‘Jij ziet ons niet, want we zitten nog in onze pyjama’s’. Het is donderdag, 12 uur als Steffi zich verontschuldigt waarom haar camera uit staat bij onze Skype afspraak. Moet kunnen. Zeker als je in Portugal op het platteland woont, zoals Steffi en Virginia sinds twee jaar doen. ‘Met uitzicht over een prachtig dal’, zegt Virginia, de Duitse die hartstikke goed Nederlands blijkt te spreken. ‘Met deze view muziek creëren is heel fijn’.
Het is natuurlijk een geromantiseerd beeld, dat house en techno gemaakt moeten worden in een betonnen blok in een grote stad. Waarom niet met openslaande deuren naar de tuin, waardoor je buiten kunt luisteren naar wat je net gemaakt hebt. ‘We hebben hier een vrij primitieve studio, maar als de energie klopt is het een hele goede basis’, zegt Steffi. ‘Het is zeker een geromantiseerd beeld, dat het allemaal industrieel moet zijn. Zou jij kunnen zeggen of onze nieuwe release gemaakt is in Portugal of in Berlijn?
Goede vraag. Dat is eigenlijk niet te zeggen. Vermoedelijk allebei?
‘Je mag door voor de wasmachine!’
En dan moet ik nu zeker zeggen welke track in Berlijn en welke in Portugal?
Steffi: ’Nee hoor, dat hoeft niet. We zijn een beetje heen en weer gegaan.’
Virginia: ‘De basis hier, de rest in Berlijn.’
Steffi: ‘Andersom. Nou ja, het was in elk geval een ongelofelijk korte tijd waarin het allemaal gebeurde. We hebben drie sessies in Berlijn gegaan, daarna de boel opgepakt. Het was een snel proces. Dat is het lekkerst, als je er niet te veel over na hoeft te denken.’
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?