Maandagmorgen heeft hij wel andere zorgen, wanneer hij zijn winkel binnenstapt: het water druipt langs de muren, door de posters, richting de cd-bakken. “Die lekkage is al een paar jaar. Elke keer moet ik weer de huisbaas bellen als het lekt en dan komen de monteurs weer. Dan is het drie maanden goed en gaat het weer ergens anders mis”, zegt hij terwijl hij met een theedoek de schade probeert te voorkomen, de borden buitenzet en de cd-speler aanzwengelt. Platenzaakeigenaar is de uitkomst van Arends carrière, niet zijn eigenlijke plan. Op de havo verzorgde hij de muziek in de pauzes en werd de schoolkrant aangevuld met zijn albumrecensies. Hij schreef zich dus in voor de journalistieke school in Utrecht, maar werd tot twee keer toe uitgeloot.
Toen hij bij de derde poging werd ingeloot, vond hij het wel goed geweest. Na het halen van zijn havodiploma, besloot hij voor een vwo-diploma te gaan, om het nog een jaar op te rekken. Met ook die diploma op zak, moest hij aan zijn dienstplicht voldoen. Het was inmiddels 1987, Arend was drieëntwintig, was werkzaam bij de Bullit in Breda en had ‘zijn draai gevonden’. “Soms heb ik nog een beetje spijt dat ik niet voor journalistiek koos. Maar ach: het gaat zoals het gaat.”
Die draai vond hij niet alleen in de Bullit, maar ook bij de Zsa Zsa Dansclub, een club die veel Bredanaars zullen kennen onder de naam Exq’s, waar hij vanaf 1989 de platen draaide. “Dat ging best aardig. Ik ben nooit echt een goede mixer geweest, maar ik kon het wel een aardig potje op de beat mixen. Dat heb ik een jaar gedaan. Toen wilde de eigenaar club verkopen. Een kennis en ik zagen er wel wat in en we hebben het samen overgenomen.” Het laatste dansje was gedaan, toen de overlast van de nabijgelegen coffeeshop ernstige proporties aannam. “De lui die daar op afkwamen vielen nogal eens vrouwen lastig op onze vloer en toen ik een keer met een mes ben bedreigd, was het klaar”
Met het einde van Zsa Zsa, zette hij zijn deejaywerk voort bij de Para, de voorloper van poppodium Mezz en café Up-Stairs in Oosterhout. New-Wave liep over in de new-beat en de new-beat over in de house. Na acht jaar muzikale en persoonlijke evolutie en het aanbreken van het jaar 1999, kwam het moment dat hij de zaak waar hij inmiddels een volledig decennium werkzaam was, kon overnemen. Bullit Breda werd verkocht door eigenaar Guus en de eigenaren van de Velvet Rotterdam en Velvet Leiden wilden het graag overnemen, maar wel onder één voorwaarde: Guus en Arend moesten de tent blijven runnen. Toen Arend vernam dat hij eventueel mede-eigenaar kon worden, zei hij: “Dat doe ik wel. Met hulp van een suikeroom werd dat mogelijk.” Na vijf jaar werd Arend volledig eigenaar.
