Bij Figgie moet ik altijd denken aan het eindfeest van de Popronde 2017 in de Q-factory in Amsterdam. Mijn vriendje deed het geluid van de band, dus ik had al een paar shows meegepakt. Overal waar ze kwamen plakten ze stickers met twee grote ogen – of borsten, het is maar hoe je het bekijkt. Toen ze de studio van 3FM onder plakten kregen ze wel even op hun flikker, maar het hoorde gewoon bij de band. Figgie was energie, jongensachtige baldadigheid, mooie teksten, lange, driestemmige uithalen en heel veel plezier. In de Q-factory speelden ze het dak eraf, legden de zaal stil voor een gedicht van drummer Pim ten Have, en bliezen ze de tent vervolgens weer op. Het was één groot, blije eienfeest.
“Hey, hoe is het? Ik vroeg me af of Figgie nog bestaat.” Die vraag krijgen Figgieleden Paul Scheenstra en Roy van Rosendaal regelmatig. Want het was stil rondom de Utrechtse indieband. Maar: “We bestaan”, schreef Figgie op hun Instagram. Er wordt weer gerepeteerd in een nieuwe formatie, want op zondag 20 april speelt de band in de Werkspoorkathedraal. Brandt het Figgie-vuurtje weer?
Na de Popronde speelden ze op Noorderslag, Grasnapolski, 3FM dus en bijna alle poppodia van Utrecht. Mijn vriend Wout de Kruif deed bijna altijd het geluid en die shows pakte ik zo veel mogelijk shows mee. Tot en met een ramvolle Nar, waar ik, hoogzwanger, vanaf het balkon genoot van de enthousiaste, kolkende massa. Ik was fan en verliefd op alle bandleden.
De laatste show die ik zag was de albumpresentatie in De Helling, september 2023. Er was veel rook en mysterie, maar eerlijk gezegd was de hele sfeer ook een stuk donkerder. Het blije eien was er een beetje vanaf. Wat voor Figgie volgde was een albumtour, de laatste met Ten Have, en daarna stilte.
Een gewichtig tweede album
“De tweede plaat is inderdaad donkerder dan de muziek die we daarvoor maakten”, geeft frontman Paul Scheenstra toe. “Onze muziek had altijd al iets melancholisch, zwaardere thema’s, maar we brachten het met lichte energie.”
Maar hij herkent ook dat de energie van de laatste shows donkerder was, zwaarder zelfs. “De albumtour voelde niet als ‘JEEJ, we gaan ervoor!’ Het was: 'óók nog de tour…'. We hadden twee jaar intensief aan het album gewerkt. We wilden in elk stapje professionaliseren. We hadden een eigen mengtafel, alles op in-ears, we hebben drie residenties gedaan bij het Burgerweeshuis. Roy heeft alles opgenomen en geproduceerd. We hebben met een heel art-team gewerkt voor de vormgeving en videoclips.”
“Er zat zoveel werk in. Het was zo’n lange opbouw naar het album en de tour. Ja, en dan moet er ook iets gebeuren”, vult Roy van Rosendaal (producer, gitarist en synthesizer) aan. “Dan komt er druk op zo’n tour te liggen, in plaats van dat je gewoon gaat spelen en plezier maken met je beste maten.”
Elke tegenslag wordt dan zwaar, vertellen de jongens. Een week voor de show belde Paradiso dat er te weinig kaarten waren verkocht. “Of we het wilden cancelen of verplaatsen?!” Scheenstra en Van Rosendaal zijn nog steeds een beetje verontwaardigd over die vraag. “Het staat al op de poster, we hebben promotie gemaakt. We wilden gewoon spelen!” Scheenstra doet er nog een schepje bovenop: “Onze fee voor de show was ook lager dan normaal, we kregen €400! We kregen geen eten en we hadden alleen een korte line-check voor de show.”
Ze speelden de show toch, maar het voelde als een enorme domper. “Er hangt zoveel af van zo’n albumtour. Dat bepaalt of je volgend jaar geboekt wordt voor festivals. Verkoop je te weinig tickets, dan speel je veel minder shows het jaar erna.”
Soms zit je in een golf, soms raak je de branding aan.
Overigens was het heus niet alleen maar kommer en kwel tijdens deze tour. De shows in Rotterdam en De Helling waren zeer goed bezocht. En dat Ten Have voor de tour had aangegeven dat hij zou stoppen, stemde niet alleen verdrietig. “We konden met de tour ook goed afscheid nemen en nog éxtra van elkaar genieten, omdat we wisten dat hij ging stoppen.”
Toch besloot ook Van Rosendaal om na de tour even afstand te nemen van de band. “Je gaat je identificeren met een project. Zeker als je er acht jaar aan werkt. Kijk, alle artiesten vormen kleine druppeltjes in een grote zee. Soms zit je in een golf, soms raak je de branding aan. Dat is top als je daar in de buurt komt. Maar als het project naar de bodem zakt, en minder zichtbaar wordt, dan neem ik dat heel persoonlijk op. Ik moest afstand doen van Figgie, anders zou het mij persoonlijk schaden.”
(tekst gaat verder onder de foto)
Roy van Rosendaal (L) en Paul Scheenstra (R)
Hoelang wil je investeren?
Scheenstra speelde nog een paar shows in 2024, met gast-bandleden. En toen werd het stiller rondom de band. “Wat ook meespeelt is dat we ouder worden”, vertelt Scheenstra, die inmiddels 30 is en net een huis in Schiedam heeft gekocht. “24 tot 36 uur per week aan je band besteden, en er al je geld in investeren, terwijl de shows steeds minder betalen - dat is niet vol te houden.” Tijdens de tour werkte hij in het magazijn van een stichting, waar hij nu coördinator is geworden van de muziekdocenten binnen jongerendomein in Rotterdam.
Van Rosendaal (35) heeft zich ontwikkeld tot veelgevraagd producer. In 2023 werkte hij met twintig artiesten. “Als ik met een artiest werk die aan de voet van z’n carrière staat, is er zoveel verwondering. Ze maken allemaal dingen voor het eerst mee die wij al eens meemaakten. Ik merkte dat ik liever met hen werkte dan een show van Figgie speelde.”
Het is echt een eer om met zulke getalenteerde mensen de muziek weer opnieuw leven in te blazen.
Speelkriebels
“Maar ergens blijft het kriebelen”, voegt Van Rosendaal er direct aan toe. Dus toen het Werkspoor Festival vroeg of Figgie op 20 april wilde spelen, zochten Scheenstra en Van Rosendaal elkaar weer op en maakten ze de formatie compleet met bassist Sonya Vos (die onder andere speelde bij Eva van Maanen, Toverjas en Tante Agaath) en drummer Annemarie van den Born (van onder andere Tante Agaath en Loupe).
De eerste repetitie was een succes. Van Rosendaal: “Het is zo leuk om de oude nummers uit het stof te halen. Nu we het opnieuw spelen ben ik weer trots op de mooie muziek die we gemaakt hebben.”
“Het is echt een eer om met zulke getalenteerde mensen de muziek weer opnieuw leven in te blazen”, vult Scheenstra aan. “Ik ben zelf natuurlijk ook drummer en ik ben dan zo onder de indruk van hoe Annemarie zo’n een repetitie aanpakt en speelt.”
Dit enthousiasme belooft veel voor de aankomende show. En wat er daarna gaat gebeuren? “We gaan rustig weer wat dingen proberen en kijken waar we de focus op willen leggen. Voorlopig gaan we niet schrijven of opnemen. Eerst maar eens kijken waar de energie zit”, zegt Scheenstra. “En vooral veel plezier maken door samen met leuke mensen te spelen!”
Te zien: Figgie, zondag 20 april 2025, Werkspoor Festival, Werkspoorkathedraal Utrecht