Ondanks dat het einde van de winter nog niet helemaal in zicht is, is het in Friesland tijd voor de week van de Friese Lente. Doorgaans een week die volledig in het teken staat van de Friese Popcultuur. Met veel concerten en evenementen. Ondanks dat deze week niet plaats kan vinden in de vorm van een evenement, is er wel gewerkt aan een tweede editie van het Friese Lente Magazine. Een magazine vol interviews met makers en artiesten van Friese bodem. Deze uitgave is mogelijk gemaakt door het Platform Popcultuur Fryslân in samenwerking met 3VOOR12/Friesland. Het magazine is gratis te verkrijgen op verschillende culturele locaties in de noordelijke provincies. Lees hier het interview met Marijke Huisman.
Een leven zonder letters kan ze zich niet eens meer voorstellen. Marijke Huisman schrijft elke dag, of nou ja, eigenlijk schrijft ze elke nacht. Als het donker wordt, vindt de woordkunstenares de meeste inspiratie. “‘s Nachts komt iedereen tot rust. Emoties komen dan sterker naar voren. Alles om je heen ligt verscholen in het donker. Je kunt de wereld als het ware zelf voor een groot deel invullen. Dat spanningsveld vind ik fascinerend.”
Marijke Huisman & Wiebe Kaspers live at Schaafsessies, Zalen Schaaf
Marijke woont in Leeuwarden en is kort geleden afgestudeerd aan de Academie voor Popcultuur. In haar abstracte gedichten, vaak in vrije versvorm, snijdt ze thema’s aan als relaties, angsten en onzekerheden. De poëzie is haar houvast, een veilige haven na een onrustige jeugd vol misère. Marijke: “Op jonge leeftijd ben ik uit huis geplaatst. Ik heb in veel pleeggezinnen in Friesland gewoond, maar ik heb me nergens echt thuis gevoeld. Ook niet toen ik later alsnog bij mijn moeder ben ingetrokken. Het ging al snel mis, waardoor ik opnieuw moest vertrekken. Ik heb geen onbekommerde jeugdjaren gehad. Het is alsof ik nooit kind ben geweest. Misschien zoek ik daarom de verbeelding in mijn schrijven.”
Als tiener vertrok Marijke naar Vlieland. “Ik wist dat ik vanaf mijn achttiende van jeugdzorg verlost zou zijn. Toen het zover was, heb ik de eerste boot vanaf Harlingen genomen”, vertelt ze. “Op Vlieland heb ik mezelf teruggevonden. Daar ben ik eigenlijk volwassen geworden, kun je wel zeggen. Ik ben anderhalf jaar gebleven. Een geweldig mooie tijd heb ik daar gehad. Ik kreeg eindelijk zelfvertrouwen en eigenwaarde.”
Uiteindelijk belandde ze op de Academie voor Popcultuur. “Eerst heb ik een opleiding tot onderwijsassistent gedaan, om toch iets achter de hand te hebben. Een basis. Toen dacht ik: nu wil ik echt iets voor mezelf doen, puur omdat ik het leuk vind, en dan met name iets waar ik m’n creativiteit in kwijt kan. De Academie biedt een veelomvattende opleiding aan. Ze leiden muzikanten, fotografen, maar ook tatoeëerders op. Die brede insteek was aan mij wel besteed. Tegelijk was het ook een valkuil.”
Tijdens haar opleiding wist Marijke door te dringen tot de kern van haar creativiteit. “Ik had al ervaring met toneelspelen en schreef eerder ook wel eens wat liedjes, maar mijn kunnen op de piano is vrij beperkt. Later op de Academie maakte ik volop gebruik van de mogelijkheid om verschillende richtingen te verkennen. Na verloop van tijd werd ik wel voor het blok gezet. Wat wil je nou echt? Toen kwam ik uit bij wat ik altijd al het liefste heb gedaan: schrijven.”
Het geschreven woord gaat wat Marijke betreft hand in hand met het gesproken woord. “De gevoelens die ik in mijn gedichten stop zijn niet alleen van mij, ze zijn universeel. Ik wil echt iets vertellen. Daarom maakt optreden een belangrijk onderdeel uit van mijn identiteit als dichter. Ik vind het belangrijk om mijn werk direct te delen met publiek. Dat contact is heel bijzonder. Alleen letters op papier is voor mij niet voldoende. Voordragen uit eigen werk is met niets te vergelijken. Het is magisch."
Marijke is onder meer werkzaam bij Dichter Bij Leeuwarden, dat een podium biedt aan woordkunstenaars in Leeuwarden en omstreken. “Onze kunstvorm is niet altijd even zichtbaar. Daar willen wij wat aan doen”, zegt ze.” Ik heb zelf ook veel aan ons platform gehad. Het voelt goed om te ontdekken dat je niet de enige bent die hiermee bezig is. En netwerken is altijd handig. Alle vormen zijn welkom: poëzie, spoken word, rap. Ook organiseren we workshops, open avonden en we doen regelmatig crossovers met livemuziek.”
Voordragen uit eigen werk is met niets te vergelijken. Het is magisch!
De woordkunstenares heeft nog steeds een voorliefde voor interdisciplinaire kunst. Over haar jeugd heeft ze de poëtische documentaire Ik ben ook iemand gemaakt. “De combinatie van poëzie en fi lm is een uitdaging. Vooral omdat veel van mijn gedichten nogal abstract zijn. Het heeft magisch-realistische beelden opgeleverd. De confrontatie met mijn jeugd en moeder, daar zag ik aanvankelijk wel tegenop. Maar het proces is heel waardevol geweest. Ik ben trots op het resultaat. Eigenlijk wil ik nog wel meer met film doen. Juist de samenkomst van verschillende disciplines vind ik interessant.”