Ondanks dat het einde van de winter nog niet helemaal in zicht is, is het in Friesland tijd voor de week van de Friese Lente. Doorgaans een week die volledig in het teken staat van de Friese Popcultuur. Met veel concerten en evenementen. Ondanks dat deze week niet plaats kan vinden in de vorm van een evenement, is er wel gewerkt aan een tweede editie van het Friese Lente Magazine. Een magazine vol interviews met makers en artiesten van Friese bodem. Deze uitgave is mogelijk gemaakt door het Platform Popcultuur Fryslân in samenwerking met 3VOOR12/Friesland. Het magazine is gratis te verkrijgen op verschillende culturele locaties in de noordelijke provincies. Lees hier het interview met Naduah.
Haar studentenkamer is een grote songtekst-encyclopedie. De muren staan volgeschreven met bars die iets bij Naduah van Keulen losmaken, aangevuld met tekeningetjes die de boodschap illustreren. De ene tekst is contemplatief en nogal abstract te noemen, zoals: “Als een lemon een citroen is / Wat de fuck zijn dan limoenen / En daarom vraag ik mij steeds af / Wanneer gaan we zoenen”. De andere tekst is recht voor z’n raap: “Je noemt me homo, maar dat boeit me geen flikker.” Tijd voor een kijkje in het hoofd van Naduah.
Naduah
Graag Of Helemaal Niet
Haar laatste release windt er gerust drie wasmanden vol doekjes om. Verhaaltjes voor het Slapengaan, het prentenboek dat hoort bij Naduahs gelijknamige EP, lijkt op het eerste gezicht een heuse sprookjeswereld met vrolijke, felle kleuren en diertjes à la Bambi en Stampertje, die je direct plat zou willen knuffelen. Maar schijn bedriegt: zodra je ietsje scherpstelt, passeren onder andere seks en drugs de revue. “Ik hou daar gewoon heel erg van, die mindfuck”, grijnst Naduah. “Gister, het eerste nummer dat ik ooit schreef, begint bijvoorbeeld superschattig. Maar zodra het refrein erin kickt, nou ja, cryptisch is het niet, misleidend wel.”
De keuze voor een prentenboek bij haar EP komt voort uit Naduahs frustratie over de manier waarop men tegenwoordig muziek consumeert. “Vandaag de dag zet je een playlist op en heb je geen idee naar wie je eigenlijk luistert”, legt Naduah uit. “Door iets fysieks en bijzonders uit te brengen creëer je veel meer verbondenheid met het publiek.” Dus schakelde ze illustrator Robin Raaphorst, werkzaam onder het pseudoniem Ravenmilo, in om een prentenboek vorm te geven, passend bij haar EP. Op de middelbare school, waar ze in dezelfde klas zaten, bleef het illustratietalent Naduah niet onopgemerkt. Ze lacht: “Als ik met kunst naast haar zat en iets had gemaakt waar ik heel trots op was, keek ik opzij en dacht ik: ja, nee, laat maar.”
Naduahs talenten liggen meer bij het schrijven en vormgeven van concepten, dat blijkt wel uit haar subsidieaanvraag voor Verhaaltjes voor het Slapengaan. De Popfabryk had in samenwerking met de Academie voor Popcultuur, waar Naduah studeert, een wedstrijd uitgeschreven om tot het beste projectvoorstel te komen dat bij zou dragen aan de hedendaagse popcultuur. Naduah behoorde tot de studenten die fi nanciering en projectondersteuning in de wacht sleepte. “Paul, zakelijk leider van de Popfabryk, bood aan om te sparren. Maar als ik het liever allemaal zelf wilde doen, kreeg ik die vrijheid ook.”
Na wat speurwerk belandde ze bij producer Jordan Withagen (christopher404) en mixing engineer Jordy ten Veen (Dae). Naduah: “Jordan vroeg ik in eerste instantie gewoon om advies over de skills van een andere producer, maar toen bood hij aan om mijn muziek zelf te produceren.” Jordy kwam er pas bij toen de eerste single eigenlijk al af was, maar de zangeres niet kon kiezen tussen de masters. “Hij zei dat er in de mix nog een hoop beter kon, dus toen zijn we samen de studio ingedoken. Vervolgens ben ik met die mixes terug naar Jordan gegaan en die was heel enthousiast”, vertelt Naduah. Niet veel later was haar debuut een feit.