Het is zaterdagavond. Op de binnenplaats van het oude schoolgebouw verzamelt het publiek zich bij de groepsleiders. Elk groepje, bestaande uit pakweg tien deelnemers, volgt een eigen route langs een selectie van de optredende acts. Wie op tijd is, kan ‘kiezen wat de pot schaft’, en zich bij een groepje naar keuze aansluiten: onze gidsen dragen borden waarop staat welk groepje welke acts zal bezoeken.
Als verslaggevers zijn we al ingedeeld en mogen we op stap met Sabine. Ze neemt ons mee naar de oude gymzaal van de Nieuwplaatz, waar we twee acts te zien krijgen. “Was je ook bij het eerste Amuse Festival?” vraagt iemand in de groep. Oh ja, dat was in 2017, nog op de oude Nieuwplaatz-locatie aan de Ter Haarkade. Het had een ietwat andere opzet, maar een deel van de destijds optredende acts is ook nu weer present. Leuk om te zien hoe deze bands zich in de tussentijd ontwikkeld hebben.
We hebben er lang op moeten wachten, maar afgelopen weekend was dan eindelijk de tweede editie van het Amuse Festival in de Nieuwplaatz. Een culturele proeverij met een wat andere opzet dan de eerste. Evengoed een veelzijdig menu met veel live muziek, maar ook theater, geluidskunst en meditatieve ontspanning. Genieten voor de uitgehongerde festivalganger dus.
In de gymzaal
De eerste act die we zien, bestaat echter nog maar kort. The Latin Train laat ons wegzweven naar verre oorden op chille Afro-Cubaanse grooves met fijne basriffs, steady drums, swingende conga’s, aanstekelijke toetsenlicks en een meeslepende dwarsfluit. Gaandeweg wordt hun set meer uptempo en zitten we uitbundig mee te wiegen op de gymzaalbanken. Op deze muziek kun je toch niet stil blijven zitten? Wel zijn we nu meteen lekker los voor de rest van de avond.
De optredens zijn maar kort, het zijn niet voor niets ‘amuses’. En dus moeten we na vier nummers alweer afscheid nemen van dit swingende gezelschap. Maar elders in de gymzaal staat de volgende act alweer klaar: met een ingekorte versie van hun rockopera ‘Sweet Sally, Sad Departure’ serveert The Stream een menu van bombastische, soms dramatische rocksongs, ondersteund door de afwisselend vederlichte en dan weer energieke dans van Rosa Alessie. Van lang uitgesponnen intro waarin Jan Stroomers pianospel centraal staat, voert The Stream ons naar het wat meer catchy en misschien zelfs jazzy ‘Today’, om af te sluiten met ‘Sally’, het titelnummer van de rockopera dat juist de dag ervoor als single is uitgebracht.
Contrast
Na dit rockgeweld moeten we even bijkomen en neemt Sabine ons mee naar een schaars verlichte chillruimte, alwaar ‘de bar open is’ – lees: je zelf drankjes uit een koelkast mag halen en op een lijstje schrijven wat je consumeert. Uitgerust en gesterkt gaan we vervolgens naar De Nachtelijke Escapades, die met een mix van Nederlandstalige funk en hiphop een strakke set neerzetten. Met hun single ‘Vliegen vallend door de lucht’ als opener zit de sfeer er meteen goed in. Vervolgens komen ook wat nieuwe, minder bekende nummers voorbij, die minstens zo opzwepend werken. Zo te zien hebben de mannen het op het podium ook enorm naar hun zin met elkaar. We zouden best willen meespringen zoals frontman Daniël doet, maar helaas... vanwege corona kan dat nog even niet.
Wat een contrast met de volgende act: voor Out of Skin betreden we een vrijwel verduisterde ruimte. Dit vanwege de lichtshow die Lennert van der Valk speciaal voor de band ontwierp. Met schaarse schijnwerpers en projecties die weerkaatsen in spiegels op de vloer ontstaat een bijzondere sfeer die de ruimtelijke, mysterieuze muziek van Out of Skin onderstreept. De projecties zijn helaas niet vanaf elke zitplaats goed zichtbaar, maar met hun synths en samples, bas- en gitaarklanken en natuurlijk de stem van Wouter weet de band het publiek te betoveren in deze intieme setting. Je zou er haast stil van worden, maar als de groep wordt uitgenodigd tot tweestemmig (!) meezingen doen we dat toch enthousiast.
Kampvuurvibe
Ook bij Thomas Scherder mag je meezingen. Hij is derdejaars student aan het conservatorium van Codarts en treedt op onder de vlag van pop-upfestival Leidse Lijsters. Met zang en akoestische gitaar brengt hij onder meer een ode aan het werk van Gerry Rafferty. “U weet wel , van ‘Bakerstreet’, met die saxofoon.” We zitten in een kring om hem heen en er ontstaat een gezellige kampvuurvibe. Maar Thomas heeft meer in zijn mars dan covers spelen. Het meest weet hij te raken met een eigen folknummer, waarin hij beschrijft hoe hij graag contact wil met andere reizigers in de trein, maar blijkbaar niemand daar op zit te wachten. Jammer dat het bij dat ene eigen nummer bleef, want dit smaak naar meer...
Afsluiter van de avond is de fysieke en visuele theatervoorstelling ‘NoNympho’ van Theatergroep Hardt. In dit aangrijpende stuk nemen de jonge actrices Chaja Girard, Maartje Braakman en Lisa Frederiks ons mee naar de belevingswereld van pubers die denken tijdens de seks vooral de ander te moeten pleasen. De beklemming en het ongemak is duidelijk voelbaar. Na het slotapplaus verlaten we de zaal met een hoofd vol indrukken. Wat een veelzijdig scala aan acts en wat gaaf om dit allemaal op één avond te zien nadat we de festivals zo lang hebben moeten missen.