Ze wonnen in maart 2024 al de Rob Acda Award, speelden in mei al op de main stage van Bevrijdingspop en brachten in die week ook hun eerste single uit – je zou bijna vergeten dat de rockband HUNK nog maar kort bestaat. Om nog maar te zwijgen over hun deelname aan de Popronde in het najaar van 2024 – van elke zestien aanmeldingen mag er maar één act meedoen. Ondanks hun relatief korte bestaan hebben ze dus al een flinke indruk achtergelaten. 3voor12 Leiden sprak met zangeres Joan, gitarist Rasmus en toetsenist Noa over hun razendsnelle start en wat dit voor hen betekent.

Als vijfkoppige band is HUNK vooral uitgesproken. Over de kracht om jezelf te zijn, de potentie die daarachter schuilt en over hoe dit het liefst gepaard gaat zonder schaamte. En mocht dit dan wel het geval zijn, dan overtuigen zij jou om dit volledig te omarmen.

Jullie band heet HUNK, waar komt die naam vandaan?

Noa Kariem: We hadden eerst een andere bandnaam, ‘Goose’. Maar aangezien onze drummer ‘Guus’ heet, leek het ons beter om een andere naam te kiezen. En bovendien was er al een andere band die zo heette.

Joan de Bruyn Kops: Uiteindelijk werden wij op het idee gebracht om HUNK te gebruiken omdat ik toentertijd een gitaar had waarop met tape ”HUNK” was gespeld. En hoe leuk zou het zijn om onze band zo te noemen?

Noa: En nóg leuker is dat dit nu ons logo is geworden.

Maar voordat ze bekend werden als HUNK ontmoetten de bandleden elkaar op het Conservatorium in Haarlem. Hoe is deze samenstelling ontstaan?

Rasmus Bisschop: Op het Conservatorium word je gedurende de jaren in verschillende bandjes gezet. Deze rouleren regelmatig waardoor je dus veel verschillende mensen tegenkomt.

Joan: In het begin speelden wij bijvoorbeeld nog met twee zangeressen. Daardoor was er niet echt één stijl die we goed konden aanhouden. Toen de andere zangeres op uitwisseling ging, kreeg ik wat meer ruimte om mijn eigen aanpak te vinden. Dat werkte heel fijn!

Rasmus: Zo was er eerst ook een tekort aan spelers in onze jaar laag. Met de toevoeging van de drummer (Guus van Zeil) en bassist (Vic Hament) werd HUNK uiteindelijk compleet.

Joan: Wij zijn nu wel als een machine aan het werk. We zijn allemaal perfectionisten, en hebben ieder onze rol gevonden. Het is gewoon tof dat we naast bandgenoten ook vrienden zijn.

Een switch van een tweesterrenhotel naar vijf sterren

Joan

Joan

Van klaslokaal naar podium

Toch is de overstap van schoolproject naar officiële act niet zomaar gemaakt. Bleven jullie gewoon in de repetitieruimte achter?

Joan: Nou, haha, soort van. Noa en ik hebben de band gebruikt als afstudeerproject. Je voert dan een show op in een zelfgekozen locatie. Na ons optreden in de Melkweg vroeg ik eigenlijk gewoon of we in de zomer lekker verder konden spelen.

Noa: Iedereen was enthousiast.

Rasmus: Vanaf dat moment hebben we besloten om het serieus aan te pakken, en niet alleen maar voor de lol te spelen. Het voelde ineens heel echt.

Joan: Daarvoor was het vooral een beetje klooien, haha. En voor vrienden en familie spelen, natuurlijk.

HUNK maakte daarna al snel naam, culminerend in het winnen van de Rob Acda Award. Dat is een bandwedstrijd voor Haarlem en omstreken. Ondanks het feit dat zij niet hadden verwacht te winnen, gaf het de band wel een enorme boost in zelfvertrouwen. Welke invloed had deze ervaring op de band?

Joan: Van plekken waar we eerst speelden naar het Patronaat of op Bevrijdingspop? Dat voelde wel opeens als een switch van een tweesterrenhotel naar vijf sterren, ja.

Rasmus: Het was voor mij meer een bevestiging van ons kunnen. Vorig jaar hebben we veel kleinere optredens gespeeld voor echt twee of tien mensen en dat was superleerzaam. Hoe zorg je bijvoorbeeld voor een te gekke show als er niemand is? Het is dan leuk om te zien dat we dat kunnen vertalen naar een groter podium.

Noa: We merken ook dat we heel veel hebben aan iets wat een naam heeft, zoals de Popronde, en dat mensen daar op reageren.

Rasmus: Je moet het een beetje zien als een soort stickers die je krijgt van iedereen. En hoe meer stickers je hebt, hoe meer stapjes je zet.

Noa: En het gevoel dat we stapjes zetten is goed en fijn, maar je weet natuurlijk nooit hoe dat verder loopt.

Joan: Nee, en je moet ook wel beseffen dat niemand het voor jou gaat doen. Je moet het allemaal met elkaar doen. Ik kan niet opeens de radio bellen en vragen of zij onze nummers draaien… al hoopte mijn vader van wel, haha.

Dat is de puurste vorm van wie wij zijn.

Rasmus

Rasmus

Sfeervol schrijven

Toch heeft hun eerste single ‘Blushing Over Nothing’ inmiddels een radio-debuut gemaakt. Daarnaast is het ook het eerste nummer dat zij óóit samen hebben geschreven. Daarbij geven ze gelijk aan dat elk nummer een andere aanloop heeft. Toch staat gevoel en sfeer centraal. Joan legt uit waarom.

Joan: Ik zeg altijd dat ik op de sfeer schrijf. De tekst wordt dan gekozen op basis van de sfeer van het nummer. Soms is dat lastig als we niet helemaal weten wat voor soort liedje het wordt.

Rasmus: Als Joan het niet voelt, dan kunnen we de riff nog zo tof vinden, maar dan halen wij er ook niets uit.

Joan: Ik word daarin heel erg vertrouwd door de andere bandleden.

Voor Joan voelt dit vertrouwen zo nu en dan misplaatst. Toch haalt ze er veel inspiratie uit. Het is een goed voorbeeld van een diepere verbintenis in de band. Noa vult aan:

Noa: Joan vindt het niet altijd logisch dat wij haar vertrouwen, maar zelf vertrouwt ze ons wel.

Joan: Ik denk dat het vooral te maken heeft met het opvoeren van de nummers. Dat ik dan op een podium sta en me realiseer dat mensen hun tijd aan mij geven. Dat ik ze iets moet vertellen. Wie ben ik dan om hun tijd in te nemen? Dan wil ik wel wat belangrijks vertellen. HUNK begon bijvoorbeeld met veel tekst die misschien een beetje oppervlakkig kan overkomen.

Noa: Van die oppervlakkige frustraties.

Rasmus: Ja, van die mensen die naar binnen gaan als jij de trein net uitstapt.

Joan: Wanneer iemand in je nek staat te hijgen als je motor afslaat en gelijk begint met toeteren. Ik wil dat ook niet. Maar toch is het belangrijk om ruimte te geven aan deze gevoelens.

Wees jezelf en accepteer dat - hopelijk stralen we dat uit.

Noa

Noa

“Thuis kan je rustig aan doen”

En deze ruimte wordt vaak het beste benut tijdens hun liveshows. Wat gaat er door je hoofd op zo’n podium?

Rasmus: Ik blijf het bijzonder vinden dat wij daar staan met z’n vijven als een echte vriendengroep. Wij maken iets bijzonders en mensen willen daar bij zijn om vervolgens te genieten omdat wij zo genieten.

Joan: Ik vind het vooral belangrijk dat mensen bij ons in het publiek staan en zich thuis voelen. Doe maar lekker gek. Thuis kan je rustig aan doen. Ik wil dat mensen écht zichzelf zijn en dat accepteren. Dat vind ik heel mooi.

Noa: Ik hoop ook echt dat wij die boodschap uitstralen.

Rasmus: Dat is de puurste vorm van wie wij zijn.

Joan: Het is heel erg de basis van HUNK. Wees wie je bent en wees daar dan ook trots op.

Met deze houding zal HUNK zichzelf presenteren door het hele land in het najaar. Zo is de band op 14 september te horen tijdens de opening van de Popronde in Nijmegen. Kan je er geen genoeg van krijgen? Luister dan naar hun nieuwe single ‘Paul’ tijdens de releaseshow op vrijdag 20 september in Slachthuis in Haarlem.