Sinds eind november zijn de mannen van de Paceshifters terug in Nederland voor het laatste gedeelte van hun Europese 'Cut N Run Tour'. De band zet de nodige stappen om door te breken in het buitenland en heeft vele shows in onder andere Groot Brittanniƫ en Duitsland gedaan. Ook het laatste album 'Waiting To Derail' is opgenomen in het buitenland, in Austin, Texas. Nu staat het trio in de kleine zaal van Podium Victorie.

Het drietal wisselt vaak af van stemgeluid. Gitarist Seb Dokman heeft een schelle en ruige stem. Het klinkt soms bijna alsof hij op het randje van overslaan zit. Het heeft veel weg van de uithalen van Kurt Cobain. De invloeden van grunge zijn duidelijk te horen. En ook de moves van Seb zijn 'grunchy'. Bassist Paul Dokman heeft een meer heldere stem, die wordt dan ook meer ingezet bij de rustigere nummers. Seb zingt vaak de ruigere. Drummer Jesper Albers ondersteunt de zangers met zijn heldere achtergrondvocalen.

Ook het spel van de bandleden verschilt van elkaar. Seb’s gitaartoon is, net als zijn stem, ook schel en rauw. Regelmatig stemt hij zijn gitaar bij tussen de nummers door. De ritmesecties van Paul en Jesper klinken warmer en lager. Ze passen goed bij elkaar. Paul staat regelmatig vlak voor het drumstel terwijl hij speelt, om contact te maken met zijn drummer.

Ongelofelijk luid

De drie muzikanten worden vanachter beschenen door de troebele lampen en rook. Hierdoor worden de Paceshifters halve silhouetten, die je onbewust dwingen om je op de muziek te focussen. Dit blijft vrijwel het hele optreden zo. Wat ook het hele optreden hetzelfde blijft, is het volume. De ruige, alternatieve rock die de band speelt, is ongelofelijk luid. Zelfs het glaswerk van de bar, achterin de zaal, rinkelt mee met de basgitaar en drums. Hierdoor zijn de teksten niet meer goed te horen en valt de nuance van de melodieën soms weg. Dat doet toch afbreuk aan de nummers. Als het wat zachter was, zou het de muziek beter tot haar recht komen. Gelukkig maakt het publiek zich daar niet druk om en reageert enthousiast op het rockgeweld van de Paceshifters.

Ze spelen hun nummers snel achter elkaar door. De bandleden zijn duidelijk geen babbelaars, want ze praten weinig tegen het publiek. Zo besparen ze tijd om nog meer te kunnen spelen voor hun publiek. Bij de laatste paar songs  zijn er zelfs een paar enthousiastelingen die een moshpit voor het podium vormen. De Paceshifters sluiten de show af met hun, als single uitgebrachte, nummer 'Cut N Run'.