Een kerk in het diepe zuiden van Amerika. Zo voelt het tijdens 'Dementia', het laatste nummer dat My Blue Van tijdens de presentatie van het tweede album Hush in EKKO speelt. Zanger/gitarist Bas Beenackers is de voorganger en wij, het publiek, volgen hem met een slow handclap en hummen langzaam mee. De stemmen en het klappen van de bezoekers beginnen aarzelend, maar naarmate het nummer langer duurt klinken ze steeds overtuigender totdat ze uiteindelijk één zijn met de muziek van de band en de achtergrondzang van gasten Sofie Letitre, Guy Corneille en Hans Vermunt.
'Dementia' is zo het hoogtepunt van een optreden dat mooi de groei laat zien die My Blue Van de afgelopen drie jaar heeft doorgemaakt. Van het spelen in lokale bandwedstrijden en de Popronde naar een band die zonder al te veel poespas een zaal weet te overtuigen. De nummers van de band hebben klassieke wortels: de blues is leidend, maar soms hoor je ook een gospel en de doorleefde stem van Beenackers geeft de liedjes ook een tintje soul. De ferme drums van Dennis Wechgelaar en het baswerk van Freek van Ede leggen meestal een traag voortstuwend fundament waarover Beenackers zijn noten mag spelen. Anders dan veel andere hedendaagse bluesmuzikanten zie je bij Beenackers nauwelijks technische krachtpatserij, pas in het vierde nummer komt de eerste echte solo langs. Beenackers is absoluut een goede gitarist, maar hij gebruikt die techniek alleen maar als het liedje dat ook echt nodig heeft.
My Blue Van is sowieso geen band die het moet hebben van muzikaal en visueel kunst en vliegwerk. De zaal van EKKO ziet er voor een albumpresentaties dan ook opvallend sober uit. Veel belangrijker is het creëren van een sfeer door de muziek, waarin de rol van Wechgelaar en Van Ede minstens zo belangrijk is als die van voorman Beenackers. Een sterk en misschien wel onmisbaar element is overigens Beenackers' rauwe zang waarin vanaf het begin een ingehouden spanning voelbaar is die meestal pas tegen het einde van een nummer tot een heftig kookpunt komt. Het enige gala-moment vindt pas zo’n twintig minuten na het einde van het optreden plaats, wanneer Beenackers op de bar van EKKO alsnog een spontane toegift geeft.
Deze release-show heeft nog maar eens laten zien dat My Blue Van klassieke elementen op een knappe manier weet te vertalen naar een eigentijds geluid, dat live heel overtuigend wordt gepresenteerd. Een geluid waarmee het drietal zowel een rootspubliek als een poppubliek kan aanspreken.
Gezien: albumpresentatie My Blue Van, vrijdag 20 februari 2015 @ EKKO