Verdomd, ja, zo’n kluisje waar je zelf een pincode mag verzinnen. Een beetje onhandig draaien aan dat ding, twee keer falen, nog een keer. Toch maar gewoon de code van je bankpas instellen, want die weet je tenminste aan het eind van de avond ook nog. En verdomd ja, het geluid van een brekend muntje, vers uit de automaat, op weg naar de bar voor je eerste biertje. Het zijn de onbelangrijke handelingen die iedereen kent op een festivaldag, en die nu ineens voelen als rituelen uit het verleden. Het voelt onwerkelijk aan om rond te lopen op de heilige grond van Biddinghuizen. Precies op deze plek staat normaal gesproken de Bravo, Lowlands’ nachttempel. Vandaag zijn 1.500 mensen onderdeel van een groot wetenschappelijk experiment. Back To Live moet de sleutel vormen voor de heropening van de festivals. Zou het kunnen, een groot evenement als iedereen getest is? En stel dat één persoon toch besmettelijk is, met hoeveel bezoekers heeft zo iemand op een dag als deze dan intensief contact?
Dat zijn de uitgangspunten van de Fieldlabs in Biddinghuizen. Iedere bezoeker krijgt een kastje om zijn nek dat elke beweging registreert. Met camera’s wordt het gedrag van mensen gevolgd. Anders dan in ZiggoDome worden de mensen hier niet verdeeld in groepen die van elkaar gescheiden blijven. Eenmaal binnen mag iedereen gaan en staan waar hij wil. Geen anderhalve meter, geen zitplaatsen, gewoon rondlopen en dansen. Wel wordt iedereen gevraagd een mondkapje op te houden. De hele dag, overal, behalve als je eet of drinkt. Wat we in ZiggoDome al zagen, zien we ook hier: niemand houdt dat lang vol. En dat is niet zo verwonderlijk. De 1.500 bezoekers zijn allemaal getest en negatief bevonden. En na al het gedoe om hier te komen, willen ze genieten van de vrijheid waar heel Nederland zo naar snakt.
Het dance festival van vandaag is knus, maar toch ook echt een evenement met allure. Er zijn barren, er is festival fastfood, en er zijn twee podia. Op het grote podia bekende namen als Joris Voorn, Colin Benders en Reinier Zonneveld, een stukje verderop fijnproevers-dj’s als Fafi Abdel Nour, Slimfit en Moody Mehran. Openings-dj Lion Kojo heeft daar op dat kleine podium het eerst het vuurtje aan. Met grote grijnzen wordt er gedanst op zijn ontspannen percussieplaten. Drie meisjes zitten uitbundig te wippen op een speciaal daarvoor bedachte rave-bank. Het lijkt hier wel lente, terwijl het verdomme zeven graden is.
Ok, de fieldlabs in ZiggoDome en in voetbalstadions waren interessant, maar vandaag is de ultieme vuurproef: 1.500 dansende mensen op het Lowlands-terrein. Hongerige mensen, die als magneten tot elkaar aangetrokken worden. Is dit het fundament onder de heropening van het festivalseizoen?
Wat kun je verwachten van het eerste festival in een jaar? Er zijn mensen die visioenen hebben van een manisch dansende menigte, die vanaf de eerste minuut danst met heel hun lichaam, en die niet meer ophoudt. Dat is natuurlijk een overdreven beeld. Het gekke en tegelijk logische is dat deze festivaldag min of meer verloopt zoals normaal. Vanaf het begin zijn er plukjes mensen die er bovengemiddeld hard voor gaan, maar de meeste mensen maken eerst rustig de gang naar de bar en naar het toilet. Vanaf halverwege de set van Joris Voorn begint het grote samenklonteren van de mensen. Er wordt geflirt bij het leven, mensen bieden wildvreemden bier aan, nemen hun vrienden op de schouders.
Wat we met zijn allen het meest gemist hebben? Onbekommerd contact met vreemde mensen. We hebben allemaal noodgedwongen onze cirkel steeds kleiner gemaakt. Eerst drie vrienden, daarna één vriend per dag. Onze premier vroeg het van ons, dus we gehoorzaamden allemaal (toch?). Dat leverde vast goede een-op-een-gesprekken aan de keukentafel op, maar dit is ook mooi. Die vriendengroep die je alleen tegenkomt op festivals of in de club, in iemands oor tetteren terwijl de muziek net te hard staat. Een complimentje maken naar iemand die je helemaal niet kent. Het allermooiste aan deze Fieldlab dag is dit: vooraan staan om te dansen, en dan dwars door de mensenmenigte naar achteren lopen. Twintig centimeter om je langs tongende stelletjes en elleboog-aan-elleboog-dansende vriendinnen te wurmen. Sorry, neem me niet kwalijk. Geeft niet, geen probleem. Ja echt, zo simpel.
Colin Benders trekt zijn modular systeem even goed open. Hij was zenuwachtiger dan ooit, verklapte hij na afloop. Met zijn rug naar het publiek - niet hij is de artiest, zijn instrument is de eye-catcher - duwt hij zijn techno richting duistere-bunker-sferen. Niet bepaald makkelijke kost, maar wel stoer dat dit op het hoofdpodium gebeurt. Benders improviseert alles op zijn grillige instrument. Het lijkt wel alsof Moody Mehran op het andere podium aanvoelt dat hij daar iets tegenover moet zetten: hij begint zijn set met de cheesy 90s hit ‘Freed From Desire’. Een schot in de roos natuurlijk, en van daaruit kan hij weer wat spannends gaan opbouwen. Even later staan de lasers en vuurkanonnen voluit te blazen alsof Reinier Zonneveld voor 15.000 mensen staat te spelen in plaats van voor 1.500. De populaire producer brengt een ongecompliceerde rave-vibe die precies past bij dit moment.
Buiten, op het inmiddels alweer bijna lege parkeerterrein, zit nog een plukje ravers. De muziek is uit, de dag voorbij, maar de honger is nog niet gestild. Kunnen we ergens door? Nou, nee, niet legaal. Niet in een andere club. Over twee uur gaat die verdomde avondklok in, die ellendige maatregel die het nachtleven onmogelijk maakt. Het gaat misschien wel een halfjaar duren voor zich weer zo’n kans aandient. Laten we hopen dat deze uitbundige dag het fundament legt onder de heropening van de nacht. Want het onderzoek mag dan wel niet draaien om besmettingen op de dansvloer, het zou de evenementensector wel enorm helpen als het zorgvuldige testsysteem rond fieldlab daadwerkelijk veilig blijkt te zijn. Het systeem is op alle mogelijke manieren getest vandaag. Als dit geen superspreader blijkt te zijn, dan is een test-maatschappij dus wel degelijk de weg uit de crisis.