Het gratis Metropolis Festival in het Zuiderpark heeft op zondag 8 juli zijn dertigste editie gevierd. Dit jaar zat het weer mee. Het was aangenaam warm waardoor je je graag wilt laten verrassen door opkomende artiesten. Dat is waar Metropolis Festival zich op richt. Dit jaar heeft de organisatie de eerste zondag van juli los gelaten. Ditmaal was het op de tweede zondag. De organisatie heeft aangegeven dat het in principe in de eerste of tweede zondag van juli blijft. Speciaal voor het dertigjarige bestaan is het hiphop-podium terug. En dat hebben we geweten. Een doorslaand succes met nog wat opstart problemen. Dat het festival dit jaar een uur langer door is gegaan voelt eigenlijk al heel natuurlijk. Dat alles heeft gezorgd voor een forse stijging van de bezoekers. Hierbij het verslag van Metropolis Festival 2018
Voordat het festival begon hebben we deze acts getipt:
Tien tips voor Metropolis 2018
In 2014 heeft Twenty One Pilots gespeeld op Metropolis. Voor ze door zijn doorgebroken. Iets langer geleden speelden The Prodigy, Wu-Tang Klan, Baroness, The Strokes, Interpol, Smashing Pumpkins, The Black Keys, The XX en vele anderen in het zuiderpark in Rotterdam. Over welke act kunnen we over een paar jaar zeggen dat we ze nog op Metropolis hebben gezien?
Luka mag Metropolis Festival openen en vertegenwoordigd daarmee net als Lewsberg en Day Fly Rotterdam op de line-up (via PopunieLive). Prachtige moderne pop met elektronische invloeden en bovenal een prachtige stem. Eerder schreven we al: 'Met 'Welcome, Generation Everything' heeft Luka een van de sterkste Nederlandse EP's van 2018 afgeleverd.' Zelf zegt Luka: 'Als je van Lianna La Havas houdt, de energie van Feist en de dromerigheid van Patrick Watson dan denk ik dat je mijn muziek ook wel aardig gaat vinden. Zij inspireren mij enorm.' Lees hier meer in het interview met Luka. Ze staat ook op Sziget, heeft de aftershow voor Elbow verzorgt en is op clubtour door Nederland geweest met Yori.
Lisa Lukaszczyk klinkt een klein beetje verkouden en hees. Ze zingt op hoge toon zuiver. Korte versnellingen en verhogingen in zang zijn een boeiende toevoeging aan haar unieke geluid. Live is nog beter te horen hoe mooi de drums (Joost Wesseling) van 'Generation Everything' binnen vallen. Een duidelijk indie-pop nummer met tinten van soul en een aanmoedigende boodschap. Het is muziek om bij weg te dromen in het gras. ''Hebben jullie het ook zo warm?'' Lisa stelt toepasselijk voor om je jezelf onder water voor te stellen tijdens haar laatste lied.
Feng Suave zorgt voor een rustige opening van de Thinkers. Presentatrice Evita de Roode benadrukt nog even dat ze miljoenen streams hebben en uit Amsterdam komen. De heren brengen neo-soul met garage en slackerpop invloeden. Het is muziek die het thuis op een lome zondagmiddag goed doet en misschien ook wel in sommige slaapkamers. Het is jammer dat het live wat vlak en ongeïnsteresseerd blijft. De vijf heren zijn enigzins awkward tussen de nummers. Dan kondig je 'Honey, There's No Time' aan met de Nederlandse vertaling. Schatje, daar hebben we écht geen tijd voor!'
Repetitief en goed samen gespeelde muziek vormt de soundtrack van verhalen met cynische ondertoon. Je moet er van houden. De een vindt het misschien hypnotiserend, de ander saai en langdradig. Soms wordt het repetitieve iets verbroken. Dit doordat een gitarist uit zijn loopje breekt of zelfs opeens een explosie aan geluid begint te maken, zoals voor het einde van 'Chances'. Lewsberg spelen uiteraard hun catchy en amusante 'Non-fiction Writer'. Het is verfrissend om een tegendraadse band te zien die vooral lovers of haters gaat krijgen. Zonder social media!
Qua dansmoves en passie kan de frontman de concurrentie aan met Future Island frontman Sam Herring. Het moment is ongetwijfeld als de frontman het publiek in duikt en dicht bij het publiek zingt. Bij vrijwel elke optreden op Metropolis staat er een wat oudere man freaky te dansen. Ook nu. Het publiek wordt enthousiast als er na een tijd een jonge jongen enthousiast bij komt springen. Zonde dat ze de hit 'White Ink' al als eerste nummer hebben gebruikt. Giant Party werkt er keihard voor en krijgt het publiek mee. Laten we hopen dat ze terug komen met nog wat memorabele nummers!
Als je je band Bad Sounds noemt zijn de eerste associaties toch anders. Toch heeft deze band al een aantal britpop hits geschreven die eigenlijk nog door het grote publiek ontdekt moeten worden. Met name 'Are You High' en 'Wages' dat in Fifa 18 zit en klinkt als een moderne Blur. Dat is sowieso de band waar meer nummers aan doen denken. Met een iets modernere sound met meer funky, elektronische en hiphop elementen. Het is meer aan de feelgood kant. Ze spelen 'Wages' als laatste, waarbij een van de broertjes en zangers/rappers Ewan en Callum bij de ander op de rug springt. De band brengt het debuutalbum Couldn’t Give It Away uit op 17 augustus. Als het een sterk album is, zou dit wel eens een act kunnen zijn waar we later meer over gaan horen. De branie hebben ze!
Binnen de eerste minuut is duidelijk dat Arcane Roots grondschudende rock gaat zijn. Deze band lijkt moeiteloos rock, emocore, metal screams en verdrietige indie in één lied te kunnen stoppen. Ze zijn al op tour geweest met Muse, Enter Shikari en Biffy Clyro en met name de invloeden van die laatste band zijn te horen. Fans worden heel blij wanneer ze horen dat 'If Nothing Breaks, Nothing Moves' gespeeld gaat worden. De band heeft snel door dat ze het amper aan hoeven te kondigen. In het midden van dit nummer zit een onverwachte hardcore breakdown waar op haren van liefhebbers los gaan. Het is na hun tijd op het podium een stuk warmer in de tent. Arcane Roots verlaten het podium onder luid applaus.
Caroline Rose wint Metropolis als het om de aankleding zou gaan. Van de microfoonstandaard, tot de versterkers en de drums. Alles zit onder de rozen. Zoals verwacht brengt ze sterke songs die eigenlijk meerdere luisterbeurten nodig hebben. 'Money' en 'Bikini' springen er duidelijk tussen uit. De twee uptempo garage nummers die blijven hangen. Waarbij 'Money' een pit zou kunnen veroorzaken, alleen nu is het zo'n dusdanige verandering voor het publiek dat haar tot voor kort helemaal niet kende en nooit live heeft gezien. Verrassend is de cover van Britney Spears 'Toxic'. Nu al sterk, maar soms dwaalt de aandacht nog een beetje weg.
Voordat Kraantje Pappie op het podium staat zit 'De Feesttent' helemaal vol. Dit liedje moet heel even onderbroken worden omdat er nog niet genoeg mensen op schouders zitten. Dat is snel opgelost. De hits 'Éuro's', 'Liefde In De Lucht' en 'Lil Craney' zorgen ervoor dat het publiek luid meezingt. Confetti en vuurwerk helpen om de set tot een kort spektakel te maken. Van voor in de tent tot daar buiten krijgt Kraantje Pappie het publiek in beweging
Alice Merton heeft eigenlijk al de grote doorbraak te pakken met 'No Roots'. Een van dé hits van 2017. De vraag is hoe ze het dan live doet. Het begin is goed. En ze krijgt een groot gedeelte van het publiek drie keer in één nummer aan het springen. Alleen moet je nu nog door wat nummers heen die te weinig houvast bieden.
Het Rotterdams/Londons duo Day Fly is een makkelijk te luisteren combinatie van Hip-Hop, R&B en pop. De mannen zijn 3FM Talent in juli en 'Her Light' gaat dan ook vaak te luisteren zijn op je radio. Deze alternatieve pop single wordt op Metropolis goed ontvangen. Beau neemt een minuutje de tijd om zichzelf en producer Rudy Jr. iets meer voor te stellen. Beau verteld trots '.. wel een beetje Nederlands'' te kunnen en doet zijn ''snelle planga'' op. Tijdens het laaste nummer '1 o' Clock' worden strandballen richting publiek gegooid en niet meer terug gezien. Het vrij grootte Thinkers podium voelt nu nog wat te groot voor de heren, maar laten we hopen dat dat in de toekomst groeit als 3fm Talent
Naar Tamino gaan tijdens Metropolis is even vergeten dat je in Rotterdam bent. Zijn bevende somber klinkende stem is meeslepend. Tamino heeft het grootste gedeelte van het publiek na de eerste paar noten doodstil. De liedjes vertellen vaak verhalen. Het is makkelijk om je te laten mee slepen in het gevoel van Tamino. Zoals bij 'Indigo Night', een lied dat nieuwsgierig maakt en emotioneel steeds meer lading krijgt. Zowel de muziek als zang zijn beïnvloed door Tamino's Egyptische roots. Tamino is doordat hij zichzelf kwetsbaar op stelt en alles om zijn stem laat draaien ijzersterk. Het is vooral live maar ook thuis indrukwekkend.
Het optreden van Metropolis Festival 2018 is van Confidence Man. Door de aanstekelijke dansjes en de stiekem toch net even wat beter in elkaar zittende nummers stijgen ze uit boven een band die je zou horen bij het Foute Uur op Q-Music. Als je net als de Village People een dansje hebt bij een woord in je nummer zorg je er wel voor dat mensen volgende keer kunnen mee dansen. C-O-O-L Party! Neem daarbij dat ze tot voor dit optreden nog vrij bekend waren, dan is het publiek nu al goed aan het mee doen. Het hele optreden zou in zoveel gifjes gestoken kunnen worden. Boyfriend (Repeat) is een nummer dat je zomaar na afloop bij blijft. Ook door de rake sneren: 'If he's the only one for me, I'd rather go without!'
De semi-ongeinteresseerde en 'wij zijn decadent' uitstraling van de frontvrouw en frontman moet je liggen. Als je er in mee gaat is het geweldig. Waarschijnlijk zouden er veel mensen van Metropolis Confidence Man weer willen zien, gezien het enthousiasme na afloop. Er wordt hard gejuicht en zelfs presentatrice Evita probeert ze nog over te halen om nog een nummer te spelen. Helaas zit er niet meer in!
Als je daarna snel moet doorcrossen voor Togo All Stars, dan voelt het als een hele overgang. Dat maakt ook wel Metropolis. Binnen 2 minuten ga je van een disco naar Afrikaanse geluiden. Togo All Stars maakt fijne wereldmuziek met veel drums en blazers. Eigenlijk zijn de nummers of net iets te lang of te kort om echt indruk te maken. Gelukkig danst het publiek vrolijk mee met de aanstekelijk enthousiaste band met een bandlid dat in het Nederlands de band voorstelt. 'Way Out of Sadness' is ook een heerlijk zomers nummer waarop je wilt mee dansen.
Petit Biscuit is nog maar 18 jaar oud maar staat met zoveel zelfvertrouwen op het podium dat het lijkt alsof hij al veel meer ervaring op het podium heeft. Hij staat om precies te zijn op een verhoging, omringd door een hekwerk. Daar is het nodige apparatuur voor zijn elektronische kunst aan vast gemaakt. Achter hem hangt een groot scherm. Door aanstekelijke beats en samples op te roepen maakt hij gauw van de Thinkers tent een nachtclub. Het scherm wordt optimaal gebruikt om animaties af te spelen die toevoegen aan de ervaring. Of de animaties er vooral cool uit zien of echt betekenis van de muziek weergeven is aan eigen interpretatie. Petit Biscuit gebruikt zeer effectief beschikbare technologie om er voor te zorgen dat mensen los gaan en hem niet vergeten.
The Frontiers, hard rockers uit Spijkenisse, winnen de Metropolis Festival Lekker Bezig-Bokaal 2018. In de jury zaten onder meer Francis Pronk (Popronde Rotterdam) en Robin van Essel (The Daily Indie).
In het verleden hebben onder meer SpeakEasy en The Tambles de Lekker Bezig-Bokaal op Metropolis Festival gewonnen.
We hopen dat Maj Wouterson haar sound nog iets meer op orde krijgt en vaker oefent met haar twee nieuwe bandleden. Ze heeft een mooie stem.
Na Kraantje Pappie is iedereen doorgegaan naar Poke. En terecht. Deze man hebben we niet voor niets een van de beste live performers genoemd.
Vervolgens is het niet handig van Leafs dat hij een shirt uit 020 aan doet in Rotterdam. Daar valt het publiek over.
Het hiphop podium staat heel de dag vol. Zo vol dat we hopen dat het volgend jaar terug komt en dat er iets meer ruimte komt. Zowel voor het publiek als tussen de acts op de Workers en Thinkers.
Kortom een mooie editie voor de organisatie en de bezoeker. Met extra veel bezoekers ten opzichte van de jaren hiervoor.
Er wordt her en der geklaagd over de acts. Ieder jaar ligt de nadruk net even ergens anders. Wie weet wat volgend jaar brengt!
Wij hebben genoeg goede bands gezien. Het is altijd lastig om te zeggen of er een aantal acts echt doorbreken. Kraantje Pappie en Tamino zijn natuurlijk al doorgebroken in Nederland. Acts als Confidence Man, Bad Sounds en Caroline Rose zouden dat weleens kunnen doen. Maar wie weet wordt het wel Petit Biscuit, Giant Party of toch Day Fly, Luka of Lewsberg. Alles ligt er aan hoe ze zich door ontwikkelen. Net als Metropolis. Op naar de volgende dertig edities!