Het kan je bijna niet ontgaan zijn: afgelopen weekend vond festival-der-festivals Glastonbury plaats. Daar speelden ook veel Nederlandse acts. Na vier dagen en nachten bij te slapen en de tentjes weer keurig afgestoft in de kast te hebben liggen, vragen we Pip Blom, Job Jobse, Lyzza en The Mauskovic Dance Band naar hun avonturen.

Pip Blom: ‘Precies wat ik had verwacht, maar dan nog veel overweldigender’

We schreven er al veelvuldig over: Glastonbury was dé grote droom van de Amsterdamse rockartiest Pip Blom. Al jaren geleden tikte ze het blog The Road To Glastonbury vol, dit jaar speelde ze voor het eerst op het festival. ‘Het was suuuuuperleuk’, vertelt Pip. ‘Het was precies wat ik had verwacht, maar dan nog veel overweldigender.’

Ze deed welgeteld drie shows. De belangrijkste: de openingsspot van de John Peel-stage vrijdagochtend om 11.30. ‘Eerlijk gezegd gingen we ernaartoe met de verkeerde verwachting. Er werd ons verteld dat we voor het meest uitzinnige publiek ooit zouden spelen, een ramvolle tent die smacht naar livemuziek. Wij kwamen het podium op en dachten…’ Ze laat een dramatische stilte vallen. ‘Is dit het nou?… Ik denk dat er ongeveer 5000 mensen waren. Het was vol, maar niet ramvol. Het stroomde al snel verder vol, het werd een supertoffe show en de stagemanager – die er al dertig jaar werkt – vertelde dat het een van de drukste openingsshows was die hij ooit had gezien. Toch heel cool, dus.’

Slapen op Glastonbury doe je als artiest gewoon in een tentje. ‘Wij kampeerden letterlijk achter de John Peel Stage op een camping voor genodigden waar ook de kinderen van John Peel zelf sliepen. Die camping was luxe in de zin van: er zijn een stuk of zes compostwc’s, waar je een schepje aarde over je ontlasting gooit. Maar je bent al lang blij dat je niet eindeloos hoeft te lopen om naar de wc te gaan. Het schijnt dat achter elk podium zo’n camping staat.'

Meestal hoor je helse verhalen over de modderboel op Glastonbury. Dit jaar was het juist de verzengende hitte. ‘Omdat het zo heet was, werden alle douches afgesloten, twee dagen lang konden we NIET douchen. Maar goed, als je zo erg zweet, heeft douchen toch al niet zo’n zin. Iedereen stonk, haha! We speelden onze tweede show in Crow’s Nest, een hele kleine tent voor honderd man op de top van een berg, direct na Black MIDI. Daar was het zó heet dat we twee nummers minder hebben gespeeld, we gingen helemaal dood. Die show was sowieso complete chaos: het podium stond schuin waardoor het drumstel de hele tijd wegschoof. Pure terror, maar dat soort shows zijn juist hartstikke leuk om te doen.’

© Pip Blom

Pip Blom op Glastonbury

© Pip Blom

Pip Blom op de John Peel Stage

The Mauskovic Dance Band: verdwaald met een lege telefoon

Over pure terror gesproken: de jongens van The Mauskovic Dance Band waren na hun derde show in alle hectiek vergeten een basversterker mee te nemen. De altijd sympathieke bandleden van Pip Blom hebben die loodzware kast van een versterker een dag later drie kilometer over het festivalterrein gezeuld om ‘m mee te kunnen nemen. ‘Ja, het was wel hectisch’, zegt frontman Nic Mauskovic, ‘maar eerlijk gezegd vergeten we wel vaker spullen na festivals. Het kostte ons op Glastonbury heel veel moeite om alles te vinden. We konden niet kamperen bij het podium waar we speelden, hadden de passen niet om door allerlei ingangen te komen. Alles wat logisch leek, werkte niet zo. En de eerste nacht was mijn telefoon leeg, we hadden geen kaart van het terrein, en we moest de tent nog vinden. Dat moment dacht ik: “Ik heb geen idee waar ik heen moet.” Ik was een beetje verloren, maar heb uiteindelijk de weg teruggevonden. Voor onze officiële show een dag later was ik wel mijn stem kwijt, dat was minder handig. Maar we hebben het goed opgelost.’

Veel leuker waren de twee officieuze shows die eerste dag. ‘Onze main show werd geboekt door het festival, en er zijn allerlei losse organisaties met tenten die zelf programma mogen te maken. Zij proberen je over te halen om daar te spelen, dat doe je voor niks of weinig. Wij speelden in HMS Sweet Charity, een spacey tent met glitters en discolampjes, met publiek dat eruit zag als Star Trek Drag Queens. Superleuk.’

Job Jobse: raven op hotelslippers

Was het de eerste keer voor Pip Blom en The Mauskovic Dance Band, de Amsterdamse dj Job Jobse is juist een ervaringsdeskundige die dit jaar al voor de derde keer op een rij op Glastonbury draaide. ‘Het eerste jaar had ik het totaal verkeerd aangepakt. Ik had het gepresteerd om op mijn All Stars aan te komen terwijl het de modderigste Glastonbury in tien jaar tijd was. Gelukkig had een vriendin laarzen voor me meegenomen, maar in ruil daarvoor moest ik wel mee naar Coldplay en heb ik LCD Soundsystem gemist. Alsnog de tijd van mijn leven gehad, natuurlijk.’

‘Het jaar daarop ben ik met twee vrienden de hele week gegaan, toen zag ik eigenlijk pas hoe bijzonder het festival is. Je kunt er een jaar lang rondlopen en hebt dan nog steeds niet alles gezien. Werkelijk op elke vierkante meter – en dat zijn er heel veel – vindt wel iets anders plaats. Eigenlijk is het één grote wandeling waar je onverwachte dingen tegenkomt. We zagen de onaangekondigde reünie van Sasha en John Digweed. En twee jaar geleden zaten we bovenaan een heuvel te eten terwijl er op het podium beneden verschrikkelijke EDM werd gedraaid. die echt pijn deed aan onze oren. Op een gegeven moment draaiden ze opeens ‘Insomnia’ van Faithless. Fucking sick, eindelijk een goed nummer! Wij renden die heuvel af om te raven, en naarmate we dichterbij kwamen, zagen we: huh, dit is gewoon Faithless op het podium!’

Dit jaar mocht Job op donderdag een van de leukste grote dance-podia afsluiten: het Beat Hotel. ‘Dat was ontzettend vet, het is een soort hotel met aan beide kanten van het podium een bed waar je in kunt gaan liggen. Je mag ook alleen zonder schoenen naar binnen en moet van die hotelslippers aan. Omdat op donderdag nog nauwelijks bands spelen, maar iedereen er wel al is, is het een van de vetste momenten om te draaien. Mensen hebben echt knaldrang. Toen heb ik ‘Insomnia’ gedraaid als een van de laatste nummers, als een kleine tribute naar dat moment twee jaar eerder.’

Daarna is hij met Lyzza de hort op gegaan in de NYC Down Low ‘waar ze een volledige queer disco uit de jaren 70 uit New York uit de grond hebben gestampt voor een weekend. Een weekend lang is dat de beste club ter wereld, een disco compleet met dragqueens en allerlei heerlijke types. Daarnaast zit Maceo’s, de crewbar die van woensdag tot en met dinsdag non-stop open is. Daarom is Glastonbury ook fantastisch: je kunt oneindig lang plezier hebben, je kan altijd wel ergens een feestje vinden.’

© Job Jobse

Job Jobse op Glastonbury 2019

Lyzza: voor het eerst festivalkamperen

Jazeker, ook ons 12van3voor12-talent Lyzza draaide op Glastonbury. Tweemaal zelfs. ‘Allebei de shows gingen super goed! De eerste was georganiseerd door CRACK Magazine in een geheime chill-out area waar ik een breakbeat/baile-funk en reggaeton set voor had voorbereid. De tweede was veel intenser in een supergrote tent die ‘The Spaceport’ heet. M’n highlight van de set was een happy-harcore remix van ‘Zombie Nation’ die de hele tent meezong. Ik kampeerde er het hele weekend, en het is voor het eerst dat ik überhaupt op een festival heb gekampeerd. Ik had bijna Job Jobse overgehaald om niet naar Fusion te gaan en hier te blijven, maar dat is uiteindelijk niet gelukt, haha.’

Ook de Nederlandse acts My Baby en Kuenta i Tambu speelden op Glastonbury.