2009 is het jaar van De Staat. Een groep anderhalf jaar geleden nog uit één bandlid bestond; Torre Florim (23), producer, muzikant en zanger uit Nijmegen. Deze week brengt Excelsior het eerste album van zijn hand uit, Wait For Evolution. Inmiddels bestaat De Staat, vernoemd naar de bekende compositie van Louis Andriessen, uit vijf Oost-Nederlandse coalitiegenoten. Sinds zijn veertiende (!) werkte Florim aan Wait For Evolution: een meesterproef waarin onderbuik en boerenverstand samen komen.

Allereerst die onderbuik. Die wordt ondermeer geroerd dankzij de Amerikaanse rockleest waarop de nummers zijn geschoeid. Er wordt gevochten, gemoord, gedanst en gebruld over een dampende smeltkroes van blues, stoner- en rootsrock. Op inventieve wijze legt Florim, als in een slimme technotrack, vele lagen geluid op elkaar. Echter zonder de nummers te verstikken, een risico dat je loopt als geschoolde producer met een computerfetish. Dit wordt mooi duidelijk bij het titelnummer. Wait For Evolution begint met een droge zang, een overdub, basloopje, drums, claps, gitaar, woodblock, koortje, stapje terug, refrein, nog een stapje terug, brug en alle registers kunnen open met een extra laag gitaar, nog meer overdubs en een abrupt einde. In drieënhalve minuut drukt de acceleratie van een dreigende matzwarte Ford Mustang je diep in je krappe kuipstoeltje. Een druppel koud angstzweet kringelt over je onderrug.

Het lijkt misschien geen muzikaal recept voor een groot publiek, maar boven alles is Wait For Evolution een popplaat. Dit door de heldere opbouw, het genoemde gegrom vanuit de onderbuik, maar zeker ook door Florim’s fascinatie voor ritme. Zonder die Mustang constant in zijn vijf te laten brullen, kent elk liedje op de plaat een pakkende kadans. Niet alleen door drums of de herkenbare koebel en woodblocks. In veel nummers zijn het de banaal-basale basloopjes die zelfs blanke boeren bips doen bewegen. En zijn het niet de bassen, dan wel de hongerige vrouwen die tegen het podium aanrijden en subiet terug gewonnen dienen te worden. Een nuance: De Staat is niet lomp! Geenszins. Onder andere  dankzij verrassende invloeden en inspiraties. Neem het nummer Habibi dat zijn oorsprong vond bij een inmiddels overleden Egyptenaar Ali Hassan Kuban. Het werd de basis voor het ritmische album. Ook oude Afro-Amerikaanse work songs en zelfs een Gregoriaans mannenkoor vonden hun weg naar de cd.

Meer boerenverstand is te vinden in de teksten van Florim. Zo knipoogt hij in You’ll Be The Leader op cynische wijze naar Haagse populisten en bezingt hij in het openingsnummer Sleep Tight zijn afkeer van conformistisch Nederland. Sowieso ligt aversie van elke vorm van vrijheidsbeperking dik op dit debuut. Uiteraard mooi versterkt door die grommende Mustang. Vanaf heden behoeft niemand meer dat briefje van het ouderlijk gezag. Geen handgeschreven vodjes waarin spijbeldagen worden gerechtvaardigd met een vervelende menstruatie of een naar kuchje. Nee, elke scholier levert vanaf nu een exemplaar van Wait For Evolution in. Pakt zijn of haar fiets en crosst naar het dichtstbijzijnde bos om een boom om te hakken en te huilen met de wolven. Gewoon omdat het kan. En laten we hopen dat meer jongeren het op hun heupen krijgen, gaan dansen en ook op jonge leeftijd dergelijke topplaten zullen produceren. Zodat ook de laatste cynisch zeikerd, pissend op het Nederlandse muziekklimaat, voor eens en voor altijd het zwijgen kan worden opgelegd. De Staat gaat in 2009 voorop. En nu maar zien waar dit schip strandt. Dat zou nog wel eens ver van de rederij kunnen zijn.

Beluister Wait For Evolution op de Luisterpaal.
Donderdag 8 januari presenteert De Staat het album in Doornroosje, Nijmegen. Voor dit optreden zijn geen kaarten meer verkrijgbaar. De dag erna ligt de cd in de winkels.