‘Het voelt alsof ik aan het tijdreizen ben.’ OGUZ heeft een zeldzame vrije dag, en ligt bij een vriend op de bank. ‘Ik heb de laatste tijd heel heftig getourd: de VS, Turkije, Zuid Amerika. Min zes, plus twee, min vier. Mijn brein is een beetje in de war. Maar de key is om in het vliegtuig goed te slapen, dan komt het allemaal wel goed.’
De hardtechno zit wereldwijd in de lift. Sinds de pandemie weet een tot dusver relatief onbekende groep dj’s een alsmaar groter en jonger publiek te bereiken. Neem de non-stop energie van hardstyle, de euforische piekmomenten van edm, voeg een flinke scheut techno toe, en voila: er is een hele nieuwe generatie aan het raven. En dan wordt geen tijdzone overgeslagen.
De Amsterdamse Oguz Gülcenbay (25) alias OGUZ is uitgegroeid tot een van de grootste gezichten van deze scene. Hij is kind aan huis bij de populaire feestorganisator Verknipt, die op ADE goed waren voor maar liefst vijf denderende hardtechno feesten en inmiddels al zijn doorgestoten naar de Johan Cruyff ArenA. En op Rotterdam Rave sluit hij dit weekend twee aansluitende avonden een podium af. Wat hem betreft is het duidelijk: ‘Hardtechno heeft nu echt de overhand genomen.’
Binnen de groeiende hardtechno scene ontpopt een nieuwe generatie dj’s zich tot supersterren. Maak kennis met OGUZ, een van de grote gezichten van het genre dat de wereld aan het veroveren is.
Leren voor een laptop
OGUZ was er vroeg bij. Op zijn veertiende kroop hij al stiekem naar binnen bij de hardstyle feesten van Q-Dance, zijn grote broer achterna. En toen hij twee jaar later voor het eerst in aanraking kwam met de hardtechno – toen nog op een underground feest in Amsterdam – was hij verkocht. ‘Ik wilde meteen zelf gaan draaien, maar ik had geen apparatuur, geen laptop of iets dergelijks. Dus ik begon met draaien en produceren op mijn telefoon. Terwijl de rest van de klas examentrainingen aan het volgen was, zat ik achterin stiekem te oefenen. Ik had een afspraak met mijn moeder: als ik mijn examen haalde, zou ik een laptop krijgen.’
‘Eigenlijk wilde ze liever dat ik dokter zou worden’, vertelt hij. ‘We hadden het thuis niet makkelijk, om meerdere persoonlijke redenen. En binnen de Turkse cultuur was er weinig ruimte voor creativiteit. Er was een druk om onszelf te bewijzen. Ik moest studeren, alles eruit halen, maar ik deed dat met tegenzin. Ik was alleen geïnteresseerd in muziek, fashion en drama.’
Gelukkig had zijn carrière tegen einde van de middelbare school al een enorme vlucht genomen. Hij releasede een EP vanaf zijn telefoon, en die tracks werden opgepikt door grootheden als Paula Temple en I Hate Models. ‘Het was 2017. Ik was op een avond van Reaktor Events bij de Warehouse op de Elementenstraat, mijn favoriete feest bij mijn favoriete venue. Ik weet nog precies hoe ik van de wc terugliep de zaal in, en een schreeuw hoorde die ik meteen herkende. Dat was mijn track! Ik was net achttien, en dat was het eerste moment dat ik er echt in ging geloven. Daarna ging het hard.’ En die examens? Trots: ‘Ik was een beetje vergeten om daar voor te leren. Maar het lukte: één herkansing!’
Van de underground naar de arena
Toen OGUZ zijn eerste tracks aan klasgenoten liet horen, konden die het nog niet bepaald waarderen. ‘Ze vonden het echt herrie. Het was toen nog voor een kleine doelgroep, meer underground. Sindsdien heb ik het genre enorm zien groeien. Het is bizar: we voelden ons supersterren als we voor honderd man stonden te draaien, maar nu staan we in arena’s van 25.000 man! Iedereen begint de hardtechno te leren kennen.’
Voor de oorzaak van deze populariteit wijst OGUZ vooral naar de socials. Elk gefilmd piekmoment wordt daar ruimhartig gedeeld. ‘De artiesten van nu gaan regelmatig viral met hun tracks op Instagram en Tik Tok. En alles staat nu op Spotify, terwijl we voor corona allemaal op Soundcloud zaten. Dat zorgt voor veel nieuwe fans.’ Neem maar eens een kijkje op OGUZ’ Insta (500.000 volgers). Het is een en al euforie, vakkundig vastgelegd door een vaste cameraman. OGUZ springt op de booth, zweept het publiek helemaal op. Hij draait zich om naar de camera, en doet smooth een dansje terwijl er achter hem vlammenwerpers spuwen. Tussen elke snoeiharde kick klinken honderden joelende meisjesstemmen.
Maar het mooiste filmpje op zijn Insta? Die is van twee weken geleden. Hij had al zeven uur draaien achter de kiezen, zijn eerste all nighter in Turkije. In Istanbul nota bene, een stad waar de Turkse Nederlander zich zo thuisvoelt, draait hij omringd door familie en vrienden één allerlaatste plaat. Een onuitgebrachte track, speciaal voor zijn moeder. Ze omhelsen elkaar minutenlang in de booth, tranen lopen over hun wangen. ‘Ik had het nog nooit aan haar laten horen, omdat het te emotioneel was. Maar toen zag ik haar staan, en dacht ik: jij hebt me de hele nacht aangemoedigd, en me mijn hele leven gesupport. Deze is voor jou.’ Ze zijn niet de enige die het vanaf dat moment niet droog houden. ‘25 years of hard work and suffering all came to this moment’, staat onder het filmpje geschreven. ‘Love for life, Oguz.’ 110.000 likes.
Tatoeages en therapiesessies
OGUZ ziet het als zijn missie om ook die emotionele kant van de hardtechno te benadrukken. En daarmee onderscheidt hij zich van de rest van het speelveld. 'Iedereen wil tegenwoordig vooral hard beuken. Maar in mijn muziek gaat het ook over het verwerken van emoties. Om al je woede en verdriet te kunnen laten gaan, en om dat samen te kunnen delen. Ik zie zoveel verloren jongeren naar deze feesten komen, gewoon om een emotie te voelen die ze begrijpen. Net zoals ik dat ooit deed. Ik probeer in mijn muziek altijd bepaalde trauma’s naar boven te laten komen. Ik voel me soms net een therapeut!’
‘Laatst kwam er in Duitsland iemand naar me toe, die zei: “Sorry man, we moesten even weg tijdens je set. We konden de pijn die je aan het overbrengen was niet meer aan.” Nou, dat is het mooiste compliment dat je me kunt geven.’
En al die geëmotioneerde ravers vormen samen een toegewijde fanbase. Recent richtte OGUZ zijn eigen label/community 808 STUDIO’S op, waar hij jonge, strijdende artiesten een kans wil geven om zich voor een groot publiek te uiten. Toen hij voor het eerst een foto kreeg toegestuurd van een fan die ‘808 STUDIO’S’ had getatoeëerd, kon hij het bijna niet geloven. Maar nu krijgt hij er tientallen per week. ‘Het is bizar om te zien, mensen voelen zich echt thuis in de community. Tijdens ADE kwam ik op mijn eigen pop-up feest zelfs een fan tegen die mijn hele gezicht had getatoeëerd. Die had hij van mijn persfoto’s zo in elkaar geknutseld!’
Zelf zit OGUZ ook onder de tatoeages. De grote op zijn rug – een eigen ontwerp met Chinese tekens en Arabische kalligrafie – heeft in de scene al voor aardig wat mysterie gezorgd. Want hoewel hij aan de lopende band shirtloos en van achteren wordt gefilmd, weet niemand precies wat er staat. Lachend: ‘Ik had niet verwacht dat het zo’n groot ding zou worden. Mijn agent krijgt er mailtjes over, en er zijn inmiddels Facebookgroepen opgericht om samen te achterhalen wat het betekent. Er worden zelfs imams bij moskeeën ingeschakeld! Maar ze hebben het nog niet kunnen raden.’ Hij pauzeert even, en zucht kort. ‘Ja, er is echt best veel gaande.’