Voor de eerste keer in meer dan tien jaar was de Duitse hardrockband DŸSE terug in Leiden. Dit duo speelde in Resistor. Dit concert werd een sandwich van twee noiserockburgers met daartussen bijtgrage, sappige flamenco. Er was namelijk een voorprogramma met het Leids/Haagse Life Savings en het Britse The Flamenco Thief.

Local heroes

Noiserock komt voort uit de punk en benut extreme vormen van distortion in bijvoorbeeld elektrische gitaren. De local heroes van Life Savings mochten als openers laten horen hoe dit klinkt. Donkere, dreigende noten rollen op ons af, korte stiltes bieden de noodzakelijke adempauze. Trage tonen boren zich in ons toehoorders. Bij het vierde nummer trilt de grond voor het podium flink van de bastonen. Drummer Timothy Plevier speelt uitstekend, lekker hard en strak. De stem van zanger/gitarist Gabry de Waaij wordt helaas grotendeels overstemd. Het publiek verschuilt zich eerst achter in de zaal, maar bij de laatste twee nummers wordt er behoorlijk geheadbangd. Bij het rustige laatste nummer klinken de klappen van de drummer als zweepslagen.

Eenmansband

Solo-artiest The Flamenco Thief heet eigenlijk Craig Sutton en komt uit Bristol. Hij vormt de brug tussen het trio van Life Savings en het duo van DŸSE. The Flamenco Thief vormt in zijn eentje een veelkoppige band door slim gebruik te maken van een loop pedal dat stukjes muziek opneemt en meteen kan afspelen. Daardoor kan hij meerdere melodieën samensmelten tot een mix, ondersteund door een keyboard en schud-ei. Door te trommelen op de gitaarklankkast voegt Craig een soms razendsnelle beat toe aan zijn flamenco. Aan hem kun je zien wat de ervaring van een jarenlange Europese tournee brengt – zijn timing is superstrak en hij weet razendsnel alles op zijn looper te vinden. Op zijn t-shirt staat ‘Refused the shape of punk to come’, als uit Dickens’ A Christmas carol. Zou dat op de post-punkers van DŸSE slaan? Nee, want Craig verzekert ons dat hun optreden “fucking wicked!” wordt – en gelijk heeft hij.

© Rogier van Nierop
© Rogier van Nierop

Moshen für das Mutterland

DŸSE werd verwekt in Amsterdam en opereert vanuit Berlijn; in Duitsland spelen ze voor uitverkochte grote zalen. Hun bezoek aan Leiden maakt deel uit van hun Europese Widertour ter promotie van hun vorig jaar uitgekomen album ‘Widergeburt’ (wedergeboorte). De set die ze spelen bestaat grotendeels uit nummers van dit album, maar ook van ‘Das Nation’ uit 2014.

Op ‘Widergeburt’ speelden ze elk nummer met een andere gastbassist. In Restistor staan ze met zijn tweeën op het podium: Andrej Dietrich (gitaar en zang) en Jarii van Gohl (drums en zang). Ook zonder bas blijft de muziek live overeind. Ze hebben er duidelijk zin in en knallen er meteen vol in. Een aangename geluidsmuur dendert op ons af, met hier en daar gelukkig wat luchtgaten van pauzes en tragere stukken. Daardoor komen hun mokerslagen des te beter aan. Het klinkt als een mix van stonerrock en metal, de zang is hard maar grunten wordt het niet.

DŸSE is erg energiek, zowel in hun muziek als hun spel. Vooral bij drummer Jarii is zijn hele lijf constant in beweging. Halverwege het optreden zijn hun polo’s al doorweekt van het zweet. Meestal kunnen ze zich afzonderlijk uitleven op de muziek, zelfs een korte blik is niet nodig, zo goed zijn de bandleden op elkaar ingespeeld. De mannen zingen afwisselend in het Engels en het Duits en brengen een mix van maatschappijkritiek en humor. Dat laatste laten ze onder andere horen in ‘Out of tune’, Andrej en Jarii zingen expres alles vals en verkeerd getimed. Het publiek zingt mee, steeds ongelijker. Als toegift belooft de band een “ABBA/Slayer/Taylor Swift-cover” en speelt een punknummer, dus kort en snel.

De blijdschap en het fanatisme bij het publiek zijn enorm. Het danst met volledige overgave, als op een bijeenkomst van de Pinkstergemeente. Toeschouwers doen hier vanaf het begin mee en al bij het derde nummer ontstaat een massale mosh die regelmatig zou terugkeren. Ze lijken te zeggen: “Widertour? Komm bitte wieder!”

© Rogier van Nierop