...wil misschien ook lezen over deel één: het middagprogramma. We hebben coverage van SKINC, Loupe, Gladde paling, LE MOTAT, Mood Bored, MAURINO, Crown Compass, Studio Shap Shap en Batmobile.
Ook dit jaar zijn er weer duizenden uit Leiden en verre omstreken gekomen om zich te laven aan het hertje, al was het gelukkig wat minder druk dan het avonddeel van vorig jaar.
Voor het eerst in jaren waren er geen twee, maar drie podia. P1 en P2 waren traditioneel aan beide korte zijden, en ditmaal ook P3, met onder andere een silent disco met veel dj's. Droom mee met onze verslaggevers bij optredens onder reusachtige dromenvangers bij deel twee van Werfpop 2023: de avondeditie - van WIES tot Hang Youth.
Wie ‘deel twee’ zegt...
WIES
Stoer in je moerstaal
WIES is niet vies van een stukje emotie. ‘Ik zie ik zie’ is een bittere boodschap aan elke partner die denkt het gras groener aan de overkant is, en terwijl de zangeres verkondigt dat ze ook weg kan gaan, komt het publiek juist aanstromen. In de relatieve koelte van de avond lijkt het bezoekersaantal naar het reguliere peil opgekrikt te zijn, terwijl de band zonder veel geouwehoer tussendoor op standje stadionrock doorspeelt. Kindjes op de schouders van ouders klappen vrolijk mee met ‘Radiostilte’, gelukkig wel met gehoorbescherming.
Bandbazin Jeanne switcht tussen snaarinstrument en stemming, van trotse tour- en albumaankondiging naar het zwaar beladen ‘Blijf weg’, over het type vent dat zijn frustraties afreageert op zijn vriendin. Het repertoire overstijgt echter de grote boze ex, want ook de cultuurclinch ‘Gewoon je maat’ vind gretig gehoor (en kan met Nederlandse tekst niet onverhoopt Amerikanen boos maken). Saillant detail: de drummer laat zich niet kisten door een mankement in mobiliteit en is vandaag op krukken gekomen. Zalvend gaat de act over op ‘Wat is er misgegaan’, en van dit depri-dipje schieten ze door naar een Daft Punk-achtige draai op ‘Meisje’, terwijl er welkome wolken over het terrein schieten alsof de trippende toetsen ze aantrekken.
Dan heffen we een drankje tijdens de smartlap ‘Barman’, een meeblèrder over je verdriet verzuipen. Een steekproef tussendoor geeft aan dat de meerderheid van de toeschouwers al bekend is met de band, en de zangeres geeft nog kudos aan alle koppels die hun kids hebben meegenomen naar het festival. Wie weet zitten er toekomstige muzikanten tussen het kroost, en zullen ze dezelfde aanmatigende vragen krijgen als langskomen in het koddige ‘Bandje’. Een tour volgt in het najaar, dus hou de socials in de gaten.
Bas Kleijweg
Splendid
Broeierig participatiefeestje
Tien jaar geleden was Splendids mix van reggae, rock en soul ook te horen op Werfpop, iets waar de band tijdens het optreden een paar keer naar verwijst. Wij zaten toen nog in de moederschoot van 3voor12 Den Haag, dat meldde: “Al bij het allereerste nummer laat de band iedereen springen. De hitte weerhoudt niemand ervan om mee te springen, te dansen en te zingen.” Het is vandaag tien graden warmer dan toen, dus Splendid bereikt niet iedereen vanaf het begin, maar de band reist vast richting Jamaica. De zon is achter de wolken verdwenen, maar de band weet de tropische temperatuur van een half uur eerder moeiteloos op te roepen.
Dan valt na twee nummers de band opeens stil - de stroom op P1 is uitgevallen, P2 wiest in de verte door. Het tiental drukt zich op of vouwt zich in yogahouding, wachtend tot Edison succesvol aangeroepen is. Na vijf minuten kan het feestje verdergaan en danst het publiek massaler mee dan eerst. Zanger Patrick Schmitz ontbloot zijn gespierde bovenlijf en onthult een tattoo van een revolver met een vlaggetje uit de loop. Er is weer een verrassing, nu een leuke. Hans van Bommel wordt op het podium geroepen: deze superfan is voor de vijftigste keer bij een concert van Splendid, hij krijgt applaus van de toeschouwers en bier van de band.
Naast de zanger staan er nog negen bandleden op het podium: twee saxofonisten, een bassist, een drummer, een gitarist, een toetsenist, een percussionist en twee achtergrondzangeressen die zich door de hitte dansen. Vooral saxofonisten Bart en Jort Goderie, broers, en bassist Bart Jan Kerckhoff zwepen het publiek op. De band roept op het publiek op tot “een participatietraject”: “Het helpt de gemeente… Het optreden is al leuk, maar het kan fantastisch worden.” De set is er één van crowdpleasers, hun bekendere nummers komen voorbij, zoals ‘Back in the days’, ‘Longing for your love’ en ‘Again’. Dat helpt allemaal om het gras voor P1 te veranderen in een dampend, dansend veld. ‘The beach’ wordt massaal meegezongen, al is het, zoals de tekst gaat, “too hot in the shade.” Zanger Patrick vat zijn gevoelens voor de Leidse ontvangst samen: “Ik hou van mijn buren!”
Rogier van Nierop
“Feest lekker, maar lief blijven!”
Kees van Hondt
Doldwaze waanzin met takken en ballonnen
Op weg naar Kees van Hondt zie ik meerdere mensen opeens takken van de boom trekken. Ik begrijp niet goed waarom, maar in de verte zie ik dat zij niet de enige waren die een tak vasthebben. Bij podium twee zijn al meerdere bosjes aan takken en bladeren te zien. Apart, maar dat is pas het begin.
De set van Kees van Hondt kan alleen maar beschreven worden als een chaotische mix van feest en gekkigheid. Met meezingers en hitjes, feest- en carnavalsnummers zorgt Van Hondt voor een opgezweepte en zweterige massa, zelfs nu de temperaturen alweer wat dalen. Feestnummers zoals het Eurovisie-nummer 'Trenuletul' tot Nederlandse feestnummers zoals 'Snappie'.
Het publiek gaat helemaal los: mensen staan te zwaaien met takken, strandballen worden de lucht in gegooid en ballonnen werden opgeblazen om als volleyballen door het publiek te zweven. Bezeten door de muziek staat het publiek te dansen en worden er meerdere malen polonaises gevormd. Het publiek gaat helemaal los, tot het punt dat zelfs iemand een hele container op zijn schouder naar het podium tilt
Wie denkt dat het publiek uit z’n plaat ging, moet nog horen over het podium. Een groep mensen in verschillende kostuums staan te springen en te dansen: eerst verkleed als boeven en agenten, maar daarna ook als dierentuin dieren en strandgangers. De kostuums wisselen zich tijdens de set af, maar de dansers blijven hard doorgaan. Kees staat zelf trouw achter zijn dj-booth, wat droog vergeleken met zijn dansers, maar druk bezig met het produceren van meezingers en feestnummers.
Het optreden is een ervaring. Het is een feest wat opeens, als uit het niks, opduikt en meteen knalt. Met een puntmuts staat Kees van Hondt op het podium, en na het zien van zijn optreden kan het niet anders dan dat er wat magie in zijn werk zit.
Maxime Kok
Personal Trainer
Winnende losers
Personal Trainer zou zo de volledige soundtrack van een Judd Apatow-film (denk Superbad) kunnen maken qua sfeer die ze uitstralen. Vrolijk falend door het leven, maar de muziek trekt je naar binnen als een draaikolk. De warmdraaier is een beetje lui totdat de zanger de micstand de lucht in heft als een banier en de trompet van sussend naar snel schiet. Hoofdpersonen in de liedjes zijn je dagelijkse antihelden die mazen in de maatschappij glippen, relateerbaar voor iedereen die laat in de nacht zich heeft voorgenomen het leven om te gooien. In de thema springt vooral ‘Former puppy’ eruit als dolmakende desillusie, makkelijk mee te zingen en met triomfantelijke trompet.
Bij bijna elk nummer kan het publiek met gemak invallen, en er is zelfs een stukje participatie waarbij een dame de stage op getild wordt om een tweede tamboerijn te bemensen. Inmiddels dampen de bandleden praktisch en sneuvelen de shirts, waarna de bandleider overgaat in een bedwelmende buikdans. Zelfs dansen wordt aangemoedigd tijdens ‘Rug busters’, funky vreugde met een Fatboy Slimverwijzing. Tijdens de tweede helft van de set barst het echte circus los. Één track verandert in volledige camp met pianopret en geinige stemfilters. Op een ander moment doet de toetsenist alsof hij zingt terwijl de zanger souffleert in een persiflage van playback. Jongleren met de tamboerijn mislukt jammerlijk, maar de aanstekelijke muziek lijdt niet onder al deze stunt.
Één van de uitsmijters bevat een breakdown die toch het best omschreven kan worden als terrorcore, en er gaan zelfs een paar toeschouwers bewust hakken. Ook ontstaat er een mosh die helaas maar op een laag pitje staat. Naast veel applaus krijgt de band als beloning van één van de bezoekers ook nog een kaasbroodje toegeworpen, alhoewel de zanger wel toegeeft dat ze al best wel wat bolletjes backstage hebben. Dit is slechts één van de grappige momenten, maar samengevat is de set energieke anarchie.
Bas Kleijweg
Door hertenogen (deel 2)
Net als bij de middageditie liepen er fotografen rond, onder andere Rogier. Voor zijn lens kwamen fabelwezens: van draak en superheld Leiden tot tubaspeler. Kijk je mee?
MICH
Zonneschijn door de speakers
Neem een mix van postpunk, krautrock, shoegaze en new wave. Voeg er een flinke scheut dansbaarheid aan toe en daar heb je MICH. Terwijl het langzaam begint af te koelen, begint de zeskoppige Amsterdamse band vol enthousiasme aan hun set. De band bestaat uit een zanger, een zangeres, twee gitaristen, een bassist en een drummer.
Een catchy gitaarriff klinkt door de speakers en al gauw springt leadzanger Bastiaan blij op en neer. Het publiek is nog wat verlegen en kijkt knikkend met het hoofd toe.
Tijdens het tweede nummer, ‘Back to bed’, begeven steeds meer nieuwsgierig Werfpoppers zich naar podium twee. MICH werkt als een magneet voor mensen die zin hebben in een dansje. De heupen gaan heen en weer en de hoofden op en neer. Bij het nummer Traydips gaan de voetjes, ook bij de band, van de vloer. Of in dit geval het platgestampte gras. In drie kwartier ramt MICH er maar liefst veertien nummers doorheen. Het publiek werkt zich flink in het zweet. De mengelmoes van dromerige en dansbare liedjes maakt de act perfect voor temperaturen als op deze hete dag. Het ietwat lome publiek wordt even wakker geschud door MICH. Het lijkt net alsof er zonneschijn door de speakers klinkt. De dreunende bas en golvende synth zijn de kers op de taart. MICH heeft, ondanks de hitte, Werfpop flink aan het dansen gekregen. En hoe.
Lieven Taverne
Sticks
Zinderende introspectie
Sticks (met support van trouwe MC Kubus) mixt de rol van muzikant en motivatiespreker tijdens een optreden met lyrics die scherp zijn op het nano-niveau. Gehuld in het zwart en met spaarzame belichting beginnen de nummers beschouwend en naar binnen gekeerd, waarbij voor het perspectief sommige helemaal uit 2007 stammen. Sindsdien is de artiest natuurlijk veranderd, en de balans tussen oude levensstijl en nieuwe verantwoordelijkheden wordt afgewogen in het koele ‘Vogelvrij’. Van veraf op het publiek kijkend valt pas echt te zien hoeveel loyale fans er zijn meegekomen, en de rapper rekent erop dat ze nieuwe bekeerlingen maken door naaste publieksleden mee te laten veren op ‘Gekke Gerrit’, een hilarische tirade over tryhards.
Maar het succes is Sticks niet naar het hoofd gestegen: hij kan ook spotten over zijn schrijfproces en de soms wat gezochte schijnrijm, en verkondigt zijn dankbaarheid voor wat hij heeft in ‘Privileges’. Geen van de bars klinken echter bizar, en de mix van Engelse en Nederlandse termen liggen natuurlijk in het oor. Hij staat echter niet alleen op het podium: ook Kubus krijgt de kans om te shinen en verandert de draaitafel tijdelijk in een spinnewiel dat waanzinnige geluiden weeft. Het publiek blijft even enthousiast en speelt volleybal met een stel ballonnen en zelfs een verdwaalde pleerol.
Er komt veel werk langs van meest recente album ‘Alles over hoop’, waaronder ‘Onbetaalbaar’, een collab met Paul de Munnik die ook solo feilloos klinkt. Rode draad blijft het hoofd helder houden over wat er echt toe doet in het leven. Een set vol klasse zonder kapsones.
Bas Kleijweg
Ontzettend Leids
Pieter Adriaanszoon van der Werff is de naamgever van het park waar Werfpop in 1982 voor het eerst werd gehouden (met de Div, trouwens, als headliner: ‘aggressieve Nederlandstalige rock, behorend tot de “nieuwe golf”, aldus de archieven). Van der Werff staat in de geschiedenisboekjes en de mythologie vanwege zijn onverzettelijkheid als burgemeester van Leiden ten tijde van het beleg door de Spanjaarden tijdens de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648).
Tijdens deze omsingeling, die vele inwoners van Leiden tot honger en wanhoop dreef, zou Van der Werff hebben gezegd: ‘Eten heb ik niet, maar ik weet dat ik eens moet sterven. Als gij dan door mijn dood geholpen zijt, slaat de handen aan dit lichaam, snijdt het in stukken en deel het uit zo ver als mogelijk is. Ik ben dan getroost.’
Of Van der Werffs stadsgenoten werkelijk zijn overgegaan tot kannibalisme, laten we maar even over aan jouw verbeelding. Hoe dan ook, niet veel later trokken de Spanjaarden zich terug en werd Leiden bevrijd (‘ontzet’ heette dat toen) op 3 oktober 1574...
Ruben Verheul
“Crowdsurfen, slamdancing en stagediven zijn ten strengste verboden…”
Black Sun Empire
Energieherinjectie
De drum ‘n’ bass van stamgasten Black Sun Empire vormt met Hang Youth het toetje en mag het festival afsluiten. Deze Utrechtse act stond ooit op Lowlands en Glastonbury, dus Werfpop laten dansen moet een makkie zijn. En -spoiler- dat lukt, alleen de allersterkste festivalfeestbeesten zijn nog over. Iedereen heeft zanger MC Multiplex al eerder gezien, want die stond al de hele dag op P2 als presentator. Met zijn rossige baard, groene tattoos en Dalísnor onthoud je hem. Hij rent heen en weer, zingt en moedigt ons aan om het vuur in de harten en ledematen op te poken, energiek alsof hij er niet al een werkdag op heeft zitten. Hij weet het publiek als een harmonica te bespelen. Achter de draaitafel staat Milan Heyboer, één van de drie van mannen achter BSE. Hij beweegt regelmatig met een fanatieke blik zijn rechterarm en lijf mee op het ritme. De nummers, met teksten waarin “Black Sun Empire” vaak terugkomt, spuiten uit de boxen; er zit maar één stand op deze versnellingsbak en dat is de zesde. Breakbeats, samples, een ultralage bas: het zit allemaal in hun duistere drum ’n bass.
Hun muziek is the slotact that refreshes en geeft nieuwe energie na de middagloomheid. Zo ver ik kan kijken, twaalf rijen naar voren en naar achteren, danst iedereen vanaf het eerste nummer mee. Dat gebeurt met steeds meer overgave, of de dansers nu acht zijn of zestig. Vooraan gaat pogoën over in pitten. Het publiek gaat steeds dichter opeen staan, ook voor ruimte voor de pit, en dansen wordt regelmatig eerder meewiegen – voor verfijnd voetenwerk is geen plek meer. “Feest lekker, maar lief blijven!”, maant de zanger. Rondvliegende strandballen en een lichtshow met blauwe schijnwerpers en oranje ledlampen maken het af. “This is how we like it” – inderdaad; anderhalf uur optreden voelen als twintig minuten. Dan valt het doek: "Leiden, dit was Werfpop 2023, ik zie jullie allemaal volgend jaar!"
Rogier van Nierop
Hang Youth
Protestpunk viert dubbel feest bij het afsluiten van Werfpop
Diep in de avond is het tijd voor de headliner. De punkband Hang Youth heeft de afgelopen jaren naamsbekendheid verworven door moderne protestnummers over huidige politieke en maatschappelijke onderwerpen. In dat opzicht is het dan ook een extra speciale avond voor de band. “Iedereen gefeliciteerd!” roept Abel van Gijlswijk, zanger van Hang Youth. Hij verwijst naar de val van het kabinet Rutte IV de avond ervoor. Met nummers zoals ‘Ik geef een nier voor geen Rutte IV’ is te horen dat de band zacht gezegd geen fan is. De avond is dan ook dubbel feestelijk voor de band: het afsluiten van Werfpop en het nieuws van zaterdagavond. Van Gijlswijk roept ook al “Ik geef mijn lijf voor geen Rutte V, ik snuif een bamischijf voor geen Rutte V.”
In de muziek van Hang Youth komen nog veel meer maatschappelijke uitingen naar voren. Met nummers over Shell en Tata Steel neemt de band een echte protestplek in zoals punkrock ooit begonnen is. En punk is het zeker: harde gitaren en een denderde bas vormen een echte wall of sound. In korte stoten krijgt het publiek een zee aan punkrock over zich heen.
Niet alleen de muziek gaat hard, ook de lichtshow is groots. De leden van Hang Youth zijn vooral te zien als silhouet: doordat al het licht van achteren het veld op schijnt, zie je alleen de uitlijnen van de bandleden. Het zorgt voor een mooi effect, waarbij je ze heel goed ziet springen, spelen en schreeuwen.
Op het podium zijn meerdere vlaggen te zien met verschillende uitingen. Vlaggen met het Shell en VVD-logo, een Iraanse vlag met een feministisch logo erop en een Nederlandse vlag, ondersteboven met de hamer en sikkel in het midden. Net als de bandleden worden de vlaggen van achteren belicht en zijn ze goed zichtbaar in het donker van de avond.
Hang Youth is anti-establishment en dat laten zij op zaterdagavond weer goed laten zien: kapitalisme is slecht, geld is nep en de Belastingdienst is misschien een leuk idee, maar slecht geregeld. De band heeft van zich laten horen en iedereen die aanwezig was, weet waar ze voor staan. Een ijzerharde act die het publiek met veel energie naar huis stuurt.
Maxime Kok
Mede mogelijk gemaakt door...
Heb je genoten van ons verslag (inclusief de ‘middageditie’)? Graag gedaan!
Had jij graag een bijdrage geleverd... tekstueel, visueel, logistiek? Welkom!
Net als Werfpop is 3voor12 Leiden afhankelijk van de inzet van vrijwilligers. We hebben een goed, gezellig team. Maar we zouden graag groeien: een bredere dekking van de muziekscene, nieuwe dingen oppakken en soms ook gewoon het werk iets gelijkmatiger verdelen. Kortom: we kunnen jouw creativiteit goed gebruiken.
Wij zoeken schrijvers (voor album- en concertrecensies en festivalverslagen, persberichten en ander nieuws van lokale acts), interviewers (van lokale talenten, organisatoren en andere deelnemers aan Muziekstad Leiden), fotografen (van concerten en festivals, maar ook portretten van bands en organisatoren), en tekstredacteuren (om content te corrigeren).
Dit gebeurt niet alleen in sprookjes: vorig jaar meldden zich bij Werfpop spontaan twee fotografen aan, Charlotte en Morwenna, die dit jaar voor ons verslag doen van deze editie van Werfpop!
We kunnen je geen salaris bieden, maar wel eeuwige roem. En natuurlijk volop gelegenheid om journalistieke ervaring op te doen, de scene van binnenuit te leren kennen en te werken in een tof team. Dat alles ter meerdere eer en glorie van Muziekstad Leiden en hoe jij daaraan invulling wilt geven.
Stuur ons een mailtje: 3v12leiden@gmail.com.