“Van laaghangend fruit kun je ook jam maken,” grijnst Tristan, medeorganisator van jamsessie de Verboden Vruchten Jam. Hij is er al vanaf het begin bij en jamt als muzikant zelf geregeld mee. Over de aard van deze jamsessies is hij helder: toegankelijkheid staat voorop, of je nou net twee akkoorden kent of moeiteloos als Slash soleert, iedereen is welkom om mee te spelen. Geen vast recept, juist diversiteit en vrijheid zorgen voor de perfecte smaak.
We zitten in de bar van het Muziekhuis, omringd door posters, versleten leren banken en prijslijsten waarop bier nog twee vijftig kost. Het voelt als een tijdcapsule. “Het is hier eigenlijk nog 2001,” lacht Tristan. In het komende halfuur reizen we door diezelfde tijdcapsule, dwars door de rijke geschiedenis van de Verboden Vruchten Jam, die ook weleens hier in het Muziekhuis heeft plaatsgevonden.
Roots van de jam
De sessie begon twintig jaar geleden in het iconische Bar & Boos, het cultuurpodium in het voormalige kraakpand aan de Koppenhinksteeg in Leiden, de Vrijplaats. De sessie heette toen nog anders en zwierf sindsdien langs verschillende namen en locaties. Wat altijd bleef? Het vrije, onvoorspelbare karakter.
“Het is totale vrijheid. Muzikanten komen samen en het voelt als vrij zwemmen. De muziek stopt nooit, je kunt er gewoon induiken als je er zin in hebt. Soms hoor je zeven gitaristen die samen een web van melodieën spinnen, soms zijn het twintig trommels die lekker meetikken.”