De dag wordt om 13:00 muzikaal afgetrapt door Redson op de Brouhaha stage. Redson won vorig jaar de Ster van het Noorden, een wedstrijd georganiseerd door het festival en Noordstaat, en mag daarom deze editie hier openen. De tent is helaas nog vrij leeg wanneer Redson samen met zijn gitarist en drummer het podium betreed, maar aan het enthousiame en de gretigheid van Redson kan dat zeker niet liggen. Het is mooi om te zien hoe vrienden en familie sommige songs volledig mee kunnen zingen en de tent langzaam voller loopt. We merken dat de tunes van Redson vandaag meer op de zang gefocust zijn en minder op de rap, wat jammer is aangezien de zang vaak nog wat wankel is en hierdoor niet goed over komt. Maar de catchy refreinen blijven desalniettemin wel in ons hoofd hangen en de vrolijke ombevangenheid van Redson werkt aanstekelijk waardoor de toch al zonnige middag nog net iets zonniger kleurt als we de tent weer verlaten.
Augustus is voorbij, maar gelukkig hebben we nog het Groningse festivalstaartje van de zomer: Hullabaloo. Dit nog vrij jonge festival bestaat nu vier jaar en duurt nu weer twee dage. Het is in zeer korte tijd uitgegroeid tot een festival met zowel regionale als internationale artiesten op de line-up. Dit jaar was het programma dan ook een vrolijke mengelmoes van verschillende stijlen en zowel opkomende als gevestigde namen en beloofd het ook nog het hele weekend heerlijk weer te worden. Kortom, op papier het recept voor een succesvolle editie! Wij doken zaterdag tussen het Hullabaloo publiek, om aan den lijve te ondervinden of de organisatie wederom een goed georganiseerd feestje kan neerzetten en kwamen moe maar enthousiast terug uit het Stadspark.
Redson
Roxy Dekker
Een hele stroom jongeren trekt inmiddels in de richting van de main-stage; niemand minder dan Roxy Dekker betreedt hier dadelijk het podium. Maar wanneer we op de time-table kijken moeten we echt even met onze ogen knipperen; ze speelt welgeteld een kwartier. Dat kan vast niet kloppen denken we nog, maar ja hoor, meer dan een kwartier speelt Roxy Dekker niet, terwijl je duidelijk om je heen ziet dat er veel mensen speciaal voor haar nu naar het terrein gekomen zijn. Weinig keus is er waarschijnlijk ook niet, want nadat ze Sugardaddy, Satisfyer en Anne-Fleur vakantie heeft gespeeld, is haar ouevre ook wel zo goed als op. Om de rest van de set dan maar op te vullen met covers is schijnbaar ook zo wat, dus daarna is het ook gedaan. Beter een kwartiertje shinen dan een half uur een set opvullen met nummer van anderen.
En nog een voordeel: genoeg tijd om even munten te halen en het terrein te verkennen. Bij het zien van de prijzen (8 munten voor 30 euro) moeten we wel even slikken en gaat ons hart uit naar alle jongeren voor wie dit hun eerste festival is. 4 euro voor een cola'tje doet toch wel zeer als je 14 bent. Helaas is inflatie ook hier pijnlijk voelbaar en dus drinken we toch met een dubbel gevoel ons eerste biertje.
Kopjek stage & Geheime oase
Hullabaloo heeft naast een selectie toffe artiesten ook veel ander vermaakt te bieden. Zo is er de Kopjek stage, waar het bloedheet maar erg gezellig is. Het podium is bekleed met slingerplanten en over de loop van de dag zullen hier allerlei DJ's setjes draaien om de mensen die even willen ontsnappen aan de echte massa te vermaken. Om de hoek van dit podium is ook een geïmproviseerde tent met silent disco. Als wij hier langskomen is er nog maar 1 zender beschikbaar, wat eigenlijk het hele idee van een silent disco ondermijnd, dus besluiten we ons naar de overkant van het terrein te verplaatsen over de stalen brug naar een nieuw en beetje verscholen gedeelte van het festival. Naast dat hier ook wat eettentjes te vinden zijn zijn er ook twee kleinere podia, nog een silent disco (met karaoke, een erg leuke toevoeging) en tussen de bomen kan je hier even lekker ontprikkelen. Een fijne oase van rust als de meute van vooral toch wel wat jongere kinderen je even iets teveel wordt. Er wordt hier zelfs gemoedelijk zittend in het gras een soort disco bingo gespeeld, toch wel lekker om even te zitten.
Roxanne Hazes
Na even te zijn bijgekomen van de muntenprijs en de meute is het tijd om een echte powervrouw aan het werk te zien in de Brouhaha. Roxanne Hazes heeft namelijk de laatste jaren echt haar eigen stijl en artistieke imago ontwikkeld en dat is 100 procent te merken aan hoe ze op het podium staat. Hoewel ze tegelijkertijd met The Chainsmokers speelt, en we daar even zijn wezen kijken, blijkt deze internationale act veel minder interessant dan wat Roxanne hier in de tent neerzet. Een mengeling van het durven laten zien van zowel je kwetsbare kant als het omarmen van je inner bad bitch. Roxanne deinst voor beide niet terug en laat hier zien dat Amsterdamse branie soms toch echt sterker is dan Amerikaanse. We snappen dat een festival als Hullabaloo grote namen op de line-up moet hebben om de kaartverkoop te bevorden, maar van ons mag er meer aandacht worden besteed aan ook de 'kleinere' nationale acts die dus hier vandaag zeker (soms zelfs meer) de show en ons hart stelen dan de internationale sterren.
Kraantje Pappie
Na al dat gedans, is het natuurlijk even tijd voor wat krachtvoer. Er is niet zoveel keuze als bijvoorbeeld op het bevrijdingsfestival, maar een lekker patatje doet wonderen. Ondanks dat het terrein inmiddels bezaaid is met mensen blijven de rijen bij zowel de eettentjes als de wc’s prima te doen. Alleen de doorloop bij de bar is soms wat langzamer, maarja daar valt ook zeker mee te leven. Dus op naar de volgende artiest op de main-stage: onze eigen Kraantje Pappie! En ja natuurlijk is dit een gewonnen thuiswedstrijd voordat Kraantje überhaupt het podium heeft betreden. Kraan weet als geen ander hoe het publiek te bespelen en dat hij een heel veld kan laten 'pompen,' is natuurlijk wat we van hem gewend zijn. Dus terwijl de schemer langzaam zijn intrede doet en de echte hitte wegtrekt is iedereen even welkom in de feesttent van Kraantje. En ja, dat is toevallig vandaag de main-stage.
Alsof het niks is.
Helaas kunnen we niet tot het einde blijven omdat we graag Sef en zijn band willen zien spelen aan de andere kant van de brug op de Razzle Dazzle stage. Dus laten we de main-stage achter ons en keren we terug naar de oase tussen de bomen aan de andere kant van het terrein.
Sef
Yousef Gnaoui, oftewel Sef heeft de afgelopen jaren meerdere prachtalbums afgeleverd en brak hiermee met het idee dat hij enkel en alleen de rest van zijn artistieke carrière Broodje Bakpao of De Leven zou moeten rappen. En dat Sef meer is dan alleen deze bekende nummers bewijst hij dubbel en dwars wanneer hij met zijn band het kleine podium tussen de bomen betreed. Sef hier plaatsen is een gouden zet van de organisatie. De ingetogen sfeer van het optreden blend perfect in met de locatie. Ja, het veld is helaas niet zo vol als dat Sef zou verdienen, maar de mensen die gekomen zijn wiegen bijna als 1 mens mee op de muziek. Ja natuurlijk leeft iedereen op wanneer Sef toch nog wel eindigt met zijn klassieker De Leven, maar dat hij meer is en kan dan alleen dit staat na dit optreden in iedereens hoofd gegriftt.
Joost
Dan is het tijd voor één van de meest besproken artiesten van het afgelopen jaar: Joost Klein. Nadat zijn Eurovisiedroom in duigen viel, was iedereen benieuwd hoe hij dit grote verlies als artiest maar ook natuurlijk als mens zou verwerken. Maar lang stilzitten deed Joost absoluut niet; no time to waste lijkt inmiddels zijn motto en ook vanavond is Joost ook niet van plan om zichzelf half aan het grote publiek dat zich heeft verzameld bij de main-stage te geven. Het veelal jonge publiek gaat dan ook vanaf seconde één, volledig uit zijn dak. Ja, het Friesenjung is hier in het Stadspark meer dan welkom en het lijkt bijna wel alsof het publiek door extra hard te dansen en mee te zingen Joost alsnog een hart onder de riem wil steken. Joost geeft zijn hart en ziel en zijn knallende show is stiekem toch wel een beetje een middelvinger naar de EBU. Maar daarnaast lijk Joost ook zeker klaar om voor eens en voor altijd verder te gaan en het hele Eurovisie-drama achter zich te laten. Door rook en nevel omhult verlaat hij het podium en valt langzaam de nacht.
Jason Derulo
Kijk, er zijn natuurlijk vast en zeker heel wat van onze trouwe 3voor12-lezers die hun wenkbrouwen optrokken toen Jason Derulo werd aangekondigt als afsluiter, en dat is ergens natuurlijk wel begrijpelijk. Derulo is glazuurpop ten top en beschikt misschien niet over het meest authentieke muzikale oevre, maar dat Jason een entertainer en publiekstrekker is, maakte hem juist volgens ons de perfecte afsluiter. Want voor menig 90s kid is en blijft Jason Derule een geliefde guilty pleasure. Dit zorgt er dan ook voor dat de gemiddelde leeftijd van het publiek (gelukkig) iets verder omhoog is gekropen wanneer Jason Derulo in vol ornaat, inclusief rook, vuurwerk en heel veel danseressen de main-stage betreed. Met zijn internationale flare en tot in de puntjes gechoreografeerde show weet Jason menig criticus voor zich te winnen. Tuurlijk spelen iets meer biertjes hier waarschijnlijk ook een rol in, maar dat er bijna door iedereen gedanst en meegezongen wordt met al zijn hits geeft de zaterdag een extra speciaal randje. Vooral hits als Talk Dirty, Savage Love en Want to Want Me doen het erg goed bij het publiek en iedereen geniet dan ook zonder schaamte van zijn knallende optreden.Hieruit blijkt maar weet dat Hullabaloo ook zeker grote artiesten kan huisvesten op Groningse grond. En dat is iets waar we als Groningers best heel trots op kunnen en mogen zijn.
Dus terwijl de confetti slierten nog langzaam uit de lucht dwarrelen en mensen snel hun laatste muntjes proberen op te maken, lopen we moe maar voldaan het Hullabaloo terrein af. Het was een hete, kleurrijke dag en een mooie afsluiter van de Groningse festivalzomer.