O de Groningse zomer, wisselvallig maar fijn, doordrenkt met mooie muziek, festivals en zomercafés. Hij leek eindeloos te duren, maar is tegelijkertijd ook vreselijk snel voorbijgegaan. Want terwijl menig stadjer de afgelopen week lekker aan het Noorderzonnen was en afgelopen woensdag het Gronings ontzet met vuurwerk en volksmuziek werd gevierd, staat helaas het einde van de zomer alweer voor de deur. Maar niet getreurd: ook al was augustus qua Groningse releases een rustige en sluimerende maand, hebben wij natuurlijk alles wat er is uitgekomen verzameld en onze ongefilterde mening gegeven. Geniet met en namens ons van deze Groningse muziek en denk nog maar even niet na over weer terug moeten naar de naderende 9 to 5.

tays & Tommie Rose | kom is dromen (EP)

De nieuwe EP kom is dromen van tays in samenwerking met Tommie Rose voelt als een ode aan jong zijn en de twijfels die hierbij komen kijken. Ookal duurt de EP maar een kwartier, elke track brengt een andere dimensie aan de korte film die tays en Tommie Rose voor je construeren. De titeltrack kom is dromen voelt aan als een funky trip in een oude Kia met je beste vrienden door een zomerse nacht. Het nummer schetst een plaatje van onbezonnen vriendschap, maar ook het gevoel van je dromen willen realiseren zonder onderweg teveel kapot te willen maken. Op de volgende track de franse laten tays en Tommie Rose zien dat ze ook muzikaal veelzijdig kunnen zijn. Het voelt alsof een Franse film noir je begeleidt langs introspectieve lyrics en mooie instrumentale licks en blazers.

Dit is de zomer gegoten in tracks van ongeveer 3 minuten. Het is knap dat tays en Tommie Rose in die paar minuten plek weten te maken voor zowel een ode aan vrienschap, een serenade aan een bloeiende liefde en twijfels over wanneer je nou echt tevreden zult zijn. Elk nummer is de andere verbonden maar ook zijn eigen scène in het geheel. Door de oprechte teksten die de hersenspinsels en twijfels van beide mannen prachtig verwoorden, voelt kom is dromen aan als een zaadje dat net geplant is en nog lang niet tot volle groei is gekomen. Een zaadje dat gevoed wordt door twijfels en door vallen en opstaan. Maar zoals tays het treffend verwoordt: "ik ben aan het vallen maar ook vallen is goed".

Robyn Yzerman | Lights Out

De nieuwe single Lights Out van Robyn Yzerman, voelt als the simple art of not giving a fuck gevangen in een vrolijk lieflijk zomers popliedje. Met de indie-achtige instrumentatie zou het nummer zo kunnen gaan over de liefde, maar Robyn bezingt juist hoe ze even geen zin heeft om de telefoon op te nemen, om te praten of om te bezwijken onder peer pressure. Nee, ze doet even helemaal niks, en daar is ze helemaal tevreden mee.

Het nummer is zowel fris in de zang en instrumentatie als in zijn thematiek. Het perfecte nummer voor die ene hete zomerdag waarop je to-do list lang is maar je echt even geen zin hebt om te socializen of je huis te verlaten. En daar dan oké mee zijn is moelijk, maar als Robyn het kan, dan kun jij het ook.

De Nachtwinkel | Verdwaald door de Papengang richting de Oosterstraat (Album)

Maar oké zijn met jezelf is nou eenmaal niet makkelijk en je kwetsbare kant laten zien kan nog moeilijker zijn. Maar gelukkig durft De Nachtwinkel deze kwetsbare kant op zijn nieuwe album Verdwaald door de Papengang richting de Oosterstraat wel te laten horen. Op het album laat De Nachtwinkel meer van zijn binnenwereld zien dan ooit tevoren en stelt hij vragen zoals: wie ben ik nou echt? En zal ik voor altijd alleen blijven? Grote, zware thema's die bij ieder van ons op donkere dagen wel eens door het hoofd spoken, maar waar bijna niemand een eenduidig antwoord op heeft.

Ook Ruben van De Nachtwinkel laat deze vragen onbeantwoord, maar plant wel een zaadje om over dingen na te denken en bij jezelf na te gaan wat nou echt belangrijk voor je is. Waar hij op Wie ben ik zijn innerlijke Leonard Cohen loslaat, hebben Slapeloosheid en Het Geeft Niet een veel lichtere toon waarmee innerlijke boze en twijfelende stemmen sussend het zwijgen wordt opgelegd. Want ja, vaak ben je je eigen grootse vijand, maar dat geeft niet: pas "als het stof is gedaald kan de nieuwe route worden bepaald." En deze route die De Nachtwinkel met dit album is ingeslagen is dan ook precies de goede. Verdwaald door de Papengang richting de Oosterstraat is poëzie op een wolkje van wanhoop en eenzaamheid. En ja, hier en daar een valse noot kunnen we dan heus wel mee leven.

Seb Zukini | Double Down (EP)

Ook de rauwe alternatieve rockband Seb Zukini kwam op het nippertje van deze maand nog met een nieuwe release: hun langverwachte EP Double Down. Het eerste nummer Honestly kwam al in mei uit en None Of It Will Last in begin juli, maar de rest van de EP liet nog een tijdje op zich wachten. Nu hij er eindelijk is blijkt Honestly in ieder geval het minst harde nummer van de plaat. De andere nummers zijn meer rock & roll en daardoor is de EP meteen een stukje harder dan het eerdere werk van de band. Niet alleen qua sound maar ook qua mix door producer Guido Aalbers. De samenwerking met Aalbers werpt op deze EP dan ook duidelijk zijn vruchten af en zorgt voor een vollere, ruigere sound.

Maar naast deze meer volwassen sound blijft de EP op inhoud wat achter. De thema's op bijvoorbeeld Teddy en Monkey See blijven te vlak in hun algemeenheid en tekstueel laat de band te vaak dingen in het midden. None Of It Will Last is dan wel weer enorm catchy en beschrijft het nostalgische verlangen naar het moment voordat het te laat is. Al met al is Double Down een wisselvallige EP, waardoor de plaat soms wat onhandig aanvoelt en niet zo goed raakt aan de intentie van de band voor "minder twijfel, meer liefde, passie en lust." Misschien is het tijd voor een nieuw hoofdstuk voor de band nu ze hebben besloten uit elkaar te gaan en enkel zanger Sebastiaan en gitarist Herman samen doorgaan. Toch jammer dat ze het niet hebben kunnen afsluiten met een overtuigende banger, maar soms is het nou eenmaal tijd voor een frisse wind.

Jadi D | Emotional

De nieuwe single Emotional van Jadi D lijkt op het eerste gezicht precies wat we van de zangeres gewend zijn: een pakkend popliedje met duidelijke R&B- en hiphopinvloeden. Maar waar haar eerdere releases vaak een inkijkje gaven in haar gedachten en emoties, blijft de inhoud van dit nummer vrij algemeen. Emotional gaat over het vinden van de liefde, een liefde die je emotional maakt, maar helaas worden wij als luisteraar niet echt emotional. Ja, de hook en het refrein zijn pakkend en zullen bij menigeen in het hoofd blijven hangen, maar de rest van het nummer voelt jammer genoeg wat onpersoonlijk en algemeen. Ondanks de mooie muzikale beats en de heldere stem van Jadi D, blijft dit nummer door de vele herhalingen eentonig en niet wat je van een love song van Jadi D verwacht. Emotional is dus niet de beste single die Jadi D in de afgelopen tijd heeft uitgebracht, maar dat maakt ons misschien juist wel nieuwsgieriger naar wat er nog gaat komen.

TAXITAXI | Teamleider

Toen TAXITAXI deze maand aankondigde een album te droppen met maar liefst 100 nummers hielden we ons hart vast. Kwantiteit over kwaliteit is in muziek zelden een goed idee en zelfs met de korte punknummers van TAXITAXI zou dit wel eens voor het eerst kunnen zijn dat de band de plank misslaat. Maar toen om 00:00 Teamleider uitkwam werd alles duidelijk. In elke versie (en ja, dat zijn er 100) van Teamleider heeft deze teamleider een andere naam: Pieter, Eva, Thijs of Jesus Christus, ze komen allemaal voorbij. Het is misschien wel goed afgekeken van iets als Dit Is Je Verjaardag, waar je ook duizenden versies hebt met bijna elke denkbare naam, maar liever goed gestolen dan slecht bedacht zeggen we dan maar. Kortom, een geniale (marketing)zet.

Het nummer zelf is recht voor z’n raap en luistert lekker weg, eigenlijk precies wat we van TAXITAXI gewend zijn. De thematiek raakt aan de typische kantoortermen die er in de carriërewereld naar je hoofd worden geslingerd en aan de rat race waar menig mens ingeslingerd wordt en lastig weer uitkomt. En zeg nou zelf; we hebben allemaal wel een teamleider gehad (of die nou Judith, Geert, Boudewijn of Amber heette) die je "topper" noemde op een dag waarop je allesbehalve een topper wilde zijn en het liefst op staande voet ontslag had genomen.