We vs. Death: een bijzondere band We vs. Death: een bijzondere band

In onze aankondiging van de reünieshow hebben we de geschiedenis van de band al op een rij gezet. We vs. Death bestond van 2000 tot 2010 en bouwt in die periode een internationale reputatie op met meeslepende en spannende postrock. De band brengt eerst een single en een aantal split-EP’s uit, waarna ze (pas) in 2006 debuteren met het sterke We Too Are Concerned / We Are Too Concerned. In datzelfde jaar vertrekt gitarist Bart de Kroon om zijn eigen muzikale pad te volgen. Met Thomas Sohilait vindt de band snel een nieuwe gitarist. In 2009 verschijnt het tweede album A Black House, A Coloured Home, waarop de band een dynamischer geluid laat horen en drummer Gerben Houwer ook is gaan zingen. In 2010 verlaat Gerben Houwer de band. Volgens bassist Marten Timan moet dat vertrek alleen worden gezien als het einde van een periode, het einde van de eerste tien jaar We vs. Death. En hoewel de meeste bandleden muziek blijven maken komt er echter geen doorstart van We vs. Death. Tot nu dus.

Het ontstaan van de band is redelijk typerend voor het muzikale dna van de bandleden en de manier waarop ze muziek maakten. In een interview met Front is deze anekdote te lezen. ‘Voordat hij bij We vs. Death terecht kwam probeerde Gerben Houwer eerst muzikale zielsverwanten in Engeland te vinden. Na een jaar ronddolen met zijn gitaar keerde hij met lood in de schoenen terug naar Utrecht om te gaan studeren. In de lokale muziekwinkel hing plots een bandadvertentie met ein-de-lijk de juiste referenties: ‘klinkt als’ Karate, Songs: Ohia, Red House Painters, Palace Brothers. Het enige probleem: de band in kwestie zocht een drummer, geen gitarist. Dat hield Gerben dit keer niet tegen: “Het maakte ons niet uit wie welk instrument bespeelde, wij wilden gewoon déze muziek maken.”’

De genoemde muzikale referenties zijn ook belangrijk om het genre te duiden waarin de band actief is. Voor het gemak wordt dat meestal postrock genoemd en daar is zeker veel van terug te horen. We vs. Death is echter meer dan dat: ook elementen van slowcore, mathrock en indiefolk komen terug in hun nummers.

(tekst gaat verder onder de foto)

De bandnaam sluit aan bij de ambities van de band: ‘Wij tegen de dood’, met volledige overgave gaan voor de muziek, de band en daarbij een eigen koers varen. Daarvoor zette de band alles in het werk: een internationaal muzieknetwerk opbouwen, zelf je tours regelen om albums te promoten, releases samen met andere bands en opvallend artwork. Gerben Houwer organiseerde daarnaast ook (samen met Nicolai Adolfs en Sacha van den Haak) terugkerende avonden, onder de naam Vette Analoge Shit, waarop hij muzikaal of qua mentaliteit gelijkgestemde nationale en internationale bands liet spelen. Die serieusheid en ambities leidden onder andere tot een samenwerking met het Utrechtse label Zabel Muziek.

(tekst gaat verder onder de foto)

“We vs. Death is een band met een verhaal” schreef Casper Sikkema in een interview in 2009, na het verschijnen van het tweede album. We vs. Death was een band die dingen anders deed. Naast het Do It Yourself-gehalte was ook de vormgeving (vaak van fotograaf/grafisch vormgever Roel Dalhuisen) altijd een belangrijk onderdeel van de band. Zowel We Too Are Concerned / We Are Too Concerned als A Black House, A Coloured Home zagen er verbluffend mooi uit. We vs. Death was ook één van de eerste bands die hun releases gratis weggaf via een legale torrentsite. “Wij willen inderdaad laten zien dat een cd release een totale presentatie kan zijn van muziek, vormgeving en inhoud”, vertelde de band destijds tegen online magazine Kindamuzik: “We hebben met getalenteerde mensen uit onze omgeving gewerkt en het is een geheel van interactie op elkaars kunstdisciplines geworden.” Dat beeld werd soms ook vertaald naar de live optredens. Tijdens de releaseshow van A Black House, A Coloured Home in De Helling was de zaal bijvoorbeeld gevuld met schemerlampen, kamerplanten en een standbeeld van een hond.

(tekst gaat verder onder de foto's)

Ondanks de goede timing van hun geluid en de regelmatige internationale tours is We vs. Death niet zo groot geworden als sommige internationale generatiegenoten. Wellicht was dát niet eens hun ambitie. De invloed van de band voor de Utrechtse en deels ook Nederlandse undergroundscene gaat veel verder dan de muziek. Met hun DIY-houding en organisatievermogen hebben ze talloze andere mensen geïnspireerd. Stefan Breuer vertelde daar eerder al iets over.

(tekst gaat verder onder de foto's)

Over naar de reünieshow, die min of meer toevallig tot stand kwam. “Het idee was eens samenkomen in dB’s, muziek maken en vooral bijpraten omdat we elkaar lang niet meer gezien hadden”, lichtte Gerben Houwer eerder al toe. “Een keer samen spelen, en zo is het balletje weer gaan rollen”, vertelde Paul Hoek tijdens de show. Houwer: “Langzamerhand kwam de ambitie om de nummers weer goed te kunnen spelen. Toen dat gloorde dachten we dat het in ieder geval leuk zou zijn om nog eens in de huidige dB’s te spelen. We zijn ooit begonnen op de Jekerstraat maar hebben hier veruit het meeste tijd doorgebracht!” Ook Hoek noemt tijdens het uitverkochte optreden nog even dB’s: “Voor ons is dat een heel bijzondere plek. Waarom laten ze dingen niet een tijdje staan”, verwijst hij naar de aanstaande verhuizing van het muziekcomplex aan de Cartesiusweg, “dat het dan goed is.”

De band heeft zich goed voorbereid op deze show. In het weekend van Le Guess Who?/U? brengen ze een groot deel van hun tijd door in Studio Patrick om te repeteren. Op de zondag van U? is er op diezelfde plek een try-out, gehost door Stefan Breuer.

Het was fijn om die subtiele, door elkaar gevlochten gitaarloopjes, de melancholieke trompetklanken en de gedreven drums en bas weer te horen. Ook goed om te zien dat met Maarten Houwer (geluid) en Gibson Houwer (licht) het hele team weer compleet was. Misschien wel belangrijker was echter de energie op het podium en het spelplezier van de band. We vs. Death besloot het optreden zowaar met een nieuw nummer. “Anders ben je een coverband van jezelf, dan slaat het nergens op”, is de droge toelichting van Paul Hoek. Dat nummer vormt (wederom) een verbreding van het muzikale spectrum van We vs. Death, maar past tegelijkertijd ook gewoon in deze set. Misschien is het heilige vuur weer gaan branden tijdens de repetities in Studio Patrick en moeten we later wellicht nog een keer een vervolg op dit retrospectief maken …