Bij binnenkomst staat Gert-Jan achter de balie. Hij maakt een wat terughoudende indruk, wanneer een voor hem wildvreemde klant vraagt waar hij naar op zoek is. “Niet iets specifieks, kun je mij iets aanraden?”, is de wedervraag van de klant. “Nou, eigenlijk niet, muziek is zo persoonlijk”, antwoordt Gert-Jan. Tijdens het interview licht hij toe: “Ik ben geen pure verkoper. De passie voor muziek is moeilijk onder woorden te brengen en ik vind het ook lastig iets aan te prijzen aan iemand die ik niet ken.”
In deze serie laten wij de kennis achter de toonbank spreken. Het is de oudste platenzaak van Breda: Tunes Ville. Sinds 1985 bevindt de zaak met het geel-zwarte logo zich op de Haagdijk. Dat de zaak het platenlandschap in Breda nog steeds verrijkt, is te danken aan Gert-Jan Schutte (40), die de winkel tien jaar geleden overnam.
Platen mixen en verkopen
Het jaar was 1997. Schutte had het wel gezien bij de studie vrijetijdswetenschappen in Tilburg. Hij werd gewezen op een advertentie van Tunes Ville. Ze zochten verkoopmedewerkers. Gert-Jan spaart al sinds zijn negende platen, dus dat zag hij wel zitten. “Blijkbaar leek ik voldoende kennis te hebben van allerlei soorten muziek.” Als medewerker in een zaak vol platen, ging hij ook aan de slag als wat misschien wel betiteld kan worden als het allerhandigste tweede beroep voor een platenverkoper: dj. Ook dat begon als stom toeval. Toen Gert-Jan een avondje in de Para was, de voorganger van Mezz, vroeg Herman Sibon, op dat moment zijn Tunes Ville-collega, hem: “Jij bent toch dj?” Ondanks dat Schutte nooit voor een groot publiek had gedraaid, antwoordde hij ‘ja’, waarop de vraag volgde of hij in Club Spock wilde draaien. Wat volgde, was een mooie dj-carrière als Zaxxon en later Gekke Gerrit, die hij zelf graag omschrijft als een hele toffe tijd.
Gert-Jan had de smaak te pakken en wilde graag meer gaan draaien, maar hij bevond zich wel in een wereldje dat niet helemaal paste bij zijn muziekbeleving. “Dan moet je of zelf iets gaan organiseren of bekende nummers hebben. Dat laatste had ik niet, dus deed ik het eerste.” Eerst begon Gert-Jan met Herman Sibon met het organiseren van techno feesten in de Para, Boulevard en Mezz. Hij werkte zich mede daardoor op en mocht op steeds grotere plekken draaien. Het leverde hem een positie op in de voorprogramma’s van zijn persoonlijke helden Dave Clarke, Chris Liebing en Sven Väth. Later vond hij gelijkgestemde dj’s uit Tilburg en Eindhoven en richtte daarmee Anticlub op: “We hielden van de muziek, maar we hadden het niet écht in ons om onszelf te verkopen. Toch, of juist daarom, hebben we heel wat memorabele feesten in heel Nederland georganiseerd, waar honderden en soms zelfs duizend mensen op afkwamen.” Naast het draaien en het werken in de platenzaak, ging Gert-Jan ook dj-les geven aan volwassenen en kinderen.
©
Evelien Rothuizen
Gert-Jan Schutte van Tunes Ville
©
Evelien Rothuizen
Omslag
Ondertussen ging het niet goed in de muziekbranche. De platenverkoop ging na de decenniumwisseling heuvelafwaarts. Winkels gingen failliet of sloten hun deuren. Tunes Ville was in die tijd een van de weinige zaken in Breda die naast cd’s nog vinyl verkocht. De toenmalige eigenaar en oprichter Ron Hofland stond rond 2008 voor de keuze: zelf doen, wat zou betekenen dat hij Gert-Jan zou moeten ontslaan, de winkel sluiten of de winkel verkopen. “Hij had er zelf niet zo’n zin meer in, dus dat eerste was al uitgesloten. Ik werkte hier al fulltime, dus de zaak overnemen was een relatief kleine moeite.” Gert-Jan besloot het door te rekenen met een kennis. De conclusie was dat het steeds minder werd en dat hij het beter niet kon doen. Toch geloofde Gert-Jan dat het mogelijk was zelfs in het slechtste scenario er wat mee te verdienen. Tegen alle verwachtingen in draaide de curve omhoog: de interesse van de consument in vinyl nam enorm toe. “Ik heb het op het perfecte moment overgenomen, ook vanwege het bedrag dat ik er voor betaald heb, dat zou nu anders liggen”, is Gert-Jans conclusie.
Met die overname kwam er, letterlijk, een andere geest in de zaak. De winkel had een lichtelijk imagoprobleem volgens Gert-Jan: “Het was heel lastig om uit te stralen wat we deden en je zou kunnen zeggen dat dat nog steeds een beetje het geval is.” Terwijl de zaak in ieder genre wel wat heeft: “Qua inkopen noem ik mezelf altijd gekscherend de hoer van Breda, ik koop alle genres in, maar let wel op de kwaliteit.” Enige vorm van specificiteit heeft Gert-Jan persoonlijk wel: “Het moet niet te glad of te geproduceerd zijn. Ik hou van de foutjes.”
Een paar jaar na de overname ging de focus volledig op de winkel, Gert-Jan nam minder dj-werk aan. Het lesgeven werd bovendien minder leuk door de verjonging van zijn leerlingen: “De volwassenen hielden echt van muziek. Naarmate de tijd vorderde, werden de leerlingen steeds jonger. Die wilden alleen maar rijk worden of beroemd, of alle twee. Ze interesseerden zich niet voor muziek , kwamen naar de les zonder muziek. Daar snapte ik echt helemaal niks van.” Rond die tijd verhuisde de platenzaak naar een ander pand op diezelfde Haagdijk: “Mensen lopen hier veel makkelijker naar binnen. Meer mainstream publiek met een lichte angst om een speciaalzaak binnen te lopen, loopt hier wél naar binnen en kan door de nieuwe sortering van mijn aanbod beter de weg vinden. Het ligt in de buitenbocht dus valt het veel meer op. Je kijkt hier echt helemaal binnen en ziet wat er zich afspeelt. In het oude pand aan de overkant belemmerden tralies en een pilaar het zicht.”
©
Evelien Rothuizen
Tunes Ville
©
Evelien Rothuizen
Tunes Ville
©
Evelien Rothuizen
Tunes Ville
Toekomstvisie
Ondanks dat Tunes Ville goed loopt, ziet Gert-Jan ook wel toekomst in een combinatie van online verkoop, beurzen en werken vanuit huis. “Ik ben ook graag op mezelf en kan dan heel doeltreffend werken. Ik verdoe nu veel tijd en geld met zaken die bij een fysieke winkel komen kijken. Ik doe dit ook al twintig jaar. Ik zou het heerlijk vinden om hele dagen op mezelf te zijn met mijn eigen muziek. Dan zou ik ook wat tijd hebben om zelf muziek te maken. Ik ben er van overtuigd dat ik met minder inspanning ook een gewenst resultaat kan bereiken.” Zo’n stap zou wel betekenen dat het geel-zwarte logo zou verdwijnen uit het Bredase straatbeeld en dat zou ook Gert-Jan heel jammer vinden.
©
Evelien Rothuizen
Tunes Ville
Gert-Jans top drie
“Voor mijn top drie heb ik voor een plaat uit de jaren zeventig, tachtig en negentig gekozen, omdat dat pijlers zijn waar ik van houd. Zeventig: classic rock, tachtig: wave en negentig: dance. De platen zijn metaforen voor de tijdsgeest, waar ik heel veel goed van vind. Ik had zo tien alternatieven voor elke plaat kunnen verzinnen. Ik ga van oud naar nieuw.”
©
Evelien Rothuizen
Gert-Jan Schutte van Tunes Ville
Neil Young - ‘Everybody Knows This is Nowhere’
“Neil Young is echt een van mijn grote helden. Ik leerde hem kennen door de platenbakken van mijn broer, toen ik ongeveer elf was. Ik kwam daarin Youngs liveplaat ‘Weld’ tegen. Dat was een enorme bak herrie en ik dacht: dit is het. Wat betreft gitaarmuziek gaat er gewoon niks boven. Hij wordt altijd genoemd als een dinosaurus van de rockers. Hij gaat maar door en vaart zijn eigen koers. Als ‘ie een kut countryplaat wil maken, doet hij dat. Ik vind dus ook niet alles even goed, haha. Zijn stem is vals, maar dat maakt niet uit. Dit is echt de plaat van hem die ik het meeste draai. De plaat heeft een laid back sfeer, maar het tempo blijft. Het bevat veel lange nummers. Lange nummers horen ook echt bij mijn muziekbeleving. Eindeloze muziek. Als het goed is, wil ik er lekker in blijven hangen en moet het niet na drie minuten klaar zijn. ‘Down By The River’ is mijn favoriete nummer van deze plaat. Door Neil ben ik ook naar Sonic Youth gaan luisteren, een van mijn favoriete bands.”
The Cure - ‘Seventeen Seconds’
“Ik ben pas echt na mijn elektronische fase waardering gaan krijgen voor de jaren tachtig wavemuziek. Er werden veel synthesizers in gebruikt, wat ik ook heel tof vind. Rammstein vind ik bijvoorbeeld ook een geweldig goede band. Van The Cure waardeer ik vooral de muziek uit hun eerste tien jaar. Ik hoorde laatst een track van deze plaat voorbijkomen in een film en toen ben ik weer eens gaan luisteren. Wat een plaat. Natuurlijk met de hit ‘A Forest’ er op. Daar hangt zo’n bepaalde sfeer in die ik zo moeilijk onder woorden vind te brengen. Dat raakt me dan zo. Die weemoedigheid spreekt me ook enorm aan. De combinatie van de synthesizers met die simpele beat maakt het af.”
Underworld - ‘Second Toughest in The Infants’
“Mocht je ze niet kennen: ze hadden een grote hit met ‘Born Slippy’. Dat was het nummer dat voorkwam in de film ‘Trainspotting’. Het is een tijdloze elektronische danceplaat. Er is ook een box met vier cd’s van alleen dit album en die kan ik gewoon eindeloos in de auto draaien op een lange rit. Het blijft me raken, zelfs na tweeëntwintig jaar nog. Het is een blauwdruk voor alle techno die ik daarna ben gaan draaien. Een vriend van me had de cd. Bij hem thuis gingen we blowen en muziek luisteren. Ik kopieerde de cd daarna meteen op cassette. Een dag later stopte ik die in mijn Walkman tijdens het lopen van mijn krantenwijk en dat ging in een keer twee keer zo snel.”
