Als je 35 jaar moet wachten op een concert, kan het dan tegenvallen? Zijn de verwachtingen na zo’n lange wandeling door de woestijn dusdanig hooggespannen dat zelfs de beste muzikanten niet over het touw der verlangen kunnen springen? Waarschijnlijk wel.

In 1985 vroegen vrienden of ik mee wilde naar New Order in Rotterdam. Het lukte me echter niet om vrij te krijgen van dat vervloekte naschoolse rotbaantje en ik moest het aanbod dus afslaan. Niet wetende dat het tot 2019 zou duren voordat er weer een kans zou komen. Twee kansen eigenlijk, want in augustus stonden de Britten ook al op Lowlands. De set die ze vanavond spelen is grotendeels hetzelfde.

‘Sorry it took so long,’ verexcuseert zanger Bernard Sumner zich vanavond tussen twee liedjes in. Om vervolgens weer een ‘top tune’ aan te kondigen.

New Order werd ooit gebouwd op de rouwkrans die achterbleef nadat Joy Division-zanger Ian Curtis zich in 1980 verhing. Ook hun tweede leven verliep bepaald niet geruisloos. Single ‘Blue Monday’ (die ze vanavond in de AFAS spelen) verbond in 1983 de stippellijntjes tussen new wave en disco en groeide uit tot de meest verkochte maxisingle ooit. Nog altijd monteren hedendaagse dj’s de tijdloze baslijn in hun house- of technosets en komen daar moeiteloos mee weg. Oh, en vergeet New Orders vruchtbare samenwerking met meesterproducer Arthur Baker - ook op het ADE dit jaar, niet. Of hun nauwe betrokkenheid bij de club Haçienda.  Die is cruciaal geweest voor de ontwikkeling van dance in de UK. Ze stopten tonnen in de beroemde club in Manchester die uiteindelijk failliet ging. Maar toen was het dance-zaadje al geplant in de hoofden van veel jonge Britten.

New Order live

Donderdagavond van 20.00 tot 23.00 uur in AFAS Live

Gezien: New Order

Het hoogtepunt: De dingdong-bel die als een brijante easter egg in Blue Monday is gestopt. En setsluiter Temptation

De sfeer: Verwachtingsvolle grijze slapen

 

Knieën

Alleen daarom al hoort New Order op de poster van Amsterdam Dance Event. Maar de groep speelde ook nog een sleutelrol in de begindagen van house. Nadat disco een smeulende dood stierf en house in de zomer van 1988 het Verenigd Koninkrijk bereikte, was het kwartet uit Manchester wederom haantje-de-voorste. Met een destijds verguisd maar radicaal vernieuwend album in een knalpaarse hoes: Technique.

Twee keer gooiden ze de afgelopen jaren de handdoek in de ring. Een knallende ruzie met bassist Peter Hook werd pas onlangs na jarenlang juridisch moddergooien beslecht. Vervanger Tom Chapman heeft zijn instrument weliswaar niet op zijn knieën hangen, maar toont zich vanavond een waardige opvolger.

Zodra de markante baslijn van The Age of Consent de uitverkochte zaal vult, trekken de meeste vijftigers in de zaal hun gezicht in een grijns. Hier komen ze voor. Niet voor die malle nieuwe nummers van het vier jaar terug verschenen en best leuke come back-plaat Music Complete.

Dat er in Amsterdam maar liefst vier Joy Division-nummers voorbij komen is eveneens veelzeggend. Al heeft ‘She’s Lost Control’ helaas niet dezelfde bijtende manie die Curtis er destijds aan gaf. Ook de lompe uitvoering die hitsingle ‘True Faith’ krijgt, is even slikken. Net als de onvaste zangstem van Sumner. Al is dat laatste nauwelijks nieuws te noemen.

Alles is vergeven als er tijdens de set-afsluiter ‘Temptation’ een enorme glitterbol aanfloept en je je ineens realiseert dat er zonder New Order waarschijnlijk geen LCD Soundsystem was geweest. ‘Up, down, turn around, Please don't let me hit the ground, Tonight I think I'll walk alone, I'll find my soul as I go home.’

OK, het is vanavond wellicht niet briljant. Het zijn geen vijf sterren. Het is niet joepie-de-poepie-legendarisch. Maar de meesten die vanavond naar buiten lopen, kunnen thuis toch mooi vertellen ze voor de eerste keer in hun leven ‘Love Will Tear Us Apart’ direct van de bron hadden gehoord. Alleen al daarom was vanavond onvergetelijk.

Meer ADE19 in ons dossier.