Zwoele ZeelandJazz-avond is ultiem genieten in Middelburg Zwoele ZeelandJazz-avond is ultiem genieten in Middelburg

Bij binnenkomst worden we welkom geheten door de ritmische klanken van de B-Road Bastards die met z’n drieën in het midden van het terras spelen op cachon (drumbox), gitaar en saxofoon. Het grote podium is gereserveerd voor Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou. Tien West-Afrikaanse mannen die - in witte gewaden en bandana’s met zwarte gleufhoeden op hun hoofd - zingend en swingend aan komen lopen en hun plekje op het podium opzoeken. Gelijk wiebelt iedereen mee op de zomerse klanken. Veel Afrikaanse percussie-instrumenten, zoals conga’s, koebel en een shekere; een kalebas met een vlechtwerk van kralen er om heen, aangevuld met trombone, trompet, toetsen en bassist. De brede lachen en de uitnodigende gebaren maken veel mensen aan het dansen. Op het podium doen zij even vrolijk mee. De leadzanger springt zelfs het publiek in om samen een Afrikaanse dans te doen. De afrobeats werken aanstekelijk en al gauw staat iedereen op het grasveld te swingen en mee te zingen. Voodoo-ritmes en a capella oergeluiden, waarna met “bye bye yooooh” samen zingend met het publiek afscheid wordt genomen. Echter na een korte pauze komt Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou terug voor een toegift van vier nummers. We wanen ons even in Afrika!

Op het moestuinpodium worden voorbereidingen getroffen voor het optreden van de mooie blonde jazz-zangeres Lucy Woodward. Zij werd bekend door haar samenwerking met Snarky Puppy, vooral op het Grammy-winnende Family Dinner album. Ze nam ook platen op met grootheden als Chaka Khan, Carole King, Joe Cocker en Tony Visconti. Als achtergrondzangeres van Rod Stewart heeft zij de hele wereld rond gereisd. Daarna was het tijd om haar eigen soloproject te beginnen. Samen met haar Nederlandse band zet zij vanavond een prachtig concert neer, waarbij de mensen heerlijk genietend in het gras zitten terwijl een enkeling danst. Omdat er wat problemen zijn met een kabeltje voor de toetsenist, opent ze het concert met een ander nummer dan gepland. Gelukkig kan vlak erna de boel hersteld worden. De liedjes introduceert Lucy door een stukje uit haar leven te vertellen, want daar gaan haar songs  over. Ze is blij om in Nederland te zijn, want haar vader woont hier al dertig jaar en de eerste vijf jaar van haar leven woonde ze in Soest en Maastricht: “it feels like home!”. Met ‘Be My Husband’ laat ze afwisselend de dames en de heren in het publiek meezingen, waarna ze besluit dat de heren nog maar eens goed hun chestvoice moeten gaan oefenen. In haar mini-jurk met cape en haar geweldige stem, soms zacht en klein, soms wat rauwer en met emotionele uithalen, laat ze een verpletterende indruk achter. Net als haar geweldige band met solo’s op drums, basgitaar, toetsen en gitaar.

De acht mannen van het Broken Brass Ensemble uit New Orleans bouwen een geweldig feest het hoofdpodium. Direct wordt het publiek ingezet om mee te klappen, te schreeuwen en te zingen. ‘The Hitchhiker’, hun single met clip op Youtube, wordt vol verve gebracht. Als Lucy Woodward een nummer mee komt zingen, begeleidt door trombones en percussie, gaat heel het publiek uit hun dak. Dat deze brass-spelers niet alleen kunnen blazen, maar ook kunnen zingen, maakt het een interessante afwisseling. Grote bewondering voor de grote man op de sousafoon die tegelijkertijd ook de toetsen bespeelt. ‘Drink a Little Poison Before You Die’, wordt uit volle borst meegezongen. Het publiek gaat compleet uit zijn dak als men van links naar rechts mee mag hollen met de mannen op het podium. En zoals het jazzmuzikanten uit New Orleans betaamt gaan de mannen met het afsluitende liedje ‘I’ll Fly Away’ in polonaise door het publiek heen. Wat een feest!

Het festival wordt voortgezet in de Spot met de Zeeland Jazz Clubnight. Dj Sandstorm wacht ons op met lekkere dansmuziek. Het is een beetje jammer dat hij aan de zijkant van de zaal in het donker staat. De mensen aan de bar hebben niet eens in de gaten dat er een dj staat. De opkomst is wat matig, misschien vinden de mensen het jammer om met dit lekkere naar binnen te moeten gaan. Twee dames staan te dansen, de rest zit te praten aan de bar of op de grote traptreden.

Eén tik van de drumstokjes en De Nachtdienst barst los. De acht Amsterdammers maken een krachtige mix van hiphop, jazz en soul. De band is in 2012 ontstaan uit een samenwerking tussen een jong jazzkwintet en MC Claudius de Krentenkoning, en won in 2015 de hiphop talentenjacht Wanted. Het gezelschap speelt vanavond voor het eerst in Middelburg. De hiphop is even wennen voor sommige jazzliefhebbers. Vooral de wat oudere bezoekers die op de trap zitten, vertrekken na een aantal nummers, misschien ook omdat de muziek echt knetterhard staat. Hierdoor blijven er maar zo’n vijftien mensen in de zaal en ongeveer evenveel aan de bar over. De Spot voelt leeg aan, zeker omdat De Nachtdienst gewend is aan volle zalen. Het is dan moeilijk om enthousiast en gemotiveerd te blijven performen, maar dat lukt zeker wel. De struikelbeats, Nederlandstalige teksten en ontwrichtende akkoorden maken een energie los waardoor de mensen in de zaal naar voren komen om te dansen, inclusief de grote armbewegingen van hiphop. Zangeres Donna van Dijck is een mooie aanvulling op de woordenstroom van de energieke MC Claudio Ritfeld. Prachtige solo’s van tenorsaxofoon en trompet wisselen de prikkelende teksten af. Gitarist Mick Langenberg, bassist Tom Huizing, drummer Jonathan Szegedi en Boris Duregger op piano laten nog even hun jazzklanken horen, met daarbij een fenomenale pianosolo. Ondanks de enthousiaste dansers wordt er geen toegift gegeven. Dj Sandstorm neemt het weer over en sluit de zaterdag van ZeelandJazz af.