Ondanks dat het einde van de winter nog niet helemaal in zicht is, is het in Friesland tijd voor de week van de Friese Lente. Doorgaans een week die volledig in het teken staat van de Friese Popcultuur. Met veel concerten en evenementen. Ondanks dat deze week niet plaats kan vinden in de vorm van een evenement, is er wel gewerkt aan een tweede editie van het Friese Lente Magazine. Een magazine vol interviews met makers en artiesten van Friese bodem. Deze uitgave is mogelijk gemaakt door het Platform Popcultuur Fryslân in samenwerking met 3VOOR12/Friesland. Het magazine is gratis te verkrijgen op verschillende culturele locaties in de noordelijke provincies. Lees hier het interview met Anne Fie Salverda.
Anne Fie Salverda vertelt verhalen door bewegende digitale tekeningen te mengen met muziek. De talentvolle animator is pas 26 jaar oud en begeeft zich middenin een zoektocht om haar eigen creatieve visie te ontwikkelen en over nieuwe werelden te dromen.
Het begon toen Anne Fie naar Leeuwarden verhuisde om te studeren aan de Academie voor Popcultuur. “Ik wilde niet de klassieke kunstroute bewandelen, dus ik dacht: wat kan ik wél doen? Ik wist dat de combinatie van muziek en visuals iets was wat ik leuk vond, iets waar ik mee opgegroeid was.” Ze legt uit: “Mijn vader is kunstenaar, mijn moeder is pianiste. Ik vond het altijd interessant om bewegende beelden en muziek te combineren, omdat geluid ook door de tijd beweegt.” In die zin was het werken met animatie en muziek een natuurlijke keuze. Anne Fie houdt vooral van de vrijheid die het de verbeelding van de maker biedt: “Het is niet zo dat je naar een coole locatie gaat en gewoon wat beelden schiet; je stapt als het ware in iemands brein. Het is echt een open wereld, je kunt alles maken wat je wilt.”
Anne Fie Salverda
Slice of Psycho
Die open wereld komt tot uiting in haar afstudeerwerk. Slice of Psycho, winnaar van de 2018 Media Art Festival Young Masters Award, is een autobiografisch werk over haar worstelingen met mentale gezondheid. “Het is verleden tijd, maar nog steeds een goed gesprek om te voeren, om van het stigma af te komen.” Het persoonlijke onderwerp hielp bij het ontwikkelen van haar stijl: “Ik wilde echt spelen met de dingen die je wel en niet ziet. De kijker een beetje laten werken.” Het was de eerste keer dat ze kleur gebruikte. “Dat was eng, er zijn zoveel regels en het kleurenwiel.” Voor Anne Fie was kleur cruciaal om tot zelfexpressie te komen: “Sommige mensen horen muziek en zien kleuren. Misschien krijg ik gevoelens als ik kleur zie. Geen specifieke emotie of betekenis, alleen dat ik het in mijn hart voel en ervan geniet.”
Kleur is ook de sleutel tot It Skip, een animatiefilm waarvoor Anne Fie samenwerkte met dichter Eeltsje Hettinga en pianiste Kanako Inoue. In de film beweegt een roze en paarse Waddenzee op het rollende ritme van Friese woorden. “Ik heb de beelden een beetje een surrealistische uitstraling gegeven. Ik houd me graag aan de regels van het vertellen van een verhaal, maar rommel er toch een beetje mee.”
Het gedicht protesteert tegen verkeerd gebruik van een fonds, dat bedoeld was om de Waddennatuur te behouden, maar in plaats daarvan grotendeels in de zakken van een paar mensen is verdwenen. “Het is triest; daarom wilde ik de animatie mooi maken. Het is niet echt een bestaande plek die ik heb nagemaakt, het is een droom van wat wij denken dat het is.” It Skip werd vertoond op het Media Art Festival en het Noordelijk Film Festival.
Anne Fie wilde graag blijven samenwerken met anderen en deed in de zomer van 2021 mee aan KOMPOST: Nahrung für den Geist, een initiatief van Popfabryk, New Nordic Wave, Media Art Friesland en het Duitse European Media Art Festival. Een week lang verbleven tien Friese en Duitse kunstenaars op het platteland van Marrum voor een residentie. Na een lange coronaperiode vormde de residentie een mooie gelegenheid voor ontmoeting en uitwisseling. “Er valt zoveel te leren van dit soort samenwerkingen. Voor mij was het zoeken naar de saamhorigheid: hoe kunnen we samen iets doen? Hoe kunnen we tot een balans komen tussen twee dingen in plaats van het één gewoon bij het ander op te tellen?”
'Opeens realiseer ik me dat mijn positie best interessant is, als persoon die 'achter de dijken' leeft'
Ook de locatie waar de residentie plaatsvond was een hoogtepunt voor Anne Fie, die haar jeugd doorbracht in Kiel-Windeweer. “Het zijn gewoon twee straten waar een kanaal doorheen loopt. Ik moest 8 kilometer fietsen naar mijn middelbare school: heel typisch voor ‘t Nederlandse platteland.” Omringd door boerderijen; Anne Fie was altijd al dol op het platteland. “Dat soort omgevingen vind ik altijd erg mooi.
Ik geniet echt van een leeg landschap of de horizon.” Maar: “Het educatieve deel van KOMPOST ging over wat wij als consumenten en bewoners met onze omgeving doen. Ik had er nooit zo bij stilgestaan, hoe de plek waar ik ben opgegroeid wordt gecultiveerd. Maar eigenlijk zijn het allemaal monoculturen. Het is een soort ‘groene woestijn’: alle wilde dieren en insecten sterven uit, er is geen biodiversiteit.”
Nu ziet Anne Fie het landschap van Friese dijken, vlakten en oude terpen anders. “Het kan er mooi uitzien, maar wat doen we er eigenlijk? Dat is een mooie metafoor voor de hele wereld op dit moment; zo van: waar zijn we in godsnaam mee bezig?” Hoewel haar toon luchtig is, zit er diepgang in haar woorden - net als in haar animaties. “Ik dacht altijd: wat kan ik vertellen? Wat zou interessant kunnen zijn voor de wereld? En opeens realiseer ik me dat mijn positie best interessant is, als persoon die ‘achter de dijken’ leeft. Het is nog een onzeker gevoel, maar daar ga ik mee aan de slag.”