Anarchie in de Nederlanden

Ringo Starrbucks? Zou dat een Beatlescoverband zijn, of zingende barrista’s? Geen van beide: het is een Utrechts/Leids viertal dat een mix van garagerock en indiepunk maakt, hoewel ze begonnen zijn als Arctic Monkeys-coverband. Ze zijn geïnspireerd door indierock uit de jaren nul, hedendaagse postpunk en underground-garagepunk. Hun debuutalbum ‘Live at Gebr. de Nobel’ uit 2021 is opgenomen tijdens de opnamesessies van Parels van Leiden. Zelfrelativerend en mythologiserend schrijven ze: “It was our first gig and no one showed up, so it was just us and the tech guys…” Hun zelfspot en gevoel voor humor toonden ze al met het nummer ‘Sexting Kanye West’, waarin de band fantaseert over contact met Ye: “He’s basically God!” Tweeënhalf jaar later is hier hun officiële EP-debuut, ‘Dog’s Breakfast’, wat ongeveer "een bende" betekent.

Al vanaf de geboorte van de punk is het genre een anti-kruisraket voor maatschappijkritiek, en dat geldt ook voor ‘Dog’s Breakfast’. Het gaat over incels (vrouwenhatende jongemannen - “Respect and kindness might just get you laid”) en de demissionaire premier komt er in ‘De-missionary’ maar marginaal beter af dan Thatcher bij The Sex Pistols (“You made life a living hell”). Het onderwerp van ‘Jobseeker‘ (“Work sucks, I know… I have a master’s degree, and I might know what I’m talking about right now”) doet aan de Janse Bagge Bend denken. De ik-figuur heeft hier wel een baan, maar wil iets anders omdat hij zich kapot verveelt. Het ene moment is Ringo Starrbucks woedend en urgent, dan weer spottend-humoristisch, met de kracht van relativering. Hun spel drijft op de gitaarsolo’s van Stijn Gruisen. Een punkband moet natuurlijk rauw te klinken, zonder een streven naar technische perfectie; Daniëls zang is bijvoorbeeld meer zingzeggen en de samenzang is passend ongepolijst.

Wil je ze live zien? Pak dan meteen je jas voor de Leidse EP-releaseshow, want op 26 januari 2024 staat de band in Dranklokaal De WW.