DTRH24: LCD Soundsystem klinkt vlijmscherp als vanouds

Dikke pretoogjes bij James Murphy en Nancy Whang, die veelbetekende blikken uitwisselen terwijl ze ‘Losing My Edge’ spelen en daar plots flarden dansvloergeschiedenis tussen proppen. ‘I was the first guy playing Daft Punk to the rock kids’, zingt Murphy, en daar volgt de riff van ‘Robot Rock’ al. Even later gooien ze ook nog de synthpopclassic ‘Don’t Go’ van Yazoo erin (‘Yaz’, zoals Murphy ze noemt!), en zo zitten er wel meer muzikale grapjes in deze show van de moderne dance-punkgodheden uit New York: ze beginnen ‘Losing My Edge’ zelfs met een stuk Suicide, leiden ‘I Can Change’ in met Kraftwerk’s ‘Computer Love’.

Het blijft grappig dat de band die ooit zijn carrière begon met het statement dat ze te oud worden om de cool kids bij te benen en zijn edge verliest, nu nog steeds vlijmscherp klinkt. Misschien heeft het ermee te maken dat ze de afgelopen jaren kieskeurig waren met hun speelplekken, nauwelijks festivalshows deden en dat James Murphy residencies verkoos: telkens een week lang elke avond in dezelfde venue spelen, met telkens een andere setlist, andere vibe en andere covers van dansvloerklassiekers. Zo weten ze het spannend (én leuk!) voor zichzelf te houden, terwijl ze rustig aan nieuw werk schijnen te sleutelen.

Een nieuw album is er nog altijd niet. Dat had een zwaktebod kunnen zijn: een headliner boeken die al sinds 2017 geen nieuwe plaat heeft uitgebracht, die hier ook niets wezenlijk nieuws komt doen behalve de nummers spelen die ze al jarenlang spelen… ware het niet dat ze simpelweg vanouds geweldig spelen. Als altijd het podium volgebouwd met een hele muziekwinkel aan apparatuur, om die vaak wel 8 minuten durende nummers zoveel mogelijk detail mee te geven. Dat korte klokkenspel in ‘Someone Great’ bijvoorbeeld, dat mooi wordt vastgelegd door een camera in het plafond van de stage. En die roffeltjes die expres uit de maat zijn in ‘Dance Yrself Clean’, wauw. En dan zijn er nog details die we niet eerder hoorden: lieten ze 'You Wanted A Hit' altijd al zo overbloeden in 'Tribulations'? Dat noisy outro in ‘New York I Love You’, waar de band steeds trager en lamlendiger begint te spelen om pas na twee minuten tot stilstand te komen, deden ze dat al vaker zo? En nog altijd is ‘All My Friends’ een langzaam ontbrandende staaf dynamiet die tot explosie komt met de ultieme festivalkreet: ‘I wanna see all my friends tonight.’ Om Sef te parafraseren: er is maar één goed systeem, en dat is LCD Soundsystem.