Nadat ze tweede werden bij de Nobel Award (2022), de Leidse Song van het Jaar wonnen (2023) en optraden op Roadburn (2024) komt Heath deze maand met hun eerste volledige album, ‘Isaak’s Marble’. Hoewel Heath een Haags gezelschap is, is de band dankzij gitarist Jordy Bouter toch voor twintig procent Leids. Ook zanger Mees heeft een band met de Sleutelstad: hij studeerde er muziektherapie en woonde er ook in die periode. Reden genoeg om langs te gaan in Den Haag om de band te vragen naar hun aankomende plaat, die op 10 mei in het PAARD wordt gepresenteerd.

De band verwelkomt ons in de gezellige Haagse huiskamer van Jordy, waar de boeken op kleur gesorteerd zijn en de katten af en toe even gedag komen zeggen. Sinds enkele maanden heeft hij Leiden verlaten en is hij naar Den Haag verhuisd. Vier van de vijf Heath-mannen zijn aanwezig en zitten ontspannen op de bank. “Leiden is voor ons een soort tweede thuisbasis. Veel mensen kennen ons door Jordy en doordat we in 2022 tweede werden bij de Nobel Award,” vertelt zanger Mees Vullings. “De uitgaansscene in Leiden is wel wat meer gepolijst, en ook wat minder zichtbaar dan in Den Haag. Daar is het allemaal wat ruiger,” vult drummer Dars Hellemond aan. “Maar een venue als Resistor zou qua sfeer ook wel in Den Haag kunnen staan.” Jordy benoemt dat er wel degelijk een grote scene is in beide steden, maar in Leiden is die veel meer verborgen. “Den Haag is als vanzelfsprekend een voedingsbodem voor ambitieuze muzikanten. In Leiden moest ik dat echt opzoeken. Als je zoekt vindt je het uiteindelijk wel, maar het zou meer zichtbaar moeten zijn. Hoewel het al beter is dan eerst. Underground-event ‘Dön't mïnd thë füzz’ is een goed initiatief, en ook iets als Psychedelicious bijvoorbeeld, is goed voor de lokale scene.”

Het meedoen aan de Nobel Award leverde Heath veel goede connecties op. Ze hadden veel aan het contact met Jan van der Plas, die ze leerden kennen door hun deelname. “Door hem zijn we waar we nu zijn,” zegt Mees. Toch dingen ze wel wat af op hun deelname aan de bandwedstrijd. Dars: “We zijn heel dankbaar voor de connecties en zichtbaarheid die we hebben gekregen, maar muziek is geen competitie. Het willen winnen van zo’n wedstrijd is eigenlijk niet waar het over zou moeten gaan als je meedoet.”

Jordy Bouter: "Door coole riffjes te verzinnen plant je een soort zaadjes, waaruit je een liedje probeert te laten groeien."

Geen vaste regels

Heath heeft onderhand een flinke fanbase weten te winnen met hun unieke modern vintage- sound en verhalende teksten. Hun muziek en voorkomen doet denken aan de hippietijd, maar zelf zien ze die hippe-invloeden heel anders. Dars: “Ik zou die invloeden meer psychedelisch willen noemen. Hippies hebben veel positieve connotaties, maar ook nogal wat slechte. Dus dat soort associaties willen we liever vermijden.” Mees: “We luisteren veel naar bands uit de seventies, zoals The Grateful Dead en de Alman Brothers. Die invloeden hoor je wel terug, maar we proberen het niet te kopieren. Je hoeft niet te maken wat al bestaat. Maar ja, mensen vergelijken je altijd met wat ze al kennen.”

Gitarist Isaak Heidenfors benadrukt dat het verwerken van zulke invloeden eigenlijk onbewust gaat. “We proberen niet expres te klinken als een band uit de seventies. Wel hebben we met elkaar een signature sound ontwikkeld die we echt zien als onze sound. We zijn allemaal in staat om een heel divers scala aan genres te spelen, maar je wéét wanneer iets een Heath-song is en wanneer niet. Soms gaan we jammen en dan is het niet ons geluid wat er onstaat, maar bijvoorbeeld stevige stonerrock. Daar kunnen we dan nog wel wat aan veranderen als we dat willen, zodat het toch bij ons past. Maar wat we bewust niet doen is een popstructuur volgen: tweeëneenhalve minuut, coupletje, refreintje... We willen niet vastzitten aan regels.” Dat blijkt ook wel uit het repertoire op ‘Isaak’s Marble’: het album omvat vier nummers die in totaal veertig minuten duren. Oorspronkelijk wilde de band vijf nummers op de plaat zetten, maar omdat een LP maar veertig minuten duurt, moesten ze uiteindelijk een nummer schrappen.

Schrijven is tuinieren

Binnen de band zijn er drie songwriters, die ieder een heel verschillende aanpak hebben. “We schrijven niet op een traditionele manier, maar gaan heen en weer tussen muziek en tekst en tussen verschillende fasen van het schrijfproces,” legt Mees uit. “Uit die wisselwerking ontstaat een verhaal, waar het nummer over gaat.” Volgens Jordy is songwriting het beste, maar ook het engste om te doen. “Je komt jezelf heel erg tegen.” Hij vergelijkt zijn schrijfproces met tuinieren: “Door coole riffjes te verzinnen plant je in feite een soort zaadjes. Daar probeer je dan een liedje uit te laten groeien. Het is cool als dat lukt, maar soms komt het niet. Het lukt vaker niet dan wel. Het is net vissen: je blijft ermee bezig en soms heb je beet.” Isak maakt het liefst een nummer helemaal af voordat hij het deelt met de anderen: “Mijn schrijfproces is elke keer anders. Meestal ga ik heel veel gitaarspelen en soms zit er iets bij dat ik leuk vind. Dat werk ik dan uit tot een nummer. Ik maak een demo en dan wil ik er het liefst eerst zelf een paar weken naar luisteren voordat ik het wil inbrengen in de band. Wat voor demo dat is, verschilt heel erg: soms produceer ik het helemaal op de computer, met drums programmeren, etc. Maar op een ander moment speel ik gitaar en zing ik erbij en neem ik het op met m’n telefoon en dan is dat de demo.” Voor drummer Dars zijn de door de gitarist geprogrameerde drumpartijen soms onmogelijk om na te spelen, maar hij probeert dan wel de groove ervan te behouden.

Gaspedaal

De band ziet hun vaste producer Arthur Vermeij van de Leidse Studio Veldroos als een soort zesde bandlid. “Arthur is de beste, hij begrijpt onze muziek. Hij heeft veel invloed op onze sound, want hoe een producer het opneemt, is heel bepalend voor hoe een nummer klinkt,” legt Mees uit. Jordy vult aan dat Arthur niet, zoals veel andere producers, alleen maar binnen bepaalde grenzen wil of kan werken: “Als wij aankomen met een nummer van tien minuten, laat hij ons dat niet korter maken bijvoorbeeld. Hij drukt het gaspedaal in en maakt er iets nog gekkers van. Zo brengt hij onze songs echt naar een hoger niveau. Als wij denken dat iets al helemaal dichtgeplamuurd is, trekt hij weer ergens wat open. Soms denk ik dan ‘Help, wat doet hij met m’n baby?’ Maar de nummers worden er eigenlijk altijd beter van als hij ermee aan de slag gaat.“

Dars Hellemond: "Het maakt me niet uit hoe goed de plaat het gaat doen, ik heb m’n droom nu al bereikt."

Magie

Wanneer vinden ze het album een succes? De band vindt dat het al een succes is, omdat het er is. Dars: “Opnemen van deze nummers was mijn droom. Al sinds m’n twaalfde wilde ik muzikant worden en dit soort dingen doen. Ik heb een heel andere achtergrond en nu kon ik echt de studio in met vier jongens die precies hetzelfde willen als ik. Het maakt me niet uit hoe goed de plaat het gaat doen, ik heb m’n droom nu al bereikt.” Maar als ze moeten kiezen tussen opnemen of live spelen, kiezen ze toch voor het laatste, omdat je dan in het moment zelf de muziek maakt. Op de releaseshow van 10 mei zal dat ook weer gaan gebeuren. Mees: “Onze muziek zit heel gestructureerd in elkaar, maar met stukken erin waarin we jammen. Het geeft een overweldigend gevoel om dat tijdens een optreden te doen, het gewoon laten gaan en zien waar je uitkomt. Dat is echt magie.”

Net voor publicatie maakte de Popronde bekend dat Heath in 2024 is geselecteerd voor dit reizende festival, bedoeld om de beste opkomende artiesten te laten horen aan andere steden. Momenteel is nog niet bekend waar en wanneer ze waar gaan spelen, maar houd de socials van Heath en de Popronde in de gaten voor updates.