Noah Gundersen timmert al sinds klein af aan, aan de weg. Ooit in de christelijke hoek tot hij dat van zich afgooide. Inmiddels zou je hem van de soundtrack van Sons of Anarchy en Vampire Diaries kunnen kennen met zijn rauwe, intieme indie-folkpop met een vleugje americana. De Rotterdamse Luka was door LantarenVenster toegevoegd. Dit keer speelde ze in haar eentje omdat de drummer in Amerika zit. Na haar releaseparty in Roodkapje, heeft ze de aftershow van Elbow verzorgt en nu is ze op clubtour met Yori(waar ze ook in speelt). Beiden spelen ook met band, maar niet op vrijdag 16 maart in LantarenVenster. Het was een mooie match. Prachtige stemmen, emotioneel geladen nummers en allebei blijken ze goed tot hun recht te komen bij een zit-concert in een theater-achtige setting.
Vlak na de releaseparty van Luka's tweede EP Welcome, Generation Everything heeft ze de aftershow van Elbow gespeeld. Inmiddels tourt ze door heel Nederland met de clubtour van Yori, waar ze ook in speelt. Dit keer dus zonder drummer. Luka houdt de aandacht goed vast met prachtige moderne popnummers als 'Northern Line', 'Generation Everything' en 'River.' Geïnspireerd door Lianne La Havas, Bon Iver, Feist en Patrick Watson. ("Als je van Lianna La Havas houdt, de energie van Feist en de dromerigheid van Patrick Watson, dan denk ik dat je mijn muziek ook wel aardig gaat vinden. Zij inspireren mij enorm' ) De nummers staan als een huis en worden gedragen door Luka's stem en de prettige drive in haar liedjes. De drumcomputer en samples zorgen voor de moderne sound in bijvoorbeeld 'River'. De muziek past goed in deze theaterachtige setting. Het publiek zit en geniet stil van haar nummers. Zo komen de toch wat breekbare nummers het beste tot hun recht. Met 'Welcome, Generation Everything' heeft Luka een van de sterkste Nederlandse EP's van 2018 afgeleverd.
Dit is een adembenemend concert van Noah Gundersen. Na afloop vertellen mensen dat ze hebben gehuild. Het is van een hoog niveau. Zowel door zijn prachtige stem in de rauwe, intieme indie-folkpop met een vleugje americana als de grapjes tussen door. Zelfs Noah lijkt niet vaak voor zittend publiek te hebben gespeeld. Hij voelt zich als een leraar voor een grote groep leerlingen. Wat later merkt hij op dat het zo dus moet voelen als filmscherm. (Zaal 1 van LantarenVenster is vaak een filmzaal). Even later grapt Noah dat zijn nummers een Lars von Trier film zouden zijn. Als Melancholia.
In het begin en aan het einde speelt hij op gitaar. Bijvoorbeeld zijn underground hit 'The Sound'. Intiem gebracht met een refrein, "Nothing ever comes when you call it", dat hele stadions mee zou kunnen krijgen als het bekender was. Het singers-songwriter platform van Dotan, 7 Layers, heeft The Sound en Bad Desire ook opgenomen (beiden zijn te vinden op Spotify en YouTube). De nummers op piano komen misschien wel het beste tot z'n recht, omdat zijn gitaarspel toch net wat feller is.
Mooi hoe de hoofdact de support van Luka waardeerd en vraagt om een applaus voor haar. "That was wonderful". Noah Gundersen neemt je mee in z'n wereld. Zowel LUKA als Noah Gundersen betoveren met hun prachtige stem.
©
Govert Kreuk
©
Govert Kreuk
©
Govert Kreuk
©
Govert Kreuk
