Interstellar Solar Fest 2025 Interstellar Solar Fest 2025

In de Nobel is de eer aan deze supergroep om de eerste show in de grote zaal te spelen. Iron Jinn nodigt het publiek vanavond uit toe te treden in hun droomwereld vol mysterieuze gitaargeluiden, zweverige stemklanken en tempowisselingen. Vanaf de eerste noten is het duidelijk dat het hier meer om een ervaring gaat dan alleen simpelweg een concert. Er wordt tussen nummers door nauwelijks wat gezegd, wat de band en de sfeer in de zaal ontzettend siert.

De dynamische drumpartijen van Bob Hogenelst lijken soms net op een donderstorm. Deze staan in contrast met de spookachtige synthriffs van Jarno van Es, die recht uit een L’Oréal-reclame lijkt te komen. Naast muzikaal talent en een epic uitstraling op het podium, schijnt een van de vereisten in deze band het hebben van een goede haardos te zijn.

Ontmaagding
Met nummers zoals ‘Soft Healers’, waarin je gehypnotiseerd wordt door diepe bastonen die tot het diepste van je ziel lijken door te dringen en frontman Wout Kemkens zijn longen uit zijn lijf schreeuwt, en ‘Blood Moon Horizon’, met een sterke afwisseling tussen kalmte en harde gitaren, bewijst Iron Jinn meester te zijn in het schrijven van veelzijdige en diverse nummers. “Leiden, vanavond hebben we naast oude nummers ook veel nieuwe shit voor jullie. Het is ook de allereerste keer dat we hier spelen. Dit is dus eigenlijk een soort ontmaagding voor iedereen.” En inderdaad, de band speelt twee nummers die nog niet uitgebracht zijn en die op de setlist genoteerd staan als ‘Minotaur’ en ‘Futurist’.

De set voelt alsof het oneindig lijkt door te gaan in de beste manier mogelijk. De band lapt de regels van tijd en ruimte aan hun laars. Vanavond hebben ze welgeteld zes nummers gespeeld verspreid over één uur. Iets wat op Interstellar Solar Fest helemaal niet vreemd is en juist met wijde armen omarmd wordt.

Iron Jinn gemist en toch nieuwsgierig naar hun fantastische live show? Laat je oren zuiveren met hun ‘Live at Roadburn’ album, dat op Spotify te vinden is. (RK)

Soms is alles goed. Stoned Jesus, een trio uit Kyiv, biedt perfect samenspel en afstemming van de instrumenten, tenzij je onder het balkon staat. Ze hebben de techniek en de focus op het publiek, zelfs al kijk je er niet speciaal naar, zoals charismatische, headbangende bassist Sergii Sliusar. Sowieso heeft de band een lekkere energie; ook drummer Dmytro Zinchenko headbangt mee. Ook daar zit dus beweging. Wanneer de heftige bas stilvalt, hoor je hoe goed frontman Igor Sydorenko kan zingen, zoals in ‘Distant Light’. Igor kan de zaal makkelijk laten doen wat hij wil: “I was a teacher, you know. That helps.”

Marillion
Ook de nummers zijn sterk: stoner vol rake hooks en tempowisselingen. De nummers blijven daardoor steeds fris en interessant. Ook zijn er af en toe uitstapjes; ze spelen ‘Bright Like the Morning’ als bluesrock. Midden in de show onderbreekt Igor deze om een (nog ongereleaste) TikTok op te nemen over de “Top-5 of Fish-era Marillion albums”. Het publiek mag zwaaien en joelen.

Stoned Jesus is een band uit een land in oorlog en gebruikt geen ‘Thoughts and Prayers’ als excuus voor passiviteit, maar collecteert rechtstreeks voor ontheemden uit Oost-Oekraïne. Massaal applaus volgt bij die aankondiging.

Maria
Voor de eerste keer sinds zes jaar speelt Stoned Jesus ‘Distant Light’ live: “Let's have a great time, shall we?" We shall. Daar lijkt het al helemaal op als ‘I’m the Mountain’ volgt, hun hit en Igors “Favorite moment of every set”. Teaset de band ons daar nou mee? Nee, ze maken er een uitgebreide medley van met nog minstens twee andere nummers, eentje waar het refrein in verweven zit en het tussenriffje Pink Floyd-achtig klinkt. Igor staat tijdens het nummer een minuut met zijn gezicht een beetje omhoog en precies in de lichtbundel, als een Mariabeeld. Even later staan Sergii en Igor samen in Jezushouding op het podium.

Bij de toegift geeft de bassist met een draai van zijn wijsvinger aan: circle pit! Leiden heeft meestal niet zo’n pit crew, maar hier volgt een massale, woeste draaikolkpit.

Het is bij dit optreden geen raadsel waarom Stoned Jesus aan de top van het stonerfirnament staat. Het mist de magische twee procent voor de “legendarisch"-status, maar dit is wel heel erg goed. Ach, ik schrijf het gewoon op: fuck yeah, dit is muziek, dit is geluk. (RvN)