroedvrouw ook: je scherpdenkende brein staat een beetje uit, je intuïtieve empathische kant staat meer aan. Zodat je de baby beter kunt opvangen, zodat je ook meer vóélt. En dat merk ik ook tijdens het zingen.’

Volgende week heb je je eerste show weer, en dan 24 in dik twee maanden tijd. Pieterjan gaat ook altijd mee als geluidsman, hoe voelt het om straks weer uit de bubbel te treden en voor duizenden mensen te staan?
‘Poeh, dat wordt intens hoor. Vooral door dat slaapritme: hij is gewoon heel vroeg wakker en wij hebben echt gebroken nachten. We gaan op pad met een oppas, een nanny, en slapen met z’n allen in hotels. Zo gaan we het doen, ik hoop dat het slaaptekort binnen de perken blijft. Maar ik heb het ook heel erg nodig om weer te gaan werken, het maakt toch ook wie ik ben. We hebben ook nog helemaal niet met Bitterzoet kunnen touren, ongelooflijk eigenlijk. ik wil deze kant van mezelf weer kunnen laten zien.’