Geheime wereld
Je kunt je voorstellen dat Joris Voorn zijn album Nobody Knows noemde. Het moet bijkans als een geheime wereld gevoeld hebben. In het weekend stond hij dansvloeren plat te draaien, doordeweeks was er zijn gezin, en die studio waar maar niks uitkwam. Dat wil zeggen: een paar jaar geleden leverde hij een uitstekende Balance mixplaat af die hem veel bracht, een dubbelaar die veel meer was dan een eenvoudige compilatie. En af en doe strooide hij met tech-house dansvloertracks (die verschenen op zijn Rejected label) en remixen (o.a. een voor Lana del Rey). Maar dat album, dat bleef hij maar uitstellen.
Je kunt je voorstellen dat Joris Voorn zijn album Nobody Knows noemde. Het moet bijkans als een geheime wereld gevoeld hebben. In het weekend stond hij dansvloeren plat te draaien, doordeweeks was er zijn gezin, en die studio waar maar niks uitkwam. Dat wil zeggen: een paar jaar geleden leverde hij een uitstekende Balance mixplaat af die hem veel bracht, een dubbelaar die veel meer was dan een eenvoudige compilatie. En af en doe strooide hij met tech-house dansvloertracks (die verschenen op zijn Rejected label) en remixen (o.a. een voor Lana del Rey). Maar dat album, dat bleef hij maar uitstellen.
Vorig jaar aan het eind van de zomer kregen we een eerste levensteken: Ringo, een tune vernoemd naar zijn pasgeboren zoon (inmiddels drie jaar oud). Het werd opvallend genoeg een klein radiohitje. “Of het vaderschap mijn manier van muziek maken verrijkt heeft? Het antwoord is denk ik nee, hoe romantisch het ook zou zijn om te zeggen dat hij mijn hele leven op zijn kop heeft gezet. Dat is natuurlijk wel zo, maar muzikaal gezien niet. Ik heb Ringo gemaakt in de tijd dat hij bijna geboren zou worden. Ja, ik zat natuurlijk wel met mijn hoofd in de wolken, in die atmosfeer heb ik die track gemaakt. Weet je wat, ik zeg gewoon wel dat hij mijn grootste inspiratiebron is. Heel veel van deze muziek is in die tijd gemaakt.”