Enorm veel muzikale navolgers, bijdrages aan het woordenboek, een stem in het maatschappelijke debat; invloed kun je als muzikant op alle mogelijke manieren hebben. En het is een net zo subjectief als duidelijk begrip: vaak begrijp je het meteen als de stempel invloedrijk ergens op wordt gedrukt. In de muziekgeschiedenis wordt vaak teruggekeken naar acts als The Beatles, DJ Kool Herc, Underworld, Larry Levan. Maar hoe zit het eigenlijk in Nederland? Wie zijn de belangrijkste artiesten uit de recente Nederlandse popmuziek?

In de twintig jaar dat 3voor12 bestaat, hebben we een hele hoop Nederlandse artiesten zien langskomen. Soms gaat het over een single, een radio- of festivaloptreden, een album. Anderen volgen we hun hele carrière al. En met al die artikelen over muziek, duiken sommige artiesten vaker op. In interviews met andere artiesten bijvoorbeeld of in recensies van andere acts. Zo gingen we op zoek naar de meest invloedrijke artiesten in twintig jaar 3voor12. We vroegen het aan oud-redacteurs, doken zelf onze archieven in en kwamen tot een flinke lijst. Net als bij de Top 100 zie je dat ook hier dat de afgelopen twintig jaar de muziekindustrie gedomineerd werd door mannen. Gelukkig komt daar langzaam beweging in, zodat we hopelijk bij 40 jaar een ander beeld hebben van de Nederlandse popmuziek. Maar voor nu: dit zijn de vijftig meest invloedrijke muzikanten uit twintig jaar 3voor12.

Tjeerd Bomhof

Met zijn band Voicst was Tjeerd Bomhof een tijdje de leukste rockband van Nederland, maar daarmee begon het pas. Als Dazzled Kid maakte hij experimentele popliedjes, als Dazzled Sticks sloot hij een pact met een rapper. En toch zag je langzaam maar zeker dat een andere rol veel meer voor hem weg gelegd is: uit de spotlights, achter de schermen. Daar gedijt Bomhof het best, als song-helper van anderen, maar tegenwoordig ook als vakbondsman in de Buma-wereld.

The Opposites

Twan en Willem waren een paar jaar lang de ongenaakbare gangmakers van ieder festival. Elke tent waar ze in stonden veranderde in kolkende cirkelpit, en daarmee bracht het Noord-Hollandse duo de rouwdouw mentaliteit in de Nederlandse hiphop. Het duo liep bovendien voorop in de polonaise van het Leidsche Plein, maar wist ook de donkere achterkant daarvan altijd mooi te vangen. En zo was The Opposites op hun best misschien wel de allerbeste singles-act van het land.

Moss

Natuurlijk, Moss volgen we al jaren lang als een van de beste indiebands van het land. Een van de vaandeldragers van kamp Excelsior, goed voor een heleboel ijzersterke albums. Maar Moss blijkt ook een kweekschool voor muzikanten die succesvol hun eigen weg gaan: Altin Gün-voorman Jasper komt er vandaan, en na zijn tijd bij Moss spreidde Koen zijn vleugels in Klangstof.

Spinvis

De luchtige precisie waarmee Spinvis sinds zijn eerste album halve verhaaltjes vertelt die in je hoofd hun eigen wending kiezen, is in zestien jaar na zijn debuut onveranderd en nog steeds onovertroffen. Van het frisse knip-en-plakwerk op zijn debuut, tot de door weidse strijkers ondersteunde, ironieloze romantiek op zijn laatste plaat; Het kan alle kanten op, maar het is altijd Spinvis. Popmuziek zoals die nog steeds niet gemaakt wordt in Nederland, ondanks dat  een hele generatie artiesten duidelijk door hem geïnspireerd is. De bekendste daarvan? Ronnie Flex, die Spinvis steevast zijn grote voorbeeld noemt.

The Devil's Blood

Wie ooit een concert van de occulte band The Devil’s Blood meemaakte, zal dat niet zomaar vergeten. De geur van vers bloed, waarmee de bandleden overgoten waren nestelde zich direct in je brein, om nog maar te zwijgen over het fenomenale, gelaagde gitaarwerk. Het brein van de band, Selim Lemouchi, maakte een einde aan de band, en helaas vervolgens ook aan zijn leven. Zijn invloed - direct of indirect - blijft voelbaar in zo’n beetje iedere gitaarband met een donkere rand die momenteel in Nederland actief is.

Kyteman

Colin Benders is een van de meest eigenwijze figuren uit de Nederlandse muziekwereld. Hij wilde geen bandje, hij wilde een orkest. Toen dat orkest succes kreeg, draaide hij het de nek om. En zelfs het instrument waar iedereen hem van kende, de trompet, hing hij aan de wilgen om de modular synth te gaan temmen. Het is deze spirit waarmee Kyteman de motor werd achter een compleet eigen scene van nieuwsgierige muzikanten, die samenkomt in een complex dat zijn naam draagt: Kytopia.

Jack $hirak

Er zijn wel meer producers die doorbreken na twaalf tracks. Maar er zijn er niet zoveel die doorbreken mét twaalf tracks, die ook nog eens in krap twee weken gemaakt werden. Jack $hiraq deed het met New Wave, de werkvakantie van jonge Top Notch rappers. Het bracht niet alleen de carrières van Ronnie Flex, Lil Kleine, Jonna Fraser, Bokoesam, Lijpe en SFB in een stroomversnelling, maar maakte Jack $hirak opeens de meest gevraagde en gekopieerde producer.

Ronnie Flex

Is Ronnie Flex de grootste popster van Nederland op dit moment? In elk geval zijn er weinig die aan hem kunnen tippen, qua succes, veelzijdigheid of talent. Als Rémi, Nori of Flonti Stacks, met hiphopcollectief New Wave of de veelkoppige Deuxperience Band, met een gevoelige eenzaamheidsballad of een keiharde trap track: je hoort dat het Ronnie is, omdat niemand het doet zoals Ronnie. En ondertussen maakt, draagt en doet hij precies wat-ie zelf wil. Hij inspireert de kids met zijn positieve attitude, praat als een van de weinigen openlijk over wietverslaving, en brengt telkens weer iets nieuws naar de hitlijsten. Rémi mag dan alleen op de wereld zijn, maar die wereld is wel van hem.

Fresku

Alleskunner – rapper, acteur, komiek, theatermaker – en artiest met vele gezichten. Kwetsbaar, kritisch, komisch: Fresku doet het allemaal, en was daarmee een van de eersten in de Nederlandse scene. Niet bang om zich uit te spreken tegen onrecht, en daarmee een toonaangevende factor in de discussie rondom hiphop in Hilversum.

Joris Voorn

Ergens in het immense dj-landschap staat een denkbeeldige streep die de credible dj’s scheidt van de commerciële rakkers. Natuurlijk, highly debatable, maar wij durven te stellen dat Joris Voorn de grootste Nederlandse dj aan de credible kant is. Na de EDM wil het grote publiek graag een stapje dieper, en Joris Voorn is precies degene die dat brengt, van Awakenings tot Ibiza. In de loop der jaren liet hij zich ook nog eens zien als een steady producer, niet alleen van dansvloertracks, maar ook van luisteralbums. 

Jacco Gardner

Kwam als wonderkind uit Hoorn met zijn eerste album in 2013 al terecht op alle internationale muziekblogs die er toe deden. Een ‘eigentijds meesterwerkje’ waarmee hij direct al de landsgrenzen over ging. Sindsdien heeft hij zijn psychedelische sounds uitgediept en verbreed, is hij samen met Nic Mauskovic een tropisch live danceproject begonnen, en baant hij in binnen- en buitenland volledig zijn eigen pad.  

Ali B

Je zou het haast vergeten, maar 'Wat zou je doen' was natuurlijk in al zijn lelijkheid een hele belangrijke crossover plaat. Ah, dat kon je dus ook doen met Nederlandse rap. Ali B trok daarmee hiphop zo ver naar rechts, dat er een hoop ruimte kwam voor andere Nederlandstalige artiesten. Later groeide hij tot een mediapersoonlijkheid, maar vooral ook achter de schermen tot de hiphopnestor die hij nu is, met onder andere Ronnie Flex en Boef onder zijn vleugels

The Ex

De Nederlandse grondleggers van DIY, punk en al bijna veertig jaar nieuwsgierig naar muziek van over de hele wereld. Bij tal van Nederlandse labels en jonge bands kan je je afvragen, of ze wel bestaan zouden hebben zonder het pionierswerk van The Ex.  En daarbij, hoeveel bands zullen gehad hebben dat hun 28e album volgens sommige fans en critici het beste is? Natuurlijk zit The Ex in een niche. Maar de bad al die jaren onverminderd relevant gebleven. En die relevantie gaat ver over hun genregrenzen heen.
 

Blaudzun

Toen Johannes Sigmond aan de eerste etappe van zijn carrière begon, zat nog bijna niemand op hem te wachten. Eerlijk: wie heeft die editie van zijn debuut met dat roze Flamingo-veertje in de kast staan? Maar de zanger wist wat 'ie wilde, koerste rechtdoor en zag zijn publiek met het jaar groeien. Pas bij zijn derde album Heavy Flowers kwam Blaudzun tot volle wasdom: een even excentrieke als nuchtere artiest met een gelaagd geluid, die sindsdien niet meer weg te denken is uit het Nederlandse indielandschap. 

Ryanne van Dorst

Na een vrij diverse carrière, van Barry Hays girlband Bad Candy tot aan invaller bij Tjeerd Bomhofs Voicst en The Ripplets, breekt Ryanne van Dorst in 2009 solo door als Ella Bandita. Ze haalt Lowlands en The Great Escape, maar zou muzikaal later nog veel beter en harder worden met Dool. Tegelijk ontwikkelt haar maatschappelijke impact zich buiten de muziek nog veel verder. Vooral doordat ze dingen bespreekbaar maakt, door het simpelweg te bespreken. Of het nou gender is, of dat Matthijs van Nieuwkerk nou eens af moeten van het woord rockchick.

Mozes and the Firstborn

Vanaf deze Eindhovense band lopen een hele hoop lijntjes door de Nederlandse muziek- en kunstscene, en voornamelijk via drummer Raven Aartsen. Die woonde in hetzelfde huis als modeontwerper Bonne Reijn en SMIB-oprichter GRGY. Raven zit in de studio met Ray Fuego en Yung Nnelg maar ook met Lookapony. En achter de drums bij Mozes natuurlijk, een band die continu de grenzen tussen genres en kunstvormen opzoekt, lachend overschrijdt en ondertussen tot de favoriete band van het beroemde garagerocklabel Burger Records gedoopt is. 

John Coffey

Stoppen op je hoogtepunt is altijd het beste plan voor als je echt je succes echt wil benadrukken. Alleen, niemand durft het. John Coffey deed het. Het is waarschijnlijk de populairste hardcore punkband die Nederland ooit heeft gehad. Dankzij het gevangen biertje werden ze heel even wereldberoemd, maar het waren vooral de shows waarmee ze hun reputatie keer op keer naar een hoger niveau schroefden. En net toen ze vanuit de zweterige zaaltjes doorstoomden tot een uitverkochte Ronda, Paradiso en grote tenten op Pinkpop en Lowlands, trokken ze de stekker eruit.   

Jiggy Djé

Al jaren en jaren wachten we op Het Grote Plaatje, de Detox van de Nederlandse hiphop. Maar Jiggy Dje heeft simpelweg geen tijd meer om artiest te zijn. Hij maakte weliswaar twee solo-albums en trok het land door met Sticks en Winne alias Great Minds, maar zijn kracht ligt nu bij label Noah’s Ark, de enige partij die het almachtige Top-Notch tegenwicht kan bieden. Daar werd Jiggy een hoeder van talent als Hef, Kraantje Pappie en Jonna Fraser. Een labelbaas die zelf kan rappen, dat kun je als artiest slechter treffen.

Tiësto

Er is een Nederlandse dance scene voor 20 februari 1999, en eentje daarna. Die avond draaide ene Tijs Verwest op Innercity, een groot trance feest in de RAI. Hij was al even naam aan het maken, maar dankzij een RTL filmploeg die hem semi toevalig volgde die avond, zag opeens half Nederland hem. Opeens was Tiësto hét gezicht van dance. Of het zich nou diep in krakersholen of in megaloodsen vol lasers bevond: voor de leek was het alemaal Tiësto. Vervolgens steeg die status de landsgrenzen over, werd hij jaren achtereen uitgeroepen tot beste dj van de wereld, opende hij de Olympische Spelen van Athene, had hij een vaste avond in Las Vegas en liet hij zo zien hoe groot je mag dromen, ook als je een nerdy puber bent die op een zolderkamer platen draait. 

Kensington

Zonder twijfel de allergrootste rockband van Nederland op dit moment – en misschien wel ooit (of is dat toch Golden Earring?). Geen enkele gitaarband vult in dit land zoveel megamuziekhallen en stadions, met Fansingtons van alle leeftijden. Reken maar dat de jonge bandjes op de popacademies en de kids voor de spiegel met hun gitaar goed naar Kensingtons megasucces kijken.

Anouk

Hoe toepasselijk dat Anouk, na jarenlang de grote inspiratiebron te zijn geweest voor een heleboel ambitieuze zangeressen in tv-talentenjachten, nu zelf achter het jurytafeltje van The Voice plaatsneemt. Haar rauwe stemgeluid en no-nonsense attitude vormen de blauwdruk voor een succesvolle carrière als vrouw in rock. Ze maakte het Songfestival weer cool, en hijst als publiek figuur in de rockscene continu de Nederlandse hiphop op het schild.

Boaz van de Beatz

Internationaal topproducer achter tracks van Ariana Grande, Major Lazer, Madonna en een nummer op het Grammy-winnende album van The Weeknd. Nu dikke maten met Diplo, maar begonnen als de man die het geluid bepaalde van Nouveau Riche, Mr. Polska en Ronnie Flex – en een hele golf navolgers in de Nederlandse hiphopscene.

Eefje de Visser

Je bent een grote als mensen liever alleen je voornaam noemen in plaats van je hele naam. Een grote is Eefje dus zeker, en dat terwijl ze haar carrière nog wel extreem bescheiden instak. Ze deed alles zelf en noemde haar eigen label Eefje’s Platenmaatschappijtje. Op die manier houd je maximale controle en  bovendien het ultieme romantische idee hoog: goede muziek vindt vanzelf zijn publiek. Dat gebeurde bij Eefje’s dichterlijke liedjes, op het snijvlak van pop en kleinkunst. Opvallend genoeg laat Eefje zich met haar dictie en flow vaak inspireren door hiphop, om vervolgens na twee albums een meer elektronische kant op te sturen. 

Sevn Alias

Het grootste compliment dat je de Nederlandse rapscene kunt maken is dat wat hier in ons land gemaakt wordt, volledig los staat van de trends in Amerika. Dat geldt zeker voor acts als The Opposites en De Jeugd. Maar de kracht van Sevn Alias is nu juist dat hij met zijn flow volkomen geloofwaardig een vertaling kan maken van de heersende Amerikaanse trap-sound. 

Martin Garrix

Je zou best kunnen stellen dat Martin Garrix de meest succesvolle Nederlandse pop-act sinds 2 Unlimited is, dankzij slimme samenwerkingen met o.a. David Guetta, Dua Lipa en Usher, maar vooral dankzij zijn monsterhit 'Animals'. Die hit werd niet alleen van in de Albert Heijn tot aan Ibiza gedraaid, ook wilde iedereen het kopieren. Maar als er één ding is Garrix begrijpt, dan is het wel dat je jezelf voortdurend moet vernieuwen. Nieuwe dingen uitproberen, en toch herkenbaar blijven. Misschien is dat wel het allergrootste talent van Martin Garrix.

Jungle By Night

New Cool Collective bereidde de weg naar festivals al voor, maar Jungle By Night trok hem nog een stuk langer door. De negenkoppige band heeft een belangrijke rol gespeeld in de populariteit van Afrobeat, jazz en funk op Nederlandse festivals. DJ's draaiden het al jaren, er waren al tal bands die het deden, maar toen wat jonge gastjes uit Amsterdam het speelden viel opeens het kwartje in Nederland. 

De Kift

Band, punkfanfare, collectief, literaire poëziecoverband. Alleen al hoeveel namen er aan De Kift te geven zijn, geeft aan hoe uniek de band is. Ze laten zien dat punk in alle hoeken zit, in alle kunstvormen en dat het ook nog eens allemaal samen te brengen is.

Roosbeef

‘De boerderij krijgt een spuitje, zonder verdoving’. Het was een van de eerste zinnen die het grote publiek van Roosbeef hoorde, en het was in een zin meteen duidelijk waar ze zo goed in is. Op een ogenschijnlijk kinderlijk naïeve manier grote gevoelens en gebeurtenissen vatten en daarmee behapbaar maken. 

DJ Chuckie

Veroverde de wereld met zijn Dirty Dutch house, en leeft inmiddels al jaren als internationale baller, draaiend op Hollywoodfeestjes en in de grootste Ibizaclubs. Chuckie produceerde platen voor grote internationale sterren, en legde met zijn dj-sets de basis voor de mix van house, hiphop en EDM waar nu ook de jongens van Yellow Claw nu de wereld mee over vliegen.

Opgezwolle

‘Ik heb niks met hiphop, maar man, ‘Eigen Wereld’ is toch wel echt ongelooflijk.' Een uitspraak die je in 2008 zomaar op feestjes hoorde, nadat Opgezwolle zijn laatste album en magnus opus had uitgebracht. Nu tien jaar later is het eindelijk niet meer de graadmeter voor Nederlandse hiphopplaten, dat het dat zo lang wel was, zegt genoeg. Maar Opgezwolle was meer dan alleen een genre-overstijgend album (en nog twee andere hele goede). Het was ook de groep die aan de wieg van het succes van bijvoorbeeld Typhoon, Jawat! en Kubus stond. En met het enorme succes van de Buiten Westen-tour werd nog eens echt duidelijk dat hiphop overal vandaan kon komen en niet per se aan stadsgrenzen gebonden is. Goede hiphop is goede hiphop, of het nou met een Amsterdams, Zwols, Oosterhouts of Limburgs accent is.

Aardvarck

De grootste verdwenen klassieker uit de Nederlandse technogeschiedenis heet Cult Copy, een beer van een album dat Aardvarck begin deze eeuw uitbracht op Rush Hour. Waarom staat dat album niet op Spotify? Ach, Aardvarck zelf verdween ook van de aardbodem. Het past ook bij zijn carrière, die rommelig en ogenschijnlijk ongefocust verloopt. Dan weer verschijnt er jaren niks, dan weer kiepert Aardvarck complete archieven leeg. Maar dat is nu ook precies de charme van Mike Kivits, die evenveel verwarring als inspiratie bracht.

Solex

Niet veel Nederlandse muzikanten kunnen zeggen dat ze getekend zijn bij Matador, een van de meest geliefde Amerikaanse indielabels ooit. Liesbeth Esselink bracht er vanaf 1998 onder de naam Solex drie albums uit, die internationaal behoorlijk wat losmaakten. Solex’ muziek drijft op samples en elektronica, maar dan wel met liedjes als uitgangspunt. Gaandeweg de nieuwe eeuw werd het stil rond Solex, en dat vinden wij nog steeds jammer.

Sevdaliza

De Rotterdamse Sevda Alizadeh laat zien hoe ver je met een eigen visie en door de regie totaal in eigen handen te houden, kan komen. Geen label, geen overdaad aan interviews. Met prachtige muziek, een perfect gevoel voor de tijdsgeest en een goed verhaal haalt ze internationale media als Pitchfork en The Fader. En won ze in 2017 de 3voor12 Award voor haar debuutalbum.

De Staat

We moesten nog maar eens zien waar het De Staat-schip zou stranden, schreven we over het debuut Wait for Evolution. Het kon nog wel eens ver van de rederij zijn. Maar zo ver, dat had niemand gedacht. In vier-en-een-half album hebben ze hun eigen geluid verfijnd én lomper gemaakt, is de band op Europese tour geweest met Muse, is dankzij een videoclip een hele tour viral gegaan, en heeft frontman Torre Florim met producties voor o.a. Janne Schra en zijn eigen project met Roosbeef, De Speeldoos, zijn stempel nog meer op de Nederlandse popmuziek gedrukt. 

Lucky Fonz III

Alom omarmde vreemde vogel die zichzelf al tien jaar steeds opnieuw uitvindt. Tekende als enige gitaarfolkie bij invloedrijk hiphoplabel Top-Notch. Zijn live-act – grappig, kwetsbaar, open en vol schalks charisma – hebben velen geprobeerd te reproduceren. Maar nooit zo goed als Lucky Fonz III zelf.

The Partysquad

Die mix van dancehall, reggae, R&B en hiphop waar Major Lazer wereldberoemd mee werd? Die heeft Diplo afgekeken van The Partysquad. Al meer dan tien jaar maken DJ Jerry en MC Ruben met hun unieke blend de dansvloeren stuk. En ze zijn ook nog eens social media-pioniers: om hun muziek te promoten startten ze in 2001 hun eigen website, Partypeeps2000, al snel een van de populairste vroege sociale netwerksites van Nederland – drie jaar eerder dan Hyves, en vijf jaar voor Facebook.

I-F

I-F hoort alleen al in deze lijst voor de fantatsische naam voor zijn minstens zo fantastische radiozender: Intergalactic FM. Maar buiten dat is hij ook nog eens een grote inspiratie voor techno-giganten als Nina Kraviz, heeft hij met zijn enorme voorliefde voor acid, italo en ABBA  het clubgeluid van nu bepaald en hij heeft misschien wel het allerbeste Nederlandse mix album ooit gemaakt. Oh ja, er is natuurlijk ook nog zijn classic 'Space Invaders Are Smoking Grass', maar die is van 21 jaar geleden. 

Joost van Bellen

Hij begon in de eighties in de kraakscene, maar toen 3voor12 twintig jaar geleden geboren werd stond Joost van Bellen al tijden achter de draaitafels in de legendarische RoXY. Ook Club 11, NOW&WOW en Trouw staan op het lijstje iconische clubs waar Joost een vinger in de pap had. Hij kreeg de punkers en rock kids aan het dansen, en zag een hele hoop dansvloertrends van mijlenver aankomen. Om er vervolgens lekker tegenaan te schoppen, natuurlijk. Met ook RAUW, Valtifest, Bungalup en Lowlands’ Titty Twister op zijn naam is Joost van Bellen zondermeer een icoon van het Nederlandse nachtleven.

Daryll-Ann

Excelsior’s oerband Daryll-Ann was er een met twee kapiteins: Anne Soldaat en Jelle Paulusma. Twee zangers met totaal verschillende stemmen, die ook qua karakter af en toe wat schuurden. Maar juist dat maakt de klassieke indie van Daryll-Ann zo mooi. Ook na de split-up in 2004 bleven de bandleden relevant, voor en achter de schermen. Niet alleen Anne en Jelle, maar ook drummer Jeroen Kleijn, die bij zo’n beetje iedereen in de scene achter de kit plaatsnam. 

Extince

Eigenlijk hebben we Extince' beste werk die andere pioniers te danken: Def P van Osdorp Posse was degene die Extince overhaalde om het in het Nederlands te proberen. En dat werkte: 'Spraakwater' uit 1995 is dé classics onder alle nederhop classics. Maar het zou nog tot 1998 duren tot Extince zijn debuutalbum uitbracht en daarmee was het duidelijk: Extince is niet minder dan de godfather van de Nederlandse hiphop. Godfather meteen zachte G, zonde dat dat geen terugkerende show in het stadion van V.V. Oosterhout is geworden . 

Noisia

'Ben je butje'? stond er jaren onder het straatnaambordje van de Groningse Butjesstraat gekalkt. Een uitdrukking geopperd door het flauwekulproject van Noisia, De Huilende Rappers. Leuk, maar met Noisia zelf heeft het trio nog veel meer impact. De Groningers laten verwoestende dubstep glashelder klinken. Bovendien hielpen ze Kraantje Pappie bij zijn doorbraakplaat en doordat Skrillex zo ongeveer zijn eigen logeerbank in hun studio heeft staan, zijn zij medepalend voor het internationale dubstepgeluid. 

Typhoon

Met zijn poëtische teksten en dansbare hits werd hij genre-overstijgend populair. Bij het laatste concert van zijn Lobi Da Basi-tour zei hij het zelf al: ‘Met hiphop twee keer de HMH uitverkocht.’ Bracht zijn eigen visie op hiphop én maatschappelijk engagement naar ieder festivalveld en elke  huiskamer in het land.

Speedy J

Toen 3voor12 eind jaren negentig ontstond, zat Speedy J net in de meest productieve fase van zijn producerscarriere. Hij maakte dingen voor WARP en voor NovaMute en smeedde een pact met Chris Liebing dat tot de dag van vandaag bestaat. Producties ontstaan bij Speedy J tegenwoordig vooral op de dansvloer zelf, want de Rotterdammers groeide vervolgens uit tot een van de meest innovatieve technologische vernieuwers in het dj-vak, iemand die loops en parts ter plekke samensmeedt tot nieuwe muziek. 

Within Temptation

Vaandeldragers van een van de weinige Nederlandse muziekscenes die zo ver de landsgrenzen oversteeg. De beweging die Anneke van Giersbergen en The Gathering in gang zetten, trok Within Temptation door tot het hoogtepunt. De symfonische rockband rondom Sharon Den Adel was niet alleen in de eigen niche invloedrijk, maar scoorde in de jaren ‘00 ook op de hitlijsten, en genereerde daarmee aandacht voor een vaak onderbelichte maar bloeiende scene.

Johan

Ongelofelijk eigenlijk dat Johan in 2001 de VPRO Song van het Jaar won. Niet onterecht hoor, daar niet van, maar de band uit Hoorn maakt helemaal geen muziek die het grote publiek zou moeten aanspreken. Maar met zijn tweede album Pergola steeg zanger Jacob de Greeuw zover boven zichzelf uit dat zijn band in brede kring omarmd werd. Gek eigenlijk, want het gaat juist over een buitengewoon kwetsbare periode in zijn leven, een depressie die hem aan huis kluisterde. Het maakte dat Johan een compleet eigen plek opeiste in de indiecanon, die vervolgens nog eens bevestigd werd met twee sterke albums, en die trouwe liefhebbers deed hunkeren naar een vervolg. Dat is misschien nog wel het knapste wapenfeit van Johan: dat het na negen jaar afwezigheid kon terugkeren alsof er niets gebeurd was. Johan is niet dood, Johan leeft gewoon nog. 

Tom Holkenborg

Als JXL stond Tom Holkenborg (hij mocht zich van de Elvis-erven even niet Junkie XL noemen) op dertien landen op 1 met zijn beroemde remix, maar zijn belangrijkste fase van zijn carriere zou pas een jaar of tien later op gang komen. Onder de vleugels van Hans Zimmer, de grootste Hollywood componist, heeft Holkenborg jaren geïnvesteerd in een doorbraak als Hollywoodcomponist. En dat heeft zich uitbetaald. Hij leverde recent de soundtrack voor de recordbrekende Batman vs Superman, en de met prijzen overladen Mad Max: Fury Road.

Textures

De Tilburgse Textures was bij uitstek die ene metalband die ook opviel bij niet-metalkenners (lees: de 3voor12 redactie). De progressieve metalband werd twee keer achter elkaar genomineerd voor de 3voor12 Award, en bestond alles bij elkaar maar liefst zestien jaar, bijna net zo lang als wij. Textures raasde zoals een bovengemiddelde metalband niet alleen Nederland door, maar heel Europa. Zo is hun carrière een schoolvoorbeeld van het hoogst haalbare met complexe muziek die zich niet laat temmen door conventies. 

Janne Schra

Room Eleven werd met hun mix van pop, jazz, folk en bossanova groter dan de meeste Nederlandse jazzpopbands durven dromen. En toen werd de band ook nog eens via MySpace opgepikt in Japan, met een tour als gevolg. Frontvrouw Janne Schra was zelf eigenlijk niet zo’n jazzfreak, maar haar charme en stem waren de sleutel tot het succes van de band. Met haar eigen project Schradinova ging ze op zoek naar haar eigen geluid, en nu, onder haar eigen naam, heeft ze zichzelf nog eens opnieuw uitgevonden.

Antal

Het is lastig om de grenzen tussen Antal de platenwinkelbaas, Antal de dj en Antal de labelbaas te trekken. DJ’s uit de hele wereld hoppen langs in Rush Hour op het Spui, gaan kijken als hij draait en houden het label goed in de gaten voor nieuwe releases. Of het nou gaat om Brazaliaanse disco, Japanse house of gruizige Amsterdamse techno: als je een web zou tekenen van de hele Nederlandse clubscene en de underground van de halve Westerse wereld, dan zou Antal stevig in het midden zitten.

De Jeugd van Tegenwoordig

Ja, natúúrlijk moet De Jeugd van Tegenwoordig op deze lijst. Vjèze Fur, Faberyayo, Willie Wartaal en Bas Bron veranderden met z'n vieren de sound van Nederlandse hiphop én de opmaak van de Nederlandse taal. De grootste taalvernieuwers sinds Van Kooten & De Bie, met hits die in alle hoeken van het land - van festivalveld tot schoolplein, van club tot zuipkeet - woord voor woord worden meegezongen.