Elke maand is in deze rubriek ruimte voor een redactielid, fotograaf of iemand uit de Friese muziekscene om te schrijven over wat hem of haar bezighoudt, boeit of misschien wel dwars zit. In deze column is het woord aan 3V12/FRL fotograaf Rick Slagter.
Licht, en hij zag dat het goed was
Bij concerten zijn het de lichtmensen die de artiesten in het licht zetten, en de fotografen die dit licht dan weer proberen te vangen, met de artiesten erin. Bij dit simpele proces is nogal wat techniek betrokken wat een en ander complex maakt. Ik zoom in op een deelaspect van de techniek waar de lichtmens indirect en de fotograaf direct mee te maken heeft: een camerasensor is niet gelijk aan het menselijk oog. Een sensor is minder lichtgevoelig. En neemt kleuren ook anders waar. Het kan dus zijn dat een lichtmens ziet wat hij doet, maar dat de camerasensor daar een ander beeld bij heeft. Rook en licht is daar een voorbeeld van. Met het blote oog zie je dan nog wel artiesten in de mist, maar voor de sensor is die ‘see through’ al snel veel minder. Het licht wordt weerkaatst door de rookdeeltjes en de camera stelt zich af op de weerkaatsing. Het resultaat is mooie verlichte mistwolken, maar geen artiesten. De betere foto-editprogramma’s hebben een ‘dehaze- optie’, maar die werkt niet altijd of het resultaat is niet mooi.
Ander voorbeeld: de artiest komt ergens net buiten de lichtkring te staan, voor het blote oog niet onoverkomenlijk, maar de sensor heeft er meer moeite mee, zeker als de rest van het podium wel in het licht staat. De artiest wordt al snel een duister figuur.