Daniel Soliman is conservator bij het Rijksmuseum van Oudheden. Daarmee is hij verantwoordelijk voor het onderhouden van, en het vertellen over, de Egyptische en Nubische collectie. Hij was daarom betrokken bij de organisatie van Echoes of the Nile. We stelden Daniel daarom kort een aantal vragen.
Kun je wat vertellen over de achtergrond van de geschiedenis van dit event?
We zijn als RMO natuurlijk een oudheidkundig museum. Wij vertellen verhalen over de Oudheid en dat doen we vanavond ook. Er is bijvoorbeeld een mooi verhaal waarin een onderzoeker een proefschrift schrijft over het oude Koninkrijk van Aksum. En ik heb zelf een verhaal verteld in de Egyptische zalen over hoe je hiërogliefen leest. Het museum is ook een plek waar je zelf aan de slag kan. Met je eigen interpretatie van de Oudheid kun je reflecteren op de Oudheid. En dat doen we vanavond bijvoorbeeld in de vorm van het maken van een amulet, op een speelse manier nadenken over wat een amulet überhaupt is, dat symbolen in het oude Nubië gebruikt werden daarvoor.
En wat voor mij en het publiek ook zeker belangrijk is, is de connectie tussen de Oudheid en het hier en nu. Want als je het museum binnen loopt en je ziet al die vitrines dan krijg je misschien de indruk dat de Oudheid een geïsoleerd ding is, waar je naar kan kijken, wat mooi is. En dat is ook zo. Maar de Oudheid zie je altijd door de lens van het hier en nu, er is altijd een connectie. En daarom ga ik later op de avond ook in gesprek over de situatie in Soedan, die natuurlijk miljoenen mensenlevens raakt, echt verschrikkelijk. Daar zit ook een verhaal in over Oudheid, over erfgoed. Verschrikkelijk dat er mensen omkomen en moeten vluchten. En tegelijkertijd is er ook heel veel erfgoed dat daar verloren gaat. Musea en archeologische plekken die geplunderd worden, oorlog gevoerd wordt. We gaan dat vanavond bespreken. De Oudheid is ook onderdeel van wie wij als mens zijn.
Waarom heet deze avond Echoes of the Nile?
Het is een speelse naam. “Echoes” kun je op verschillende manieren interpreteren. Ten eerste de Oudheid die doorleeft, echoot in het leven. En daarnaast is het ook geluid, er is een poetry reading en er is ook veel aan muziek te beleven in het museum; we hebben de dj's Katyoun en Bouba Dola, zangeres Hatoon en het Bart Wirtz Quartet. Heel diverse muziek met allemaal Afrikaanse invloeden en verhalen. En “the Nile” omdat het niet alleen over Egypte of Soedan gaat, het zijn alle twee culturen die langs de Nijl met elkaar verbonden zijn..
De eerdere Egyptische voorstelling 'Kemet' gaf nogal wat beroering. Waarom steekt het RMO zich weer in het wespennest van Egypte en muzikale inspiratie?
Ik zou niet willen zeggen dat het een wespennest is. Egypte inspireert al eeuwenlang opera en poëzie, dus dat is een geslaagde combinatie. Voor die tentoonstelling was er een specifiek perspectief dat ik niet eens als controversieel zou bestempelen. Er zijn mensen die zich destijds heel erg hebben opgewonden over die tentoonstelling, maar we moeten niet voorbijgaan aan de vele bezoekers die er veel lol aan beleefd hebben en het een interessante tentoonstelling vonden. En vanavond gaan we daar ook voor – het is best gezellig hier.
Hoe loopt de avond tot nu toe; wanneer is die voor jou geslaagd?
Er zijn veel mensen op af gekomen, een heel divers publiek én ze hebben er zin in! Op zo'n avond zie je het allemaal samen komen en dat is altijd bijzonder. De avond is voor mij geslaagd als je ziet dat mensen in het museum bezig zijn met de Oudheid, op speelse manier, op serieuze manier, en dat de Oudheid gaat leven! Dat kan door een workshop amuletten maken, een talk, maar het is ook prima om gewoon aan de bar een drankje te doen en naar de tempel te kijken – museumbezoek hoeft niet altijd serieus te zijn.