Oh Ja Joh?! Met Wim Behre Oh Ja Joh?! Met Wim Behre

Naam
Willem Peter Henry Behre. Henry is de invloed van mijn Vlaamse moeder, zij wilde toch nog iets van een Belgisch tintje eraan geven. 

Geboortedatum en -plaats
28 augustus 1957 in Den Haag

Heb je broers of zussen?
Een broer, Louis, en een zus, Sonja.

Heb je huisdieren?
Nee. Dat zou heel egoïstisch zijn als je zoveel weg bent als ik. 

Wat doe je aan sport?
Op dit moment sport ik niet, maar ik heb vroeger heel fanatiek gesport. Toen ik jong was voetbalde ik, ik kom uit Moerwijk dus daar ging je óf voetballen óf boksen. Daarna heb ik heel veel gewielrend, niet in wedstrijdvorm maar wel veel getraind. En ik heb 15 jaar een tennisschool gehad. Waar ik zelf ook les gaf, nu sport ik helemaal niet meer. Ik mis het ook niet echt maar ik kijk er nog wel heel graag naar, vooral naar wielrennen. Dat is toch echt de mooiste kijksport, met name de keiharde voorjaarsklassiekers.

Wat is je beste gewoonte?
Ik vind het lastig een goede eigenschap te benoemen, dezelfde eigenschap kan voor de ene persoon een goeie zijn en voor de andere een hele slechte. Het is heel subjectief. Toen ik het aan mijn zoon Dion vroeg, zei hij – en dit zijn zijn woorden – dat ik het kind in mij nog behouden heb en dat ik heel positief in het leven sta. En ik denk dat ik wel behulpzaam ben. 

Wat is je slechtste gewoonte?
Dat ik slordig ben en soms iets te trots, ik ben ook wel koppig. Totdat iemand met goede argumenten komt, dan kan ik wel zeggen “oké je hebt gelijk.” Eigenlijk ben ik dus meer eigenwijs, niet echt koppig. En ik kan – en ook dit zijn de woorden van mijn zoon – als mij iets dwarszit, het moeilijk loslaten totdat het uitgepraat of opgelost is. Dan ben ik soms iets te confronterend. Dat kan positief of negatief zijn. 

Voor welke actie schaam je je het meest?
Ik schaam me eigenlijk nergens voor. Ik heb wel domme of gekke dingen gedaan of dingen waarvan ik dacht “dat had je beter niet kunnen doen” maar echt schamen doe ik niet echt. Meestal denk ik “nou ja, we doen allemaal wel eens domme dingen”. 

Wat laat je het liefst bezorgen?
Maandelijkse muziekbladen. Mojo, Uncut, OOR, Shindig! Die laatste vind ik het beste muziekblad dat er bestaat. Onderzoek is belangrijk en neem het echt serieus. Ik draai geen oude hitjes, ik vermeng zoals ik het zelf noem parels uit het verleden met hele nieuw dingen. Dat vergt wel tijd, research en geld; soms koop ik een plaat voor een enkel nummer. Maar ik doe het met heel veel plezier! Soms bestel ik een plaat via internet. Een van mijn beste vrienden heeft vijfendertig jaar lang in den haag een platenzaak gehad, Any Record, daar ging ik wekelijks naartoe en kwam dan met de prachtigste dingen thuis. Mijn collectie is dan ook enorm groot. Hij is ermee gestopt helaas. Verder bestel ik af en toe een pizza.

Wat is het eerste dat je doet als je opstaat?
Mezelf wassen. 

Wat is je favoriete plek in Den Haag?
Die heb ik niet. Als ik met vrienden afspreek starten we wel altijd af in De Zwarte Ruiter. Ik vind Den Haag een waanzinnig fijne stad om te wonen, ik ben er echt trots op. We zitten nu op de Grote Markt en het is hier supergaaf, maar ik kan me nog herinneren dat de Zwarte Ruiter vroeger de Promenade Bar heette en verderop zat Daantje, dat was een beetje een half-halfcafé. Er stond daar een portier met drie stijve vingers want die had zo vaak geslagen dat hij ze niet meer kon buigen. Maar ook het Hofkwartier vind ik werkelijk fantastisch en een café  als de Steegh, wat vroeger de Pijpela was. Ik kom zelf niet veel op het Plein maar ook dat is voor heel veel mensen een prachtige plek. En Scheveningen is natuurlijk geweldig, we zijn de enige grote stad in Nederland die aan de zee ligt. Dat geeft echt een andere dimensie. Ik kom wel graag in andere steden, ook om te draaien, en vind Rotterdam té gek. Alles heeft z’n charmes.  Den Haag is mijn stad en ik vind hem de leukste. 

Wat zou je willen veranderen in Den Haag?
Waar blijkbaar behoefte aan is, is dat er een soort corridor komt die veiliger aanvoelt tussen het Plein en de Grote Markt. Mensen voelen zich daartussen vaak niet heel veilig en door zo’n doorgang krijg je toch meer verbondenheid en veel meer doorloop. Het openbaar vervoer mag beter aansluiten bij de sluitingstijden van de horeca. Bijvoorbeeld in Scheveningen, daar worden waanzinnig gave feesten georganiseerd en als je daar met de tram of wat dan ook naartoe gaat, kom je moeilijk thuis. Een taxi is heel duur en die huur-scooters kun je maar tot één uur gebruiken en dan mag je niet drinken. Dat zou toch anders moeten kunnen.  

Wat is je stamkroeg?
Een echte stamkroeg heb ik niet, ik vind te veel plekken leuk. Het fijne van Den Haag is dat als je uitgaat, je jezelf kunt beloven dat je live muziek ziet. En het is bijna altijd gratis! Soms ga ik op maandagavond naar de Oude Mol, een klein gezellig cafeetje en dan staat er regelmatig livemuziek, dat is supergezellig. En Hoppzak heeft een een dinsdag bluesjam. En verder heb je natuurlijk het Paardcafé en alle zaken op de Grote Markt. Ik hoef niet altijd een liveband te zien maar die hele sfeer is wel te gek. 

Wat vind je het beste Haagse initiatief?
Dat is er niet. Er zijn worden veel mooie dingen georganiseerd. PIP natuurlijk, Popradar bijvoorbeeld heeft zo’n breed aanbod. Sniester (chapeau Marco Bijsterbosch) is uitgegroeid tot een festival waar mensen van andere landen voor naar Den Haag komen. Voor mij is het Crossing Border Festival nog steeds een van de mooiste festivals, een unieke combinatie van literatuur en muziek. Ik heb grote bewondering voor Arthur Pronk die onze stad volledig op de kaart zet met zijn festivals. Ook de kleinere initiatieven zijn belangrijk. Er is voor iedereen wat. Ik heb zelf niet veel urban in de kast staan maar het is ontzettend belangrijk dat het er is, daar is veel behoefte aan.  Den Haag moet breed zijn en ik kan alles wel waarderen, zolang het maar echt is. Wat ik het leukste van de afgelopen maanden vind, is het boksgala dat PIP heeft georganiseerd. Ik kon er helaas niet bij zijn  anders had ik een frontrow seat gehad. Zo gaaf is dat geweest, juist omdat het geen profboksers waren. 

Hoeveel tattoos en/of piercings heb je?
Ik heb één tatoeage op mijn arm. Die tattoo is gebaseerd op Hank Williams, hij had soms een pak aan met muzieknoten en de meest dominante noot zit in die tattoo. Ik wil nog wel één ding erbij doen, namelijk een soort drie-eenheid voor m’n zoon,  m’n dochter Jody en ik. Dat is wel een lastige want die moet er wél bij passen. 

Wat is je grootste guilty pleasure?
Heb ik echt niet. Ik vind guilty pleasure zo’n negatieve lading hebben, je vindt iets leuk of mooi en dan moet je jezelf ervoor schamen. Dat slaat nergens op. Eigenlijk zeg je tegen anderen die datzelfde leuk vinden van “joh, je moet je schamen dat je het goed vindt”. Ik vind iets leuk of niet leuk. 

Wat is de eerste plaat die je ooit kocht of kreeg?
Mijn broer (Louis Behre, oprichter van Crossing Border, red.) is ouder dan ik en toen hij het huis uitging, kreeg ik een oude pick-up – zo een waarvan je het deksel ernaast moest neerzetten, dat was de speaker – en een stapeltje singletjes. Die heb ik een miljard keer gedraaid; een van de Stones, een van The Beatles, Sunny van Bobby Hebb, een van Bob Dylan, Just like a woman, en nog een paar. De eerste plaat die ik echt van mijn eigen centen kocht was Ziggy Stardust van David Bowie. Wij hebben die liefde voor muziek niet van onze ouders. Mijn vader had niks met muziek. Mijn moeder zong wel Franse chansons in de keuken, ook al was ze Vlaams. 

Waar luister de laatste dagen naar?
Ik luister naar heel veel verschillende dingen omdat ik bezig ben met platen selecteren voor optredens. Maar wat ik de laatste tijd veel draai is Scott H. Biram. Dat is een one-man band, een beetje roots, echt geweldig. En ik zit ook weer heel erg in de Bluegrass. Maar ik luister naar heel veel verschillende dingen Als mensen mij zien denken zij regelmatig “hij houdt alleen maar van country”. Ik vind country geweldig, maar ik vind soul, rock, rocksteady, jazz en blues net zo gaaf. Ik probeer vooral de krenten uit de pap te halen. Ik heb gewoon altijd een hoed op omdat ik dat fijn vind, toen ik hem voor het eerst op had lang geleden dachten ze “wie is die malloot?” Nu is een hoofddeksel weer algemeen geaccepteerd. 

Wat is je grootste inspiratiebron?
Het leven zelf. Alles wat je meemaakt en wat je onthoudt of wil onthouden. Jerry Jeff Walker heeft een liedje geschreven, Getting By. Daarin zingt hij Picking up the pieces wherever they fall. Zo probeer ik wel te leven. Als ik er niet meer zou zijn heb ik niet het gevoel dat ik iets gemist heb. 

Woon je over 10 jaar nog in Den Haag?
Ja.

Doorgeefvraag van Boaz Kok: Wat is op dit moment je anthem?
Er zijn zoveel nummer die een betekenis hebben, het past vaak bij een bepaalde periode. Maar misschien weet ik wel een liedje. Ik was vorig jaar mee op tour met DeWolff. Regelmatig speelt er een voorprogramma waarvan niemand doorheeft dat ze al drie nummers hebben gespeeld. Vaak zakt na het voorprogramma de energie weer weg tot de hoofdact komt. Mijn taak was om vanaf de inloop de hele avond te omlijsten en de sfeer gaande te houden. Mijn playlist verschilde per keer, maar één nummer stond altijd vast. Dat was Cookin’ on the front burner van Travis Wammack. Een geweldig southern rocknummer. Als zij na de toegift voor de tweede keer een buiging maakte hoefde ik alleen maar naar de geluidsman te kijken en voordat het publiek tijd had om adem te halen, startte ik hem in. Iedereen bleef daardoor echt in een goede vibe. 

Wat zou je aan de volgende gast willen vragen?
Wie zou je aan willen dragen voor een interview en waarom?