Als het gaat om de muziek in huis vroeger als kind: “Mijn vader beleefde altijd zijn emoties door de muziek. In die tijd had je alleen maar Nederland 1, 2 en 3 dus we draaiden ‘s avonds veel muziek.” “Als mijn vader dan iets mooi vond dan zette hij dat knetterhard aan. En dan ging hij in de kamer staan met zijn ogen dicht.” Die intense beleving, daar heeft ze dus het nodige van meegekregen. Maar de muziek zelf spreekt ook nog tot de verbeelding. Als voorbeeld noemt Ilja het nummer Het Land Van Het Zwarte Goud van Benny Neyman.
Dat nummer gaat over een kind wiens vader onder zware omstandigheden in de kolenmijnen van Limburg werkzaam was. Ilja: “Mijn ouders zijn allebei geboren en getogen Rotterdammers.” Ook al had je in Rotterdam geen kolenmijnen natuurlijk, het nummer was wel herkenbaar voor haar vader: “De bezieling was heel erg voelbaar bij dit nummer. Hij heeft me het laatst pas uitgelegd, waar het vandaan kwam. Ik heb dat lang niet geweten, maar toch voelde ik de diepere laag als kind al ergens.”
Andere nummers uit die tijd zijn Want Er Zijn Geen Wolven In Het Bos van Dimitri van Toren, en het nummer Liefde Van Later door Herman van Veen. Een bevriend kunstenaar is juist nu speciaal voor de familie een schilderij over het nummer van Dimitri van Toren gaan maken. Maar ook De Tomatenwraak van Peter Blanker, en het onvolprezen nummer Het Ei van Jaap Fischer werden vaak gedraaid. “De Tomatenwraak is hilarisch. Luisteren naar Peter Blanker was echt iets van mijn vader. Hij had al die nummers van deze artiest. Mijn moeder vond van haar kant met name het hoge volume een probleem.”