Rapper/producer Babs strijdt tegen genderstereotypes Rapper/producer Babs strijdt tegen genderstereotypes

Babs Schutte groeide op in Leiden en studeert momenteel aan het ArtEZ conservatorium in Enschede, waar ze in het derde jaar van de opleiding MediaMusic zit, een opleiding voor producers en audio-engineers. Ze schreef ‘Wie Was Ik Wel’ in de eerste week van de lockdown in maart, en dacht het nummer uit te brengen met een vette releaseparty als alles weer openging. Het liep anders, maar in plaats van een feestje is er wél een mooie videoclip, deze zal volgende week verschijnen. “Met elk nummer dat ik schrijf ontwikkel ik me weer verder, dus ik wilde het toch graag snel uitbrengen,” legt ze uit. “Bovendien vind ik het belangrijk om mijn boodschap uit te dragen. Dat kon niet wachten.” 

“Eerst was mijn haar nog wat korter dan nu, toen kreeg ik zo’n beetje overal de vraag of ik lesbisch was. Als ik vroeg waarom, zeiden ze dat zulk kort haar iets was dat alleen lesbiënnes hadden. Dat was ongelofelijk frustrerend. Ten eerste vind ik het super onbeleefd om iemand die je niet kent direct aan te spreken met een aanname over de seksuele voorkeur van die persoon, en ook dat iemand zo’n aanname doet op basis van alleen een klein uiterlijk kenmerk,”zegt Babs. Met haar single wil ze uitdragen dat je lekker moet doen waar je je goed bij voelt, ongeacht die stereotypen. “Mensen kunnen op basis van wat jij uitstraalt jou in een bepaald hokje zetten, maar dat nog niet wil zeggen dat dat ook bij jou past. Dat is iets wat je zelf moet ondervinden. Daarom is het belangrijk dat je altijd trouw aan jezelf blijft. Mensen zeggen wel eens tegen mij: ‘wat goed dat je altijd zo jezelf blijft’, maar dat is eigenlijk een raar compliment. Ik zou niet weten hoe ik iemand anders moest zijn en bovendien: jezelf zijn zou de norm moeten zijn!”

Het lijkt misschien makkelijk om te zeggen ‘wees jezelf gewoon’. Maar Babs weet heel goed dat dat niet altijd makkelijk is. Zelf werd ze op de middelbare school gepest omdat mensen haar ‘anders’ vonden. “Ik wil graag uitdragen dat het ok is om jezelf te zijn, en dat als je anderen ziet waarvan je niet helemaal begrijpt hoe het zit, dat je die dan gewoon moet respecteren.” Als artiest wil ze graag mensen representeren die zich onbegrepen voelen omdat ze niet in de standaardhokjes passen. “Vrouwen die klaar zijn met scheve genderverhoudingen, mensen van de LGBTQ-community die nog steeds een hoop shit over zich heen krijgen... maar ook bijvoorbeeld qua huidskleur en cultuur. Ik ben zelf half-Surinaams en zelfs daarmee heb ik me heel vaak niet echt comfortabel in een bepaald hokje gevoeld. Het hokje ‘wit, Nederlander’ past net niet helemaal, maar het hokje ‘zwart, Surinamer’ ook niet. Dat is altijd een beetje vaag geweest voor mij. In de door witte mannen gedomineerde muziekwereld ben ik ook daarin niet standaard.”

Babs schrijft al van jongs af aan eigen liedjes. Oorspronkelijk deed ze dat in het Engels, tot ze een keer voor de grap in het Nederlands schreef. “Ik ontdekte hoe fijn het is om in m’n moedertaal heel precies te kunnen uitdrukken wat ik wil vertellen. Wel spannend is het dat er bij een Nederlandstalig lied een vergrootglas over je tekst ligt, omdat het publiek elk woord verstaat en begrijpt.” Een nummer schrijven begint achter de laptop, vaak met een beetje improviseren. “Ik begin altijd met de productie, maar heb niet per se al in m’n hoofd bedacht hoe het moet klinken. Vaak ga ik gewoon wat stoeien met akkoorden. Voor ‘Wie wat ik wel’ begon ik met de drums. Dat gaf meteen een stoere, rebelse vibe, waar de tekst bij moest aansluiten. Ik begon met die eerste zin over m’n haar en binnen een paar uur was het hele nummer af. Het was een heel vloeiend proces.”