Kenny Anders, muzikant voor wil en dank Kenny Anders, muzikant voor wil en dank

Van huis uit is Kenny een sociale man. “Mijn moeder vertelde pas dat ik er altijd al voor een ander wilde zijn, steun wilde geven. Als in de klas iemand alleen was, deed ik er iets mee. Dat heb ik natuurlijk niet van een vreemde. Mijn ouders zijn allebei sociaal en lief.” Tegelijkertijd kende en kent Kenny ook onzekerheden. “Ik had in mijn pubertijd angsten, spreekangst bijvoorbeeld. Maar ook in groepen zijn, vond ik moeilijk, ik stond liever niet “in the picture” zeg maar.”

Om zichzelf beter te begrijpen schreef hij zich in voor de studie psychologie. Die studie was leerzaam. “Ja, daar heb ik veel uitgehaald. Overigens ook uit de lessen die ik kreeg bij mijn baantje als taxichauffeur, toen ik nog niet zo goed wist wat ik wilde worden. Daar heb ik veel verschillende mensen gesproken, waardoor ik veel inzicht kreeg in het leven. Ieder mens heeft zijn eigen verhaal. Daar kun je alleen maar respect voor hebben, tenminste ik wel.” Sociale vraagstukken, nieuwsgierigheid en creativiteit kwamen mooi samen in zijn scriptie, waarin hij zich afvroeg of micro doseringen van psychedelische truffels effect op creativiteit van mensen heeft. Ondanks dat dat effect niet is aangetoond, gelooft Kenny er wel in. “En ondanks dan weer dat, creëer ik zelf als ik nuchter het beste. Begrijp je me nog?”

Als tiener was hij al fan van Amerikaanse rappers, onder andere Lil Wayne. Ze inspireerden hem. “Dan zat ik samen met vrienden op onze kamertjes muziek te maken. Die rappers vonden we te gek. We deden die eerst vooral na. Later probeerden we eigen nummers te maken. Het was natuurlijk nog niet zo goed, maar het heeft wel geholpen een stijl te ontwikkelen.”

Kenny schrijft zijn teksten van jongs af aan in een dagboek, in notities en hij maakt spraakopnames. Om woorden te geven aan zijn gevoel en om dingen te kunnen begrijpen. “Daardoor kan ik mij veilig voelen.” Die teksten gebruikt hij in zijn nummers. “Het zijn persoonlijke en misschien wel kwetsbare teksten. De Nederlandse rapper Fresku is voor mij een belangrijk voorbeeld. Die schroomt niet zich kwetsbaar op te stellen. Daar voel ik mij ook in thuis. Ik ben niet een stoere “gangsterrapper”. Dat past niet bij mij. Ik vertel liever een echt, eerlijk en menselijk verhaal waar iedereen zich in zou moeten kunnen herkennen.”

In 2019 trok hij de stoute schoenen aan en bracht zijn eerste nummer uit: ‘Ik kan het niet alleen’. “Dat was enorm spannend. Het nummer zette de toon van wat ik maak. Kwetsbaar met kracht, wanhoop en klasse tegelijkertijd. Muziek maken kan ik overigens ook niet alleen. Ik doe dat met anderen. Door het uitbrengen van muziek ontmoette ik mensen en samen komen we verder. Joris Kaijim bijvoorbeeld. Joris kan mixen, is videograaf, editor en DJ, een alleskunner dus en heeft bovendien een studio. Anderen maken weer liever teksten en kunnen rappen. Zo gaat het bij ons. Kenny Anders is niet alleen. We zijn een groep. Zo ontstond het nummer ‘Oceanen ogen’, met Stidgin Kridginches en Monnik. Dat nummer werd goed ontvangen en had wat mij betreft best viraal mogen gaan.”

Afgelopen november kwam het eerste album van Kenny Anders uit: 'Schaduwwerk'. Dat is wederom een samenwerking met anderen, bijvoorbeeld flamenco-gitarist David Huson. “Ik had de laatste jaren zelf wat met gitaar gepingeld en natuurlijk teksten verzameld. Ik stuurde David het gepingel op en vroeg hem of hij daar iets mee kon. Toen ik het terugkreeg was het gelijk goed. Het klopte perfect. Toen zijn we met De Kenny Anders groep verschillende ideeën uit gaan werken. Ik ben blij met het resultaat, het gevoel en de nuance is fijn. Daar deden we het voor.” Credits voor het album: Mix: Jony Wegewijs - Master: Bas de Meijer - Featurings: Yaëlle, Jarred KdJ, Stidgin Kridginches - Eindeloze hulp en input: Juhp

Als mens is Kenny een verbinder. Hij verbindt ook zijn passie muziek maken en kennis van psychologie bij elkaar. Met muziek mensen helpen, dat is wat hij wil doen. “Mensen coachen en samenbrengen met behulp van tekst en muziek maken, gaat mij gemakkelijk af.” Dat ontdekte hij voor het eerst in een project voor de bibliotheek van Bergen op Zoom. Als rapper mocht hij voor festival Popmonument optreden in de bieb. Daar wilde hij iets speciaals van maken. In een week tijd werd met een groep laaggeletterden een tekst en lied gemaakt dat op het festival werd opgevoerd. Inmiddels staat zijn derde opdracht in de agenda. Deze keer in de bibliotheek van Waalwijk. “Het is heel mooi om dit te kunnen doen. Zo kan ik met mijn muziek en mijn talent om mensen te helpen iets betekenen. Dat voelt goed. Het gaat erg over hoe ik zelf mijn teksten en muziek inzet. Over kracht halen uit kwetsbare teksten. In de groep ontstaan telkens mooie dingen. Ik kan mensen zich veilig laten voelen. Ze stellen zich voor elkaar open. We vertellen elkaar verhalen. We huilen en lachen met elkaar, gaan aan het werk en hebben dan aan het einde een lied in handen dat over ons gaat. Dat verbindt en werkt helend. Iedereen wordt er blij van. Met muziek en taal help ik mezelf en anderen op weg.”

“Ik leer zoveel op dit moment. Hoe je muziek maakt en hoe je met anderen samenwerkt. Daar ga ik nog even mee door. Met groepen werken is mooi werk. Samen muziek maken is het allerleukste. Ik wil blijven leren met de band die we op dit moment vormgeven, blijven groeien. We zetten een uniek geluid neer met een mix van allerlei stijlen, zoals Nederlandse hiphop, flamenco, reggae en pop, met een vleugje Engels. Wij speelden vorig weekend op Schiermonnikoog en dat sloeg zo aan dat we een hele mooie gig aangeboden kregen op 23 september op de Grote Markt in Groningen. Daar hebben we zin in. Ik heb ook een nieuwe baan overigens, als begeleider van mensen met autisme. Ik krijg het druk de komende tijd.”