Frontvrouw Lauren Mayberry heeft haar act ook nog eens opgevoerd. Ze komt in een zwarte tutu op het podium, glitters om de ogen. Ze maakt pirouettes, ze headbangt, ze beweegt vederlicht over het podium. Maar het belangrijkste zijn natuurlijk de zanglijnen die ze afvuurt. Die zijn overtuigend tussen de dikbelegde electro en bassen. Als bandlid Martin Doherty één nummer de zang overneemt - geen best idee, al compenseert hij z’n gebrekkige zangkwaliteit met jongehondenenthousiasme - blijkt daarna extra hoe belangrijk de vocalen van Mayberry voor CHVRCHES zijn: zij is het siervuurwerk.
Het was geen makkelijke eerste dag in Hilvarenbeek. Het bleef dan wel droog, maar het wilde lange tijd maar niet ontvlammen. Het geluid rammelde op het mainstage, optredens bleven wat vlak. Maar net toen het niet leek te gaan gebeuren, kwam het festival in één klap op gang. Dit waren de vijf beste shows van Best Kept Secret dag een.
2. Arctic Monkeys van biergooiers naar Martini-drinkers
Waar Turner ooit de sluwe observeerder in een pub vol biergooiers was, is ie nu de stille Martini-drinker op de hoek van de bar. Waar hij in zijn begindagen songs schreef als snelste revolverheld van de Britpop - een man die sneller schoot dan zijn schaduw - is hij nu de onaantastbaar gangster aan het donkere tafeltje in de hoek, afgeschermd door anderen die het vuile werk opknappen. Daar zit hij, in het Tranquility Base Hotel & Casino, met een stapel fiches voor zijn neus. ‘What do you mean you haven’t seen Bladerunner?,’ snauwt hij. Onbenaderbaar is ie, maar verleiden en verlangen kan hij ook, als hij wil.
3. Altin Gün snapt de kunst van Het Spannende
En van Turkije naar het zand van de Beekse Bergen. De Five is goed gevuld en laat zich met liefde onderdompelen in de bijzonder groovy psychedelische rock waarbij mag worden aangetekend dat de ritmesectie zo strak als een bos uien staat te spelen. Om de paar nummers worden steeds nieuwe elementen toegevoegd; soepel bongospel, funky gitaarriffs, geweldige solo’s op de bağlama en steeds die onvervalste, Turkse saus.
4. Los Pirañas scheurt de Five aan flarden
Een supergroep bestaande uit leden van Meridian Brothers, Ondatrópica en Frente Cumbiero. Los Pirañas zou het best bewaarde, Colombiaanse geheim kunnen zijn, ware het niet dat het Nederlandse festivalpubliek dit trio al eerder heeft kunnen zien op onder andere de Nijmeegse Zomerfeesten en Incubate. Vierde-versnellingnummers worden feilloos in de vijfde getrapt en de freaky geluiden uit de gitaar toveren constant een glimlach op de snuiten van het aanwezige publiek. Die lach zou nog breder zijn als de onzinnige nummertitels werden vertaald. Wat te denken van ‘Bambi is gestorven, door de zonde verslonden’ of ‘Champeta van corruptie en terughoudendheid’? Heerlijk, niet?
5. De avond redt Deerhunter van een matige show
Het begint allemaal stroef, vandaag bij Deerhunter. Maar dan, synchroon met de instrumentale solo van 'Desire Lines', valt de avond. De redding voor de show van Deerhunter, want Cox is een man van de nacht. En wanneer de zon verdwijnt, verdwijnt het laatste restje ongemak. We worden meegezogen in het pikdonkere dreampop-universum van Cox en co. met verrassend veel werk van ‘Halcyon Digest’ uit 2010. Soms smaakt oud stukken beter dan gloednieuw.