'Kenny! Kenny! Kenny!' Een tot de nok toe gevulde Ziggo Dome scandeert de naam van de man op het podium. Daar is-ie weer, eindelijk: Kendrick Lamar Duckworth, de man met misschien wel de beste claim op de hiphoptroon. Drie jaar geleden speelde hij voor het laatst in Nederland, op Lowlands 2015, en zes jaar geleden in Amsterdam. Toen nog in de Melkweg, nu in de enorme Amsterdamse kabelkubus. DAMN., zijn meest recente album, is zijn meest succesvolle ooit. Hij maakte de soundtrack voor een van de grootste box office krakers ter wereld. Nog geen maand geleden won hij zijn twaalfde Grammy. King Kendrick staat aan de top van zijn succes. Hij is blij om terug in Amsterdam te zijn, en wij zijn blij dat-ie er weer is.
Met één keiharde vuurwerkknal opent de show, en vanaf dat moment is Kendrick niet meer te stoppen. In een wit ninja-Star Wars-Jezus-pak dat losjes om hem heen fladdert leidt hij het publiek door de kortste anderhalf uur van ons leven. Razendsnel vliegen we van de ene track naar de andere; een onhoudbaar vertoon van kracht en supersterrendom. Hij draagt de hele show vrijwel in z'n eentje, op een enkele danser na. Een live band heeft hij wel bij zich, maar die staan onzichtbaar weggemoffeld in de rechtergeul naast het podium. Kendrick wil dat je je focust op zijn complexe teksten, zijn gretige energie.
Knap hoe hij toch een visueel dynamische show neerzet in zo'n bewust minimalistische setting: zo nu en dan een vlammenwerper, een minipodium midden in het publiek waar hij halverwege de show een paar nummers doet, en dat LED-scherm boven zijn hoofd dat langzaam kantelt en beweegt. Bij het zware, kritische 'XXX' hangt het als een laag plafond vlak boven de rapper, wat zelfs in die enorme zaal een benauwend gevoel geeft. Voor 'Swimming Pools' staat het juist open, schuin richting het publiek, dat meedeint op de beelden van zachtjes golvend water. Tussen de nummers door zien we op de schermen de legende van Kung Fu Kenny, die met zijn supersnelle skills iedereen verslaat; een geinige knipoog naar Kendrick's positie in de rap game.
Kendrick Lamar is een van de meest geliefde rappers in de game vanwege zijn poëtische teksten, loeistrakke flows en politieke statements. Vrijdagavond kwam hij eindelijk terug naar Nederland voor een concert in de Ziggo Dome. Daar toonden zijn fans die adoratie in overvloed. Kendrick was er zelf even stil van. Een wederzijds overweldigende show.
CV Kendrick Lamar
1987 geboren in Compton, Californië
2011 Section.80 (album), eerste show in Nederland op Appelsap
2012 Good Kid, m.A.A.d. City (album), show in de Melkweg
2013 Show op Lowlands
2015 To Pimp A Butterfly (album), terugkeer op Lowlands
2016 Untitled unmastered (compilatiealbum)
2017 DAMN. (album)
2018 Black Panther (soundtrack)
Ondertussen toont Kendrick zich vanavond de ultieme superster. Met humor en diepgang, vuurwerk (letterlijk en figuurlijk) en een verpletterende energie. Hij had op zijn lauweren kunnen rusten, of ons kunnen afleiden met extravagante productie-tierlantijnen, maar hij doet juist het tegenovergestelde: hij is net zo gretig als toen hij begon, en domweg beter dan ooit.
'Amsterdam, are you alive right now?' Kendrick voelt de elektrische spanning in de zaal. Hij zegt dat-ie blij is dat er fans van het eerste uur bij zijn. 'I'm gonna test you tonight!' Dat testen valt wel mee; er zullen weinig mensen in het publiek staan die 'Swimming Pools' niet uit hun hoofd kennen. Dat is nou niet bepaald een deep cut. Maar die oudere nummers krijgen toch wel de meeste respons. Niet dat er op materiaal van DAMN. lauw wordt gereageerd, in tegendeel. Maar voor 'Backseat Freestyle' en 'm.A.A.d. City' hoeft hij zelf nauwelijks iets te rappen – dat doet het publiek al hard genoeg.
Hij raast door zijn setlist heen, met veel werk van DAMN., een paar oudjes, en maar twee tracks van zijn gevierde vorige album To Pimp A Butterfly. Opvallend (en jammer) genoeg zit er geen een nummer tussen van zijn Black Panther soundtrack. Als direct na de show 'All The Stars' wel gewoon gedraaid wordt is dat nog even extra teleurstellend. Een kleine domper in een verder grootse show.
Het gaat allemaal zo snel dat het publiek de kans niet krijgt om bij te komen, en voor tussentijds applaus is er al helemaal geen tijd. Tot het moment, tegen het einde van de show, dat Kendrick toch even gas terug neemt. Het zeldzame moment van stilte wordt direct opgevuld door een oorverdovend lawaai. Gillen, schreeuwen, klappen, stampen: alle energie die Kendrick gegeven heeft, krijgt hij twee zo hard terug van het publiek. Minutenlang. Een spreekkoor verspreidt zich door de zaal: 'Kenny! Kenny! Kenny!' Kendrick kijkt zwijgend de menigte in, zachtjes knikkend, zijn hand voor z'n mond. 'You're going to be a record breaking crowd', zegt hij uiteindelijk. Wat hij daar precies mee bedoelt, daar komen we snel genoeg achter.
Dan zijn we alweer aan het einde van de show. Maar Kendrick gaat ons niet achterlaten zonder de grootste hit van zijn laatste album: 'HUMBLE.' Na de eerste verse mag het publiek het overnemen, en rappen we met duizenden tegelijk het refrein a capella. 'You're a record breaking crowd. Imma stretch this shit. Ain't nobody kicking me out of the building,' roept Kendrick.
En dus doen we 'HUMBLE.' nog een keer. En nog een keer. Elke keer vraagt het publiek om meer, en ze krijgen het ook nog. Welgeteld zeven (!) keer start 'HUMBLE.' opnieuw in. In Londen deed-ie hem maar twee keer. Het record heeft het Amsterdamse publiek ruimschoots verpulverd. Telkens wordt er luider meegebruld en groeien de moshpits groter, tot de complete zaal staat te pogoën.
Na een korte toegift met 'GOD.' is het klaar, en blijven we murw gebeukt en strak van de adrenaline achter. Dit is meesterschap, machtsvertoon en echte liefde ineen. De Ziggo Dome laat zich maar al te graag door Kendrick Lamar overweldigen, en in ruil daarvoor krijgt hij overdonderend veel liefde terug.
Op verzoek van Kendrick Lamar's management mochten er geen persfotografen bij dit concert aanwezig zijn. Daarom is bij dit artikel een foto van een eerdere show gebruikt.
1. DNA
2. ELEMENT.
3. King Kunta
4. untitled 07 | 2014 - 2016
5. goosebumps
6. Collard Greens
7. LOYALTY.
8. Swimming Pools (Drank)
9. Backseat Freestyle
10. FEEL. (instrumentaal)
11. LUST.
12. Money Trees
13. XXX.
14. m.A.A.d. city
15. PRIDE.
16. LOVE.
17. Bitch, Don't Kill My Vibe
18. Alright
19. HUMBLE.
20. GOD.
Voor Kendrick het podium betreedt, mag James Blake de zaal opwarmen. Wie hem eerder heeft gezien verbaast zich misschien over deze combinatie: softe electrosoul voor een hyped up hiphoppubliek? Verdrinkt die gevoelige jongen niet in een rumoerige zaal waar iedereen in en uit loopt om bier te halen?
Maar het blijft verrassend goed overeind. James Blake laat het emotionele geneuzel achterwege, en kiest juist voor zijn hardere tracks. Hij laat veel ruimte voor beats, legt iets minder nadruk op vocalen. Er mag zelfs een beetje gebeukt worden. De lichtshow inclusief stroboscopen draagt bij aan het clubgevoel. Nieuwe track 'Loathe To Roam' klinkt behoorlijk tof, en hij komt er zowaar voor achter zijn toetsen vandaan om het staand te zingen. Is James Blake ineens een echte frontman geworden?