Barker: kickloze techno van Berghain-resident Barker: kickloze techno van Berghain-resident

Schitterend is het, het nieuwe album van Barker. Misschien niet een bijvoeglijk naamwoord dat je vaak zou gebruiken om een technoplaat te omschrijven, maar zijn debuut Utility – uitgebracht op Berghain’s huislabel Ostgut Ton – staat dan ook mijlenver af van de dwingende vierkwartspuls die met het genre wordt geassocieerd. Sterker nog, de kickdrum is volledig afwezig, de percussie is spaarzaam en daardoor komt de focus volledig te liggen op de melodieën die Barker laag na laag over elkaar heen legt in zijn euforische soundscapes. En ondanks dat Utility een muzikale hersenmassage is, die je evengoed kunt opzetten tijdens je morning commute als het uurtje voordat je weer gaat slapen, hoef je de kickdrum er niet eens bij te bedenken om je voor te stellen dat je hier ook uitzinnig op kunt dansen.

Daarmee is het album een uitwerking van Debiasing, de EP die vorig jaar uit het niets verscheen en de jaarlijstjes sierde van talloze internationale platforms. Na een week ziet het ernaar uit dat Utility hetzelfde pad gaat volgen: Jon Hopkins noemde het al ‘zijn favoriete instrumentale elektronische album in fucking tijden’, technoprins Daniel Avery raadde het aan via Twitter en Barker’s Instagramcomments staat vol met bewonderaars zoals Max Cooper, Bicep en FJAAK. Hoe Sam Barker zelf tegen al die steun aankijkt? ‘Ik zit nog steeds te wachten op de terugslag, de kritiek,’ vertelt hij peinzend via Skype. ‘Misschien verwachte ik dat het vooral een niche publiek zou vinden. Dat een paar muziekfanaten het zouden oppikken, maar het is bijzonder dat het zo goed ontvangen is. Dat had ik absoluut niet verwacht.'

Dat hij weinig bijval had verwacht buiten de niche is niet zo opmerkelijk. Gedurende zijn carrière heeft Barker zich namelijk voortdurend gericht op de niche: hij was meer dan een decennium werkzaam bij LittleBig, een agentschap voor artiesten vol gevestigde maar toch vrijwel niche namen zoals Actress, Doplereffekt en Holly Herndon. Van dat soort connecties maakte hij eveneens gebruik voor zijn experimentele clubnacht en label Leisure System, opgezet samen met Ned Beckett. Tijdens die clubavonden bracht hij muzikanten die zich doorgaans op de rafelranden van de elektronica begeven naar het epicentrum van de techno: de Berghain.

‘Toen ik in 2007 vanuit Brighton naar Berlijn verhuisde was het een verschil als dag en nacht. In het Verenigd Koninkrijk gebeurde er zóveel: dubstep zat in een opwaartse beweging, in Brighton was er een grote breakcore scene en er was veel ruimte voor experimentele muziek. Toen ik naar Berlijn kwam, begon minimal techno net zijn glans te verliezen. Het voelde alsof er een groot gebrek was aan de raardere, uitdagendere muziek die in het VK te vinden was.’

In Andy Baumecker, de programmeur van Berghain, vonden Beckett en Barker een eensgezinde. ‘Hij vond het belangrijk dat de club voor meer stond dan techno en house. Mensen moesten op een bepaalde manier uitgedaagd worden,’ vertelt Barker. Voor het eerste feest nodigde het duo Autechre uit, IDM-pioniers uit de stal van Warp Records. Over de jaren heen zag Leisure System een boel bijzondere gezichten, van de Finse producer Aleksi Perälä tot electro-held Dopplereffekt.

‘Het is absoluut een feestje voor liefhebbers, met een grote dichtheid van Berlijnse producers. Maar de atmosfeer is niet kinkrabberig hoor, het is absoluut een feestje. Vorige keer nog, toen Marie Davidson haar live-set deed, lag de energie bizar hoog,’ vertelt hij. ‘Tegelijkertijd wordt de scene nu weer interessanter en interessanter. Het wetboek dat leek te bestaan toen ik hierheen verhuisde lijkt volledig verscheurd te zijn, en er zijn zoveel minder belemmeringen op wat voor muziek er gedraaid kan worden en wat het publiek ervan verwacht.’

Tegelijkertijd kan Barker zich ontzettend ergeren aan de belemmeringen die er wél bestaan, zoals de moeite die het kost om kleine, talentvolle acts aan de man te brengen. Leisure System richt zich naast high-profile releases (zoals een samenwerking tussen Objekt en Doplereffekt) ook op kleinere producers, die daar de kans krijgen om hun eerste vinyl te laten drukken. ‘Gedurende een groot deel van mijn muzikale leven bestond het publiek voor mijn muziek vooral uit mezelf en mijn vrienden,’ legt Barker uit. ‘Ik zie hoe moeilijk het is om tegenwoordig de aandacht te trekken, en mensen te overtuigen van niet-standaard en grensverleggende ideeën. Leisure System is bedoeld als platform zodat dit soort dingen wel bijval krijgen. Ik denk dat iedereen in deze scene dit soort liefdadigheidswerk zou moeten leveren – er zijn zo weinig kansen voor de hoeveelheid mensen die mee willen dingen.’

Over de overbevolking van de scene is Barker sowieso uitgesproken. Vorig jaar ging hij viral met een twitterdraadje over de inkomensverschillen tussen de producers die de tracks maken en de dj’s die de tracks spelen. ‘Er zijn een aantal producers van wie ik groot fan ben, die maar met moeite een paar shows kunnen boeken om hun rekeningen te betalen. Als mensen zouden weten dat ze het risico lopen een paar geliefde artiesten te verliezen, dan zouden ze misschien wat alerter zijn.’