De derde dag van Down The Rabbit Hole 2018 is er een van uitersten: van stilletjes luisteren naar Nils Frahm tot ouderwets hossen bij Franz Ferdinand, en van de felgekleurde, bizarre rockshow van St. Vincent tot het inktzwarte slotakkoord van de duistere dominee himself, Nick Cave. Dit waren volgens ons de vijf hoogtepunten.

Suuns is zo'n act die je moeiteloos op Le Guess Who? kunt programmeren, maar die net zo goed 's nachts de Bravo op Lowlands af kan breken. Of de kleinste tent van Down The Rabbit Hole om vijf uur 's middags. 

Charlie Steen in de blote pens. De zonnebril is al afgegaan. Hij heeft net zo vermoeide als bezeten ogen. Shame weet van geen ophouden. 

Zijn prachtige nummers bloeien op zoals een eenzaame wolk in de hemel tijdens een paddotrip ook kan uitgroeien tot een overweldigend kleurrijk luchtkasteel met vele vertakkingen. Doe je ogen maar eens dicht, en als vanzelf zie je de mooiste beelden aan je voorbij trekken. 

Pompende grooves en discobeats worden zomaar onderbroken door bizarre hoeken en schijnbewegingen. 'De wereld is helemaal gek geworden,' roept Clark nog. 'Maar hoe crazy alles ook is, er is altijd iets om op te dansen!'

Drie dagen lang geselde de felle zon het festivalterrein van Down The Rabbit Hole. Maar de grote afsluiter Nick Cave komt die verdomde bol met een gitzwarte set eigenhandig verdrijven. ‘I wish it would go down!,’ roept hij als het hem net te lang duurt. ‘Go down!!!’