Hoe Verknipt het hardtechnovirus over de wereld verspreidt

Het is een chaos van jewelste in het kantoor van Verknipt, te vinden in een omgebouwd laboratorium op steenworp afstand van station Weesp. Je moet even goed kijken om überhaupt de ingang te vinden, weggestopt achter een loods vol event accessoires en een parkeerplaats, deur aan de zijkant. Eenmaal binnen voel je meteen dat hier een bedrijf zit dat uit zijn voegen barst, terwijl ze dit pand pas in het voorjaar betrokken hebben. Links krijgt oprichter Reza Fathi van een van zijn medewerkers de time-coded video te zien die aanstaande zaterdag om klokslag drie uur door de AFAS Live zal schallen. Er klinkt een Hollywood-achtige stem, er flitsen beelden langs van de lockdowns in een design dat knipoogt naar The Matrix. De muziek dendert over de tekst en het beeld heen. Verknipt als parallel universum om in te ontsnappen, een gigantische eigen wereld die onzichtbaar is voor hen die van niets weten maar het walhalla voor wie ‘weet’. Er scharrelt een hondje door het kantoor, links en rechts zitten mensen achter hun bureau te lunchen, terwijl één medewerker maant dat ze in een videocall zit. ‘Oh ja, nou, we zien dit zaterdag wel, zet het geluid maar uit.’

Die knipoog naar de lockdowns is natuurlijk niet random. Verknipt viert binnenkort zijn elfde verjaardag, maar het was dat ene weekend dat het fundament legde onder het succes van nu: 3 en 4 juli 2021. De festivalzomer des doods, waarin we steeds weer hoopten dat alles weer open zou gaan, maar steeds het deksel op de neus kwam. Achteraf had Verknipt als zo’n beetje enige mazzel, maar dat was een grote gok. ‘We zitten normaal altijd begin juni, maar we hebben het een paar weken naar achteren verschoven’, zegt Mer Hajbarati. ‘Vanuit de overheid werd steeds gestuurd op heropening begin juli, maar het voelde veiliger om verderop in de zomer te zitten. Maar onze gedachte was: hoe vet is het als wij het allereerste festival zijn dat weer mag? Iedereen wil daar bij zijn!’

Dat klinkt makkelijker gezegd dat gedaan, want na dik een jaar stilte zo uit de startblokken knallen kostte aardig wat moeite, alleen al door de extra veiligheidsmaatregelen die Verknipt moest nemen. Voor de deur moest alles veilig zijn, iedereen moest een negatieve test laten zien. ‘De burgemeester heeft zich persoonlijk met de vergunning bemoeid. Zij vond het allemaal heel spannend, maar een dag van tevoren hakte ze de knoop door. Ok, het klopt allemaal, dit moet kunnen.’

Dat een week later de kranten vol stonden over duizenden besmettingen op Verknipt, daar kon het festival zelf niet zo veel aan doen. De tijdbom was al geplaatst in het weekend voor Verknipt, toen duizenden jonge mensen met een vers spuitje Jansen het uitgaansleven indoken. Het mocht van Hugo de Jonge. Oh ja, er ging ook het nodige mis met de speciale app van de overheid, waardoor gefrustreerde clubeigenaren het niet zo nou namen met de regels. Verknipt nam die wel serieus, want de burgemeester stond er met haar neus bovenop. ‘Maar anderhalve week later kreeg ik telefoon’, zegt Reza Fathi. ‘Het AD gaat een stuk schrijven dat er duizenden besmettingen zijn op Verknipt. Ik dacht: hoe kunnen ze dat weten, jongeren gaan naar allerlei verschillende plekken.’ Het stond eventjes lelijk. Verknipt had wat uit te leggen. Maar twee jaar later kunnen we rustig stellen dat het bedrijf er geen greintje schade door geleden heeft. Mer Hajbarati is Reza Fathi’s partner in crime, verantwoordelijk voor de strategie, het budget en de programmering van de Verknipt events. ‘Pure extase was het. Hoe mensen die dag naar huis gingen, dat hebben we nog nooit meegemaakt. We kregen later nog veel berichtjes van bezoekers: ik heb me twee weken hondsberoerd gevoeld, maar het was het allemaal waard.’

Verknipt had dus mazzel, maar dat verklaart nog niet waar ineens hun eigen sound vandaan komt. Verknipt is een techno-organisator, maar als je rondloopt op hun evenementen voel je dat het mijlenver verwijderd is van Awakenings, en dat het niets te maken heeft met het eclectische palet aan stijlen dat je op DGTL tegenkomt. Verknipt is hard, lomp en industrieel, maar op hetzelfde moment ook speels, eigenwijs en toegankelijk. Dj’s die er draaien zijn niet bang voor grote drops en ook niet voor knipogen naar hardstyle en hardcore.

Dat is niet hoe Verknipt begon. De eerste Verknipt vond plaats in Club Roses aan de Rozengracht in Amsterdam op 30 juni 2012. Het was een onofficiële after van Awakenings Festival, met op de line-up minimal jongens als Boris Werner en Ille Bitch. Al zien ze zelf liever hun eerste feest in club Sugarfactory als het echte begin. Dat event was stijf uitverkocht, onder meer doordat Verknipt als een van de eerste promotors Facebook omarmde en een eigen 'Verknipt family' om zich heen verzamelde. De naam had Reza Fathi afgeleid van een maat van hem die op gare afters altijd zo gek ging dat hij zijn eigen shirts aan stukken knipte. ‘Hij vonden die hals dan maar irritant, haha’, zegt Fathi. ‘Ik weet nog dat ik tegen hem zei: je moet een kledingmerk beginnen, man, Verknipt! Maar uiteindelijk heb ik die naam zelf gebruikt.’ Op latere edities stonden onder meer Sandrien, Secret Cinema en Arjuna Schiks, serieuze techno-nemen, maar zeker geen hardtechno zoals dat nu zo populair is. Al boekte Hajbarati wel voornamelijk stevig technowerk en industrial in de eigen club Depot in Amsterdam Noord, in 2016 en 2017. Mer Hajbarati: ‘In 2018 begon ik met het programmeren van één hardtechno stage op Verknipt Festival’, vertelt hij. ‘We merkten meteen dat het vet was, het bracht een goede vibe mee. Zelf vond ik het heel dope en het publiek ging helemaal los. Het jaar erop hadden we twee harde stages. Het borrelde, die podia waren veel drukker dan de rest. Na afloop heb ik op kantoor iedereen bij elkaar geroepen. Ok, jongens, we gaan een totale rebranding van Verknipt doen! We gaan voor hard music.’

Verknipt zag in feite voor zijn eigen ogen een nieuwe stroming ontstaan, of zoals ze het zelf zien: een nieuwe beweging. Het begon bij dj’s die eigenlijk alleen maar bij hen stonden, zoals Nico Moreno en Trym, dj’s die buiten hun eigen scene helemaal niet bekend waren en die ook bij hen nog maar in de kleine tent stonden. Verknipt koos ervoor het roer om te gooien en vol op deze ontwikkeling te duiken. Het werkte voor ze, onder meer omdat het jonge publiek dat op de muziek afkomt dat ook doet. Dit zijn de 18 tot 24-jarigen die iedereen binnen wil hengelen, de groep clubbers die door anderhalf jaar lockdowns nooit fatsoenlijk ingewijd is op de dansvloer. ’Andere organisaties dachten of denken nog steeds: dit is een hype, dit waait over’, zegt Mer Hajbarati. ‘Wij denken dat niet. Het is echt een andere soort muziek, die losstaat van de techno. Ga je aan ons publiek vragen wie Jeff Mills is, dan weten waarschijnlijk veel mensen dat niet. Er zijn veel partijen die dat type artiest nog graag boekt, maar daar trek je de jonge doelgroep niet mee.' Reza: 'Onze generatie - ik ben uit 1983 - kent die artiesten natuurlijk wel, maar die gaan niet zo vaak meer uit.’ Hij knipoogt: ‘Ik ook niet hoor, ik heb twee kinderen, ik ga alleen maar naar Verknipt, omdat het moet!’

Kortom: de mannen van Verknipt zien collega’s om hen heen struggelen met legacy artiesten en worstelen met die nieuwe muziek, die ze - eerlijk is eerlijk - vaak ook gewoon niet zo leuk vinden. De hardtechno van Verknipt past niet bij Dekmantel. DGTL probeerde het afgelopen jaar met Cera Khin en Klangkuenstler, maar ze stonden bij hen in een halfvolle loods… omdat de doelgroep daar niet is. Verknipt kon het zich - als middelgrote organisatie zonder leidende rol in de scene - permitteren het roer volledig om te gooien en feitelijk na tien jaar bestaan eindelijk zijn roeping te vinden. Hajbarati: ‘Het is bizar om te zien hoe snel het allemaal gaat, en hoe moeilijk andere organisatoren het hebben.’ Reza: ‘Maar het is niet onze schuld, haha!’

Zaterdagavond, AFAS Live. De nacht is in volle gang. Recht achter de dj booth staat een gast met een mondkapje op. Die kent zijn klassiekers. Hij draagt een hele grote Italiaanse vlag bij zich, een beeld dat we kennen van mega EDM festival Tomorrowland. Ook naar Verknipt komen mensen van heinde en verre toe. Recht onder hem bevindt zich een deur waardoor de VIPs van Verknipt binnen kunnen komen. Dan is daar ineens een oudere heer - het blijkt de vader van Mer te zijn. Hij draagt een gigantische roze taart met het logo van Verknipt. De echte elfde verjaardag is natuurlijk in juni al geweest, en waarom zou je je elfde anniversary vieren? Maar bij Verknipt verkeren ze nu eenmaal in vier-modus, en geef ze eens ongelijk. Reza en Mer worden omringd door vrienden, dj’s en medewerkers en laten een magnumfles champagne gutsen.

Op het podium staat op dat moment de Chileense dj Cristobal Pesce, een 21-jarig jonkie dat ook YouTuber is en vanavond debuteert bij Verknipt. Tot nu toe stond hij nog maar drie keer in ons land, op onbeduidende feestjes. Vanavond heeft hij een key tijdslot, om 1 uur ’s nachts. Een bold move om dat zo te boeken, en de jonge Zuid-Amerikaan is niet van plan zijn momentum te laten glippen. Achter hem staat een cameraman met een slingerende camera, om maar zoveel mogelijk actie-gevoel in het beeld te krijgen. Puristische technoliefhebbers worden daar misselijk van, maar het hoort er allemaal bij. Cristobal heeft zijn shirt uit en jenst met wijde gebaren elke drillboorplaat zelf richting het dak. Hij draait stuwende techno, een hardtechno edit van Lady Gaga’s ‘Bad Romance’ en een van Studio Killers’ radiohit ‘Ode To The Bouncer’, maar ook heel wat echte hardcoreplaten. ‘Hij snapt het niet helemaal’, observeert Mer Hajbarati vanaf de zijkant. ‘Hij staat hier voor het eerst, dus hij heeft zich voorgenomen te knallen, iets te enthousiast voor de spot waar hij staat. Misschien had ik hem wat later moeten programmeren.’ Het is belangrijk om dit te beseffen, deze balans komt nou. De ervaren dj Shlømo liet een uur eerder horen hoe dat moet: de basis is techno, altijd. Techno en hectische oude rave. Hardstyle en hardcore ligt altijd op de loer, maar alleen in flarden. Zo van: drie techno-kicks en een hardcore stab om het af te maken. Een technoplaat met een hardstyle break. Nooit voluit.

Met die signatuur gaat Verknipt nu dus de wereld over. De wereld komt hierheen, maar het concept vliegt ook alle kanten op. ‘Mensen vragen wel eens: hoe heet Verknipt in het buitenland? Nou, gewoon: Verknipt. Coca Cola heet in het buitenland toch ook gewoon Coca Cola?’ Hoe Verknipt erin slaagt in verre landen direct grote evenementen neer te zetten? Door de scene rond zichzelf op te bouwen. Door te investeren in hoogwaardige opnames van hun zelf-gekweekte sterren. Ze vinden hun weg via YouTube en TikTok, en zo weten buitenlandse bezoekers precies wat ze kunnen verwachten, en zelfs hoe ze zich moeten kleden. Reza: ‘Mannen zonder shirt, leren tuigjes, dames in veel zwart. Ze komen binnen met veel kleren, maar er gaat een hoop uit. Vooral in Colombia gingen mensen er echt voor, de meest vette outfits, veel dingen die een paar jaar geleden nog als fetisj gezien werden, zoals latex maskers. Echt te gek om te zien hoe ze zich uitleefden. In dat land heb je natuurlijk ook niet drie miljoen feestjes per jaar, zoals in het verwende Nederland.’

Colombia, dat was het laatste avontuur van Verknipt. Afgelopen jaar landde het evenement al in onder meer Duitsland, Polen, Italië en nu dus voor het eerst in Zuid Amerika. Fathi komt er net vandaan en siddert nog na. Verknipt werkt er zoals in bijna alle landen met een lokale partner. Colombia was een succes, uiteindelijk, maar er gaan bij zo’n eerste keer toch ‘wat dingetjes mis’, aldus Reza. Waar we dan aan moeten denken? ‘Oh, de locatie bleek niet beschikbaar.’ Een dingetje. Je boekt een reusachtige loods voor een gigantisch evenement, en dan is die ineens toch niet beschikbaar? ‘Het is allemaal politiek hè. Net als in Nederland. We werden een soort van weggehouden van die locatie. Maar gelukkig kennen wij ook wel wat mensen in de scene, dus met een paar belletjes was het geregeld. Uiteindelijk draait het om elkaar iets gunnen. Het feest is doorgegaan, het was een succes, ik zie alleen maar oplossingen.’