Hoe kwam jij bij Trouw terecht?
"Olaf (Boswijk) ken ik intussen al zo’n tien jaar, uit de tijden van Club 11. Ik had al een paar keer in Trouw gedraaid en toen gekeken of ik daar een eigen labelavond kon doen met Rejected, dat ik run met Edwin Oosterwal. Dat deden we een tijdje samen, op een gegeven moment besloot ik er een meer persoonlijke avond van mijzelf te gaan doen. In het begin nodigde ik daar steeds mensen voor uit, maar later dacht ik ‘waarom ga ik daar niet de hele avond zelf staan.’ Niet vanuit egoïsme, maar Trouw is daar de ideale plek voor. Het nodigt uit om het helemaal zelf te doen. Als er andere mensen bij waren, ook met Edwin, was het zo zonde om de boel weer over te moeten geven aan iemand anders. Je kan daar gewoon heel lang draaien, rustig beginnen en dan best stevig eindigen. Dat is het goede en mooie aan Trouw, je kan daar ontzettend de tijd nemen."
"Dat is anders dan in sommige andere clubs. Daar ben je soms blij dat je er maar anderhalf of twee uur staat, dan is het ook wel mooi geweest. Ook als het energieniveau constant heel hoog is. In Trouw zit ook veel energie, maar je hoeft niet de hele tijd te pieken. Mensen hebben er meer geduld, en verwachten ook een muzikalere invulling van een avond."
Trouw tot in den dood: Joris Voorn “dat gevoel krijg je nooit meer terug”
Getrouwen over hun club
Niet met je ogen knipperen, dan was je te laat, zo snel waren de kaarten weg voor het laatste weekend in Trouw. Met het einde in zicht aan de Wibautstraat blikken we terug met getrouwen. Na Job Jobse, Antal, Patrice Bäumel en Nuno Dos Santos is het woord aan Joris Voorn. Wat maakte de club voor hem zo bijzonder? “Dat Trouw weggaat voelt als een leegte. Ik weet nog niet waar ik heen ga, ik ben nogal zoekende.”
"Trouw is een heel open en kwalitatief hoogstaand podium geweest voor allerlei mensen en muzikale stromingen. Sandrien bijvoorbeeld, die draait natuurlijk al veel langer, maar sinds zij daar haar eigen avond heeft is haar populariteit enorm gestegen. Zij heeft zich er kunnen ontwikkelen en haar stempel gedrukt op de Amsterdamse techno-scene. Net als Job Jobse, een naam die je ineens heel erg veel ziet. Dat soort mensen hebben er echt hun eigen ding kunnen doen. Ik hoop dat iedereen die in Trouw een thuis heeft gevonden dat momentum en die vibe elders kunnen voortzetten. Inclusief mijzelf, want ik heb mij er ook enorm ontwikkeld en veel van Trouw geleerd."
Wat maakt Trouw dan zo bijzonder?
"Ik woon nog niet zo lang in Amsterdam, pas sinds 2008, en ben vroeger nooit naar de RoXy, iT of Mazzo geweest. Maar ik denk dat Trouw makkelijk in dat rijtje legendarische clubs van Amsterdam kan staan. Toen die weg waren, was er een tijd geen legendarische club. Trouw heeft zich al heel snel bewezen als de beste club in Amsterdam, zeker in de laatste jaren."
"Dat zit hem heel erg in de programmering en de locatie. De optelling daarvan, en van het publiek dat daar op afkomt en de atmosfeer die je krijgt. In tegenstelling tot de RoXy of iT is Trouw geen gayclub, vroeger waren de gayclubs de beste. Er is geprobeerd aan te haken bij clubs als Berghain/Panoramabar, wat heel erg gayclubs zijn en een stuk elitairder. Trouw is altijd heel open en breed geweest. Een frisse, jonge club met een progressief idee zonder elitair of puristisch te willen zijn. Een van de sterke punten aan Trouw is dat zij aan alle interessante stromingen binnen elektronische dansmuziek iets hebben gedaan. Dubstep, verschillende stijlen house en techno, daarmee schep je een podium dat nationaal en internationaal groot aanzien krijgt."
Joris Voorn: "Ik ben nogal zoekende"
"Ik denk dat veel mensen straks een podium kwijt zijn, inclusief ikzelf. Ik had er recentelijk mijn ervaring in de vorm van mijn all-night-long, dat is echt iets bijzonders. Dat doe ik ergens anders ook wel, maar dat is nooit hetzelfde als bij Trouw. In die zin gaat het voor mij een uitdaging worden om een andere plek in Amsterdam te vinden waar dat zou kunnen. Waar dat kan weet ik nog niet, ik zie het mijzelf niet doen bij Awakenings, waar ik ook een soort resident ben. Misschien een keer proberen in Paradiso, al zal dat heel anders zijn. Iedere club heeft toch zijn eigen aura en uitstraling en daardoor ook zijn eigen publiek."
"Het is zo ontzettend belangrijk hoe een club is ontworpen. De locatie, de ruimte en waar de mensen staan, hoe jij je als dj verhoudt tot de mensen. Trouw was afgebakend, geen loods van eindeloze vierkante meters maar een soort strakke tunnel. Het geluid was goed en de ruimte was niet te groot of te klein. Dat lichtplan, met die TL balken in een bepaalde vorm. De mensen stonden voor je, een meter achter je en boven je hoofd. Als het een drukke avond was – en dat was het meestal wel – stonden ze om je heen te juichen en te dansen. Je voelt je dan helemaal onderdeel van het publiek, ik krijg er nu weer kippenvel van als ik het er over heb. Dan kan je wel weer in een of andere loods gaan staan, maar dat gevoel krijg je nooit meer terug."
One-off locaties met nachtvergunningen en warehouse feesten
"Er zijn in Amsterdam heel veel initiatieven, veel one-off locaties met nachtvergunningen en mensen die warehouse feesten doen. Het probleem is: je kan daar wel iets doen, maar het wordt een heel nieuw begin. Trouw had consistentie en substantie. Een one-off event op een one-off locatie kan fantastisch zijn, maar zal niet helemaal dezelfde energie hebben. In die zin weet ik nog niet waar ik heen ga, ik ben nogal zoekende."
"Dat Trouw weggaat voelt wel als een leegte, ik ga die avonden echt missen. Ik deed er meestal drie per jaar, dat is best veel. Drie all-night-long avonden voelt voor mij als een volle residency. Ik had ook altijd het gevoel dat ik daar thuis kwam. Trouw was voor mij een soort basis in Amsterdam, en als die er niet meer is… Gelukkig heb ik nog Awakenings, hopelijk komt er ook iets anders voor terug maar dat zal nooit hetzelfde zijn."
Wat was je meest legendarische avond in Trouw?
"Mijn afgelopen all-night-long was een hele bijzondere, alle avonden zijn eigenlijk ontzettend mooi geweest. Toch kies ik als favoriet een avond uit 2011: Rejected 15 jaar. Het was een avond die ik nog samen met Edwin Oosterwal deed onder de vlag van Rejected labelnight. Niet dat Rejected toen al zo lang bestond, Edwin en ik kenden elkaar toen 15 jaar. Wij zijn samen Rejected dus presenteerden we het maar zo. We besloten om die avond alle vette tracks te draaien die we de afgelopen vijftien jaar hadden gespeeld. Alle remmen los, zonder ons druk te maken over wat cool was of niet en gewoon doen waar we zin in hebben. Mijn vrouw had bedacht om een heleboel glowsticks te kopen en blacklights op te hangen, zodat het een soort neon-party werd. Er waren heel veel vrienden bij en we draaiden allemaal classics die iedereen kende. De sfeer was super, iedereen ging uit zijn dak. Dat was echt waanzinnig, helemaal te gek. Een van de meest dikke en memorabele avonden voor mij."
"Glowsticks zijn natuurlijk idioot, supercheesy. Het was ook een soort tongue-in-cheek avond, dat was het leuke er aan. Omdat we een soort residency hadden en normaal hele serieuze dansavonden organiseerden. Dan één keer zo’n avond waarop alles kan, alles mag. Dat is ook het leuke van Trouw, ze zijn daar natuurlijk heel serieus met muziek bezig, maar aan de andere kant schuwden zij het niet om soms hele flauwe dingen te doen. Carnaval, dat soort ongein. Daarom was een avond als dit ook fantastisch. Dat kunnen we natuurlijk ergens anders ook een keertje doen, maar dan wordt het ongetwijfeld nét iets minder leuk dan bij Trouw."