Afgelopen weekend vond Grasnapolsky voor de tweede maal plaats in de oude strokartonfabriekshallen van De Toekomst in Scheemda. Wij namen een kijkje en waren zeer te spreken over de herinrichting. Maar het gaat op een festival natuurlijk vooral om de muziek en Grasnapolsky is de ideale plek om nieuwe muziek te ontdekken waar je of op slag van gaat houden, of juist helemaal niet. Wij kozen ervoor om ons te richten op het eerste en zetten hieronder tien acts voor je op een rij die wat ons betreft de pannen van het dak bliezen.

10. Froukje

De Rotterdamse Froukje is de laatste maanden bijna overal. Dit heeft ze vooral te danken aan haar debuutsingle Groter Dan Ik, waar de machteloosheid van een individu tegenover de problemen van klimaatverandering wordt bezongen. Een verdraaid lekker nummer met een enorm hedendaags tintje. Het grootste deel van het publiek op de openingsavond komt dan ook vooral voor deze single even een kijkje bij Froukje nemen. Zij worden echter verrast als ook de rest van het repertoire van de 18-jarige zangeres zeer catchy en ontwapenend blijkt te zijn. De nummers zijn eenvoudig in compositie, maar tekstueel enorm interessant en grijpen de aandacht. De band achter haar is ook goed in vorm en zorgt voor een stevige basis waar Froukje haar teksten op kan leggen. Geheel foutloos is het optreden niet; hier en daar wat gehakkel, bij sommige rapgedeeltes wat moeite om de muziek bij te houden en af en toe een valse noot. Het zijn kleine foutjes die je kan verwachten als je een tiener met weinig vlieguren op een podium zet. Toch een goede beslissing van de organisatie, want met wat meer ervaring kan Froukje nog wel eens voor veel meer verrassingen gaan zorgen.

9. Nick Verstand & Boris Acket present AETHER

We zagen de twee heren al eens op Clash Festival, en waren toen al onder de indruk. De focus van het optreden van Verstand en Acket ligt op zowel de muziek als op de enorme laser die aan het plafond hangt en het duo omringt met licht. Ze zijn volledig met elkaar verweven. Langzame veranderingen in de muziek gaan gepaard met dezelfde trage spelingen in het licht. De vreemde, buitenaardse tonen dwingen je om te blijven luisteren. Samen vormt het een hypnotiserend geheel waarvan het moeilijk losrukken is. Dansen zit er hier niet in, maar het is wel de ideale plek om je leven eens te overdenken.

8. Junodream

Wie op zaterdagmiddag nog last had van de kater van de avond ervoor deed er goed aan om Junodream te bezoeken. De Londense band maakt popnummers die niet te indringend of hard zijn, maar je toch weer in het land van de levenden kunnen slepen. Met een stem die in de verte doet denken aan Chris Martin heeft de groep een sterke zanger in huis. De nummers bouwen zich langzaam op en gaan vrijwel altijd gepaard met een lekker energiek refrein. Het is ook duidelijk dat de groep er zin in heeft op deze tweede festivaldag. Er worden grapjes gemaakt en er hangt een open sfeer in de zaal. Junodream is zo’n band waarbij je gewoon kan gaan zitten, om van de (bijna) vlekkeloze show te gaan genieten.

7. Conjunto Papa Upa

Kon je bij Junodream lekker gaan zitten, de voeten gaan geheid van de vloer bij de mannen van Conjunto Papa Upa. De band rondom Alex Figueira maakt zefs van een begrafenis nog een feestje. Vrolijke uptempo muziek met invloeden uit alle hoeken van de wereld. De scherpe luisteraar hoort een combinatie van surf, salsa, Afrikaanse ritmes en hier en daar een beetje rock. Figueira zelf gooit hoge ogen als multi-instrumentalist. Zo zingt hij vrolijk door terwijl hij wisselt van gitaar naar drums en zelfs nog de meest ingenieuze ritmes haalt uit een holle rasp. De mannen om hem heen zijn minstens net zo muzikaal, maar laten Figueira het middelpunt zijn. Naar Papa Upa moet je eigenlijk helemaal niet luisteren, je moet erop dansen. En dat wordt door het publiek op Grasnapolsky dan ook gretig gedaan.

6. Goldband

De rol van dansact wordt twee dagen erna overgenomen door de mannen van Goldband. Een welkome afwisseling op de vele psychedelische en ingetogen acts op de zondag. De muziek van de drie heren kan het beste vergeleken worden met hoe De Jeugd Van Tegenwoordig zou klinken als ze uit Den Haag zouden komen en van house hadden gehouden. Hun show gaat gepaard met een enorme hoeveelheid energie, veel op en neer springen en hier en daar een ingestudeerd dansje. Vooral dit laatste geeft de groep een klein boyband sausje. Maar dan rauw. De beats zijn zoals je van house kan verwachten, niet te ingewikkeld en energiek. Dit biedt een goede basis voor de teksten van Goldband, die ook niet te ingewikkeld zijn en makkelijk te volgen. Ideaal dus om mee te zingen terwijl je op en neer aan het springen bent.

5. Raven Artson

Er is maar een woord om de show van Raven Aartsen, aka Raven Artson,  te beschrijven: bijzonder. De voormalig drummer en producer van Mozes and the Firstborn stort zich met volle overgave op zijn soloproject. Zijn show wordt gekenmerkt door een enorme lading autotune en enthousiaste dansmoves die alle kanten op gaan. Deze man doet lekker waar hij zin in heeft en laat zich niet tegenhouden. Een enorme verademing,  zo’n losbol. Voor de gelegenheid is er ook een klein podium neergezet midden in de zaal, waar hij dikwijls van afspringt om meer contact te zoeken met het publiek. Hoewel zijn nummers gepaard gaan met dansbare ritmes blijft zijn stem het focuspunt van de show; het belangrijkste instrument. Zelfs tijdens de wilde dansjes. De autotune komt dan ook wel goed van pas. Raven Artsons teksten hebben veelal een persoonlijke lading, maar zijn cryptisch genoeg, waardoor het geen half uur vol zelfbeklag wordt.

4. Neighbours Burning Neighbours

Als het viertal van Neighbours Burning Neighbours aantreedt heeft het publiek in De Toekomst wel zin in een verzetje. De acts op de laatste festivaldag zijn vrij ingetogen die leuk klinken, maar die na twee dagen festival de energie niet echt weten te verhogen. Gelukkig krijgen de bezoekers wat ze willen bij deze Rotterdamse buren. De groep maakt ‘noise’ in alle betekenissen van het woord en houdt zich niet in. Vooral de drumpartijen zijn enorm indrukwekkend. Deze zijn krachtig en zwepen het geheel op tot een kolkende wirwar van herrie. De composities worden gekenmerkt door snelle afwisselingen van harde refreinen en meer ingetogen coupletten. De samenzang van de twee gitarisen van de band, die de melodieën en zangpartijen voor hun rekening nemen, zijn speels en vullen elkaar goed aan. Neighbours Burning Neighbours zorgt hierdoor voor grote contrasten in de set, wat het voor de bezoeker alleen maar interessanter maakt.

3. GENTS

Fans van new-wave zitten gebakken bij het Deense duo GENTS. Voor de show zijn er toepasselijk wolkjes op het podium gezet. Dit sluit goed aan bij de muziek die de twee mannen maken. Dromerige teksten, vergezeld met aanstekelijke synths maken het moeilijk om niet in extase te raken. Het lage stemgeluid van de zanger staat haaks op de opgewekte electromuziek, waardoor beide beter naar voren komen. Het contrast zorgt ervoor dat je zowel helemaal op kan gaan in de composities, als je door de lage vocalen mee kan laten nemen over de kleurrijke melodieën van de synthesizer. GENTS probeert met zijn show een echt verhaal te vertellen. Er is dan ook geen sprake van rare acts of dansjes, maar indringende ogen van twee mannen die je iets proberen te vertellen. En wat dat is, is helemaal aan jou.

2. Peuk

“We moeten eruit met een knal”, zal de organisatie van Grasnapolsky ongetwijfeld gedacht hebben toen zij Peuk op het affiche zetten. Want knallen, dat kan de band uit België wel. Wie zangeres Nele er onschuldig uit vindt zien met haar ontwapenende glimlach, komt dan ook bedrogen uit. Als ze bij het eerste nummer een serie hoge krijsen voortbrengt en dit nog menigmaal herhaalt, dan weet je dat het alles behalve een voorspelbare show gaat worden. Veel powerakkoorden en drumpartijen, nog sneller dan de bliksem, kenmerken de nummers van de groep. De vocalen zijn amper zingen te noemen en komen meer in de buurt van schreeuwpartijen. Toch is dit niet de gemiddelde punk/metalband. Daar gaat het vaak om korte nummers met veel energie. Peuk weet de dynamiek er in te houden. De show is een golfbeweging van instrumentale explosies, waar het puur raggen overgaat in melodische intervallen die meer in de buurt komen van poprock dan punk. Deze afwisselingen zorgen ervoor dat het niet alleen voor Nele langer vol te houden is, maar ook dat je als bezoeker benieuwd blijft naar wat er gaat komen; wanneer je weer wordt weggeblazen door het muzikale geweld. Het is maar goed dat de band aan het einde van het festival geprogrammeerd staat, want hier moet je echt even van bijkomen.

1. Het Gezelschap

De act die er wat ons betreft bovenuit stak, heeft al een lange band met Grasnapolsky. Het Gezelschap, dat geprogrammeerd staat op de vrijdag, en bestaat uit Jordy Dijkshoorn, Juno en Diggy kwam vorig jaar ook al even mee feesten. Dijkshoorn stond ook al meerdere keren op het festival met De Likt. Mede om deze reden krijgt Dijkshoorn bij de aanvang van zijn show dan ook een speciale burgemeestersketting aangeboden met een flaconnetje jenever. Het optreden dat volgt is een verzameling van energieke hiphopnummers en serieuze poëtische voordrachten. Natuurlijk kan Dijkshoorn’s fameuze crowsurfmoment  niet ontbreken. De energie is hoog en voelt goed,  zoals we van Dijkshoorn gewend zijn. De chemie met zijn twee podiumvrienden is duidelijk voelbaar en zorgt voor een hele fijne positieve sfeer. Het optreden voelt na mate het vordert ook steeds minder als een show en meer als een feestje. Een hoge lat aan het begin van het weekend, die eigenlijk door niemand meer wordt aangetikt.