My Blue Van laat zich sturen door ongedwongenheid My Blue Van laat zich sturen door ongedwongenheid

Maar naarmate je langer bezig bent groeit misschien ook de ambitie en de wens naar succes. Zijn jullie niet doelgerichter gaan werken?
Je maakt natuurlijk wel stappen. Het is een soort ontwikkeling die je doorloopt waarbij je elke keer wat professioneler wordt. Je wílt natuurlijk ook dat die ontwikkeling er is, dat je groeit. Natuurlijk is het mooi als zoveel mogelijk mensen van je muziek horen. Het is de moeite waard om je daarvoor in te zetten. Dat hadden we ten tijde van de eerste plaat nog niet zo. We hebben hem toen uitgebracht en ik ging daarna gelijk lang op reis. Later hadden we een boeker en die lachte me uit toen ik dat vertelde, hij zei: “Hoe kan je dat nou doen? Dat is echt het domste wat je kan doen.” Ik had daar niet over nagedacht. Het uitbrengen was toen een detail. Naarmate je verder in het wereldje verwikkelt raakt, wordt je van buitenaf meer geconfronteerd met vragen over ‘je plan’. Nu vliegen we zo’n albumrelease toch wel anders aan. We hebben nu een label, een persbureau; die mensen denken ook weer mee. Je kan een album maar één keer uitbrengen, dus waarom niet op zo’n manier dat het zoveel mogelijk impact heeft, zoveel mogelijk mensen ervan horen?

Van jullie muziek wordt ook wel gezegd dat het zich ergens op een spectrum bevindt tussen blues en pop; ergens tussen traditie en modern. Qua optredens zijn jullie zowel te vinden op een typisch rootspodium als Café De Amer, als op podia van De Popronde of De Grote Prijs van Nederland. Zou het misschien kunnen zijn dat jullie hierdoor voor sommige festivals of podia een wat onduidelijke profilering hebben? Is het iets waar jullie mee bezig zijn?
Het is misschien niet een-op-een duidelijk wat onze scene is. We hebben op bluesfestivals gestaan, maar ook liefhebbers van The Doors vinden ons tof. Waar we ook bij passen, wij vinden het prima. We zijn er in ieder geval niet conceptmatig over aan het nadenken. We doen het meer andersom: we maken de muziek en dan kijken we hoe erover geschreven wordt. Het maakt ons niet uit hoe ze het noemen, maar mensen vinden het fijn dat het duidelijk is welk genre ze horen. Dat blijft denk ik een vraag voor mensen totdat je een grote band bent, dan volstaat je naam.

(Tekst loopt door onder afbeeling)

Op de nieuwe plaat zijn jullie een samenwerking aangegaan met Simon Akkermans. Hoe zijn jullie bij hem terecht gekomen?
Bij onze eerste plaat had ik Simon ook op de radar. Hij heeft toen geluisterd naar wat schetsen, maar hij zag er toen te weinig uitdaging in. We hebben toen de eerste twee platen opgenomen bij Jordi Langelaan. Dat is harstikke goed gegaan, maar we vonden een nieuwe samenwerking ook verfrissend. We waren geïnteresseerd in wat Simon deed, bijvoorbeeld wat hij heeft gedaan met Bombay. We hebben hem toen weer benaderd. We zijn gaan praten en hebben wat schetsen gestuurd. Het klikte goed en hij was om.

De eerste single (Gotta Move) klinkt anders dan veel vorig werk. Jullie muziek had vaak een slepend karakter, terwijl de nieuwe single meer uptempo en soul klinkt. Heeft Simon een grote invloed gehad op de weg die jullie op dit album zijn ingeslagen?
Hij heeft een grote rol gehad en was ook erg uitgesproken. We hadden zestien schetsjes gestuurd en hij schoot de helft af. “Als je twee goeie nummers erbij schrijft heb je een album”, zei hij. In eerste instantie schrik je een beetje. Als je veel van die nummers hebt geschreven, dan heb je er al een bepaalde band mee. Dat ging in het selecteren van nummers zo, maar hetzelfde geldt eigenlijk voor de opnames. Bij de eerste single zei hij dat hij er meer een uptempo ding in zag, terwijl dat eigenlijk een veel trager nummer was. Die invloed van buitenaf was voor ons wel nieuw, maar ook fijn omdat hij ons op nieuwe paden heeft gebracht. Veel ideeën waarmee hij kwam, zijn uitgevoerd en zo op de plaat terecht gekomen.

(Tekst loopt door onder afbeeldingen)

Jullie hebben gezegd dat het nieuwe album meer ‘geproduceerd’ is dan voorgaande albums. Waar zit dat hem in? Heeft de studio voor jullie dit keer een andere rol gespeeld in het tot stand komen van het album?
We hebben op dit album meer onontgonnen gebied ontdekt dan bij vorige platen. Bij de eerdere albums hadden we gewoon onze nummers en we hebben die verder zonder al te veel poespas opgenomen. We hebben nu meer gewerkt om in bepaalde nummers een specifiek soort geluid te krijgen. Simon wilde bij een bepaald nummer een meer ‘chunky’ gitaargeluid; we zijn toen naar een andere gitaren gaan zoeken. Simon is ook wel van de gekke effecten en analoge apparatuur. Ik heb er zelf geen verstand van, maar hij zit dan heel lang te kloten met een of ander apparaat. Het gitaargeluid is totaal over de rooie geholpen, maar het werkt wel. Met zang ging dat net zo.

23 september is jullie album release in De Helling. Wil je daar nog iets over kwijt?
Ja, het wordt mooi! Kom vooral! We hebben ook een speciale verrassing. Het is voor ons leuk om te kijken hoe je live gaat brengen wat je hebt opgenomen. Omdat het een iets meer geproduceerd album is, moet je daar iets meer over nadenken. We hebben in november de plaat opgenomen. We staan nu te popelen om hem de wereld in te gooien en weer door te gaan. Dat betekent veel optredens, maar ik luister ook al weer naar schetsjes voor nieuwe nummers. Het begint al weer te kriebelen om nieuwe dingen te doen.