Typhoon sluit meer dan Lobi Da Basi-tour af in ontketende HMH

Overwinning voor de Nederlandse hiphop

Tekst: Sjoerd Huismans, foto's: Ben Houdijk ,

Voor zo’n grote show is Typhoons productie sober. Rustige zwartwitbeelden op de achtergrond, lampen erachter die soms door het scherm door kunnen schijnen. Maar de rapper heeft uitgepakt met een indrukwekkend doek, waarop flarden van zijn teksten te zien zijn. ‘We zijn mooie mensen’, ‘Ik heb nooit geloofd dat ik liefde verdien’ en ‘later is nu’. De toon is gezet voor een drie uur durend slotstuk van de Lobi Da Basi-tour.

Even later valt het doek, waarna Typhoon en zijn Titanenband ingetogen openen met We Zijn Er. Zichtbaar tevreden overziet de rapper de zaal. “Met hiphop twee keer de HMH uitverkocht”, zegt hij. Even later bedankt broer en sidekick O-Dog in het speciaal alle mensen “die eigenlijk niet echt van hiphop houden, maar denken: die Typhoon heeft wel gelijk”. De spijker op zijn kop natuurlijk, want sinds die langverwachte plaat Lobi da Basi vorig jaar uitkwam heeft de Zwolse rapper (opgegroeid op de Veluwe) vele harten buiten de hiphopscene gewonnen. Hij stond op alle grote Nederlandse festivals, was te gast bij 24 Uur Met, won de 3voor12 Award, mocht het kritische Van De Regen Naar De Zon over het Nederlandse slavernijverleden in de Ridderzaal spelen voor het koninklijk paar en de premier. Hij werd gevraagd het themalied voor Serious Request te maken - Niet Weglopen is net uit (vanavond overigens niet gespeeld) - om maar wat te noemen. 

De Lobi Da Basi-tour wordt afgesloten met twee shows in de HMH. Zijn grootste clubshows ooit, met ongetwijfeld veel “mensen die eigenlijk niet echt van hiphop houden, maar vinden dat Typhoon wel gelijk heeft” in het publiek. En toch doet hij geen enkele concessie, en is hij voornemens om de show niet slechts om Lobi Da Basi te laten draaien, maar om alles wat hij gedaan heeft. Zijn laatste album - feitelijk een rijkelijk gearrangeerde popplaat - mag dan meer dan alleen hiphop zijn, maar deze HMH-shows zijn wel degelijk een overwinning voor de Nederhop. Al vroeg in de set is hij even niet de grote kleine liefdesprediker, maar gewoon weer even die vervelende jongen als die mic aan staat ten tijde van Opgezwolles debuutplaat Spuugdingen op de Mic (2001). Hoedenplank door Rico en Sticks is halverwege de show al helemaal een hoogtepunt, zeker als die track even later in de mash-up gaat met Fakkelbrigade-anthem Koning, Keizer, Admiraal. “Zijn jullie nu ontketend of zijn wij het”, lacht Typhoon naar het uitzinnige publiek.

Tout Zwolle is erbij vanavond, net als andere bevriende rappers. Sticks doet zijn verses op Ochtend Weer mee, Freez mag zijn nieuwe track Stad Van Goud doen, met Akwasi rapt Typhoon het vaste stukje Snoop Dogg, Blaxtar komt geregeld opdraven en even staat zelfs de hele De Randamie-familietak op het podium met ook zus en R&B-zangeres Sharon erbij. Zelfs het überschattige jochie uit Glenn 1984 is erbij. De Titanenband verrast met nieuwe arrangementen voor onder meer Ochtend Weer en IJswater. Drummakid komt voor zijn vaste momentje tijdens Bumaye deze keer zelfs achter het drumstel vandaan, voor een Engels-Nederlandse battle met Typhoon zelf. Minpuntje? Vooruit, dat nummer wordt twee keer ingezet omdat het publiek de eerste keer niet enthousiast genoeg reageert (voor de tv-registratie?).

Maar niet alleen vanwege alle gastoptredens is deze show een veel completere ervaring dan de optredens waarmee Typhoon de festivals overwon. Waar die shows garant staan voor een uur lang feest, is het palet aan emoties nu een stuk breder. We zien en horen bij vlagen een gloomy Typhoon. De rapper neemt alle tijd – hij zal in totaal drie uur op het podium staan – om de verhalen achter zijn tracks te vertellen. Over hoe hij niet wist welke kant hij op moest, tot Opgezwolle-producer Delic (“Zelf had hij het te druk, maar hij kende nog wel iemand”) hem voorstelde aan Dries Bijlsma (“Hij zag er niet per se uit als een hiphopproducer, maar oké”). Opeens viel alles op zijn plek, en stond Typhoon in de woonkamer van Bijlsma alles van zich af te schreeuwen. De schreeuw werd vastgelegd op het duistere Zo Niet Mij, en in de HMH klinkt hij minstens zo rauw als hij destijds in die kamer moet hebben geklonken. Met Bijlsma als spil van de Titanenband.

Meer verhalen volgen. De reis naar Suriname die aan de basis stond van Lobi Da Basi. De relatie waarvan al lang duidelijk was dat hij stuk zou lopen, bezongen in Sta Me Toe.  Aan het eind krijgt Typhoon het even zwaar, met de tranen op zijn wangen draagt hij Hemel Valt op aan de onlangs veel te vroeg overleden vriend Rob van den Aker, hiphoprecensent en een bekende naam in het wereldje. Een zeldzaam emotionele versie van die eerste Lobi Da Basi-single volgt, waarna het Typhoon bijna niet meer lukt om zich op te laden voor hit Zandloper, ongelukkigerwijs een sarcastisch nummer dat de dood juist uitdaagt. “Van de ene emotie naar de andere, het is soms lastig.” Gelukkig is André Manuel meegekomen, die de rapper erdoorheen sleept door zich helemaal te laten gaan in zijn intermezzo’s.

Een toegift is het niet echt te noemen, Typhoon en O-Dog zijn amper van het podium af geweest. “We doen er nog eentje voor jullie.” Gelukkig wordt niet afgesloten met Zandloper maar met Liefste (op 9 geëindigd in de Song van het Jaar); op een of andere manier is het veel passender om deze laatste Lobi Da Basi-show in mineur af te sluiten. Natuurlijk lag Typhoons boodschap er het afgelopen anderhalf jaar wat dik bovenop. Het glazuur houdt het soms maar net. Meer liefde, we zijn allemaal individuen maar samen zijn we één. Het hele publiek staat met de armen om elkaars schouders; op het podium doet iedereen aan het ritueel mee, koele kikker Sticks incluis. Maar in tijden waarin elke bezoeker van de HMH uitgebreid gefouilleerd wordt, is de kern van wat Typhoon zegt urgenter dan ooit. Liefde is de baas, en die hemel? Die is nog niet gevallen.

Hoewel dit verslag over de tweede avond in de HMH gaat, zijn de foto's van Ben Houdijk tijdens de eerste avond gemaakt. Op zaterdag mocht er vanwege tv-opnames namelijk niet gefotografeerd worden. Voor meer foto's van de show, zie de Flickr-pagina van Ben Houdijk