Bezielde Nick Cave gaat van gruwel naar verlossing Bezielde Nick Cave gaat van gruwel naar verlossing

‘Dank, dank dat jullie juichen voor een nieuw liedje.’ Nick Cave heeft zojuist ‘Cinnamon Horses’ aangekondigd, een van de maar liefst negen liedjes van het album Wild God die The Bad Seeds vanavond spelen. Het wordt inderdaad met een golf van geluid ontvangen door de trouwste fans, die weten dat het bij Cave zin heeft vooraan tegen het podium geplakt te staan omdat de zanger zijn publiek graag wil voelen. Negen liedjes, dat is vrijwel de hele nieuwe plaat. Waar fans doorgaans moeite hebben met werk dat amper een week oud is laat deze aanhang zich graag meenemen in het narratief van vandaag. 

Wat is het verhaal dat Cave anno 2024 te vertellen heeft? Nog altijd is er natuurlijk die persoonlijke dreun die de zanger in 2015 te verwerken kreeg, toen zijn zoon Arthur verongelukte. Het is een breuk in zijn leven en een breuk in zijn oeuvre, zou je zeggen. Dat is zo (Cave kreeg er een zachtere kant van) en toch ook weer niet, blijkt negen jaar later. ‘Het volgende liedje is een afschuwelijk verhaal, met een transcendentaal slot’, kondigt Cave ‘Jubilee Street’ aan, een song over een meisje van lichte zeden (met een verleden maar zonder geschiedenis) dat gaandeweg het nummer een transformatie doormaakt en begint te vibreren en gloeien. ‘Eigenlijk net als al onze liedjes’, concludeert Cave voor hij zijn band laat piepen en kraken richting de schurende finale van het nummer, met de wilde baard van Warren Ellis als blikvanger en Radiohead-bassist Colin Greenwood als haast onzichtbare figurant. Gelukkig is ie wel te horen.

Die transformatie of verlossing zoekt Cave op zijn nieuwe plaat vaak in het religieuze, muzikaal gesteund door een vierkoppig gospelkoor. In het waanzinnige titelnummer ‘Wild God’ beschrijft hij een goddelijke figuur die over de aarde schuimt, radeloos op zoek naar volgelingen. Dan is er de bulderende uitnodiging: bring your spirit down! Het is pas het tweede nummer in de set maar Ziggo Dome zindert. In ‘Joy’ treffen we de gepijnigde zanger wakker in bed, waar hij gewillig op de knieën duikt als hij iets van een goddelijke geest bij zijn raam meent te ontwaren. Hij smeekt om genade en vreugde na de pijn. In ‘Conversion’ is het zelfs zover: ‘Touched by the spirit, touched by the flame!’ Niet al die nieuwe nummers landen zo goed, maar een aantal behoren in deze set tot de sterkste momenten.

Wie Cave al volgt sinds de jaren tachtig vindt die nieuwe liedjes misschien wat zacht, muzikaal en tekstueel. Maar in de set van vanavond is het vuur en het geweld ook altijd dichtbij. In furieuze klassiekers als ‘Red Right Hand’ (met valse start, ‘I haven't watched Peaky Blinders in years!’) en ‘From Her To Eternity’ bijvoorbeeld, maar ook als zwart-wit contrast in setsluiter ‘White Elephant’, een nummer over wraak van de onderdrukten waarin Cave spuugt: ‘I'll shoot you right in the face just for fun’, om vervolgens radicaal om te slaan naar een aankondiging van het hemelse paradijs. Verbluffend om naar te kijken hoe Cave zijn koor om de hals vliegt.

Er zijn ook nummers die alleen maar ‘klein’ zijn, en op die momenten kun je een speld horen vallen. In ‘I Need You’ bijvoorbeeld, dat gaat over de pure rouw die maar niet loslaat, ook niet in de rij bij de supermarkt. En in ‘Bright Horses’, waarin de zanger alles terugbrengt tot de kern en zijn band stil laat vallen om de laatste simpele zinnen te late resoneren: ‘Well there are some things too hard to explain. But my baby's coming home now, on the 5:30 train.’ ‘Een heel mooi liedje’, zegt Cave. ‘Als ik zo vrij mag zijn dat zelf te zeggen.’ Dat mag hij, een heel mooi, gelaagd concert zelfs.

1. Frogs
2. Wild God
3. O Children
4. Jubilee Street
5. From Her to Eternity
6. Long Dark Night
7. Cinnamon Horses
8. Tupelo
9. Conversion
10. Bright Horses
11. Joy
12. I Need You
13. Carnage
14. O Wow O Wow (How Wonderful She Is)
15. Final Rescue Attempt
16. Red Right Hand
17. The Mercy Seat
18. White Elephant

Toegift:
19. Palaces of Montezuma
20. Papa Won't Leave You, Henry
21. Into My Arms
22. As the Waters Cover the Sea

Toegift 2:
23. The Weeping Song